سرآمد طاعت الله تعالی صبر و رضاست.
پرستش به زیادی نماز و روزه نیست بلکه به اندیشیدن در امر پروردگار متعال است
با دوستان متواضع باش ؛ از دشمن احتیاط کن و با عموم مردم گشاده رو باش
در شگفتم از ان کس که بردگان رابا دارایی خود میخرد و آزاد می کند چگونه آزادگان رابا اخلاق خوش خود نمیخرد.
بهترین و ارزنده ترین خصلت ها : انجام کارهای نیک، فریاد رسی بیچارگان و بر آوردن آرزوی آرزومندان است.
از بخششی که زیان ان برای تو بیش از سودی است که به برادرانت می رسد خودداری کن.
ایمان عبارت است از : اقرار به زبان ؛شناخت با قلب و عمل نمودن با اعضاء و جوارح
بالاترین درجه عقل خودشناسی است.
ان کس که برای رضای الله کسی رابه برادری گزیند خانه اي را در بهشت بدست آورده است.
بهترین ثروت شخص و برترین اندوخته اش صدقه است.
خوش خلقی دو گونه است : فطری و اختیاری ولی صاحب خلق خوش اختیاری برتر است.
شکیبایی بر بلا زیبا و پسندیده است ولی برتر از ان صبر در برابر محّرمات است.
بی اعتنایی به دارایی مردم ؛ بهتر از بذل و بخشش است.
یاری کردن ناتوان ؛ بهتر از صدقه دادن است.
بهترین مال و ثروت ان است که وسیله حفظ آبروی انسان شود.
برای کودک شیری بهتر از شیر مادرش نیست.
ان کس که خودرا در دسترس تهمت قرار دهد نباید کسی راکه به او گمان بد برده است ملامت کند.
کسیکه بیدادگری پیشه کند ؛ از عقوبت ایمن نخواهد ماند.
کسیکه بخواهد بی نیازترین مردم باشد ؛ باید به انچه نزد الله تعالی است خاطرجمعی داشته باشد.
ان که در راه حق صبر کند ؛ الله تعالی بهتر از انچه در برابرش صبر کرده است بدو عوض خواهد داد.
«روایتی از امام رضا«ع» هست که در روز اول محرم به ابنشَبیب فرمودند: روزه گرفتهاي؟ امروز روزی است که زکریا روزه گرفت و خدا یحیی رابه او عطا کرد. اگر می خواهید حاجت روا شوید، امروز را روزه بگیرید.
فرمودند: محرم ماهی است که اهل جاهلیت حرمتش را نگه میداشتند، اما این امت نه حرمت محرم را نگه داشتند، نه حرمت نبی اکرم«ص» را؛ ذریهاش سیدالشهدا«ع» رابه شهادت رساندند، زنانش رابه اسارت بردند، کاروانش را تاراج کردند. خدای متعال هرگز اینان را نیامرزد.
ابنشبیب! اگر می خواهي بر کسی گریه کنی، فقط بر امام حسین«ع» گریه کن، «فانه ذبح کما یذبح الکبش»؛ هیجده نفر از جوانانی که شبیه نداشتند، در کنارش به شهادت رسیدند.
آسمانها و زمینها بر شهادتش گریه کردند، چهار هزار ملک برای نصرت حضرت آمدند، ولی زمانی رسیدند که کار تمام شده بود، آن ها غبارآلود و اندوهگین ماندند تا درکنار حضرت حجت«عج» خونخواهی کنند و شعارشان «یالثارات الحسین» است. پدرم از جدم امام سجاد«ع» حکایت کردند که وقتی سیدالشهدا«ع» به شهادت رسیدند، آسمان خون گریه کرد.
در ادامه حضرت پنج دستور فرمودند که همیشگی است، اما موطنش محرم است:
۱- فرمودند: فرزند شبیب ! اگر بر سیدالشهدا«ع» گریه کردی تا اشکت بر گونهات جاری شد، خدا هر گناهی که کردی ـ کم یا زیاد، صغیر یا کبیر ـ را میبخشد.
«این روایات مثل آیات توبه است. آیات توبه در مؤمن غرور ایجاد نمی کند، بلکه به مؤمن بشارت میدهد که مأیوس از رحمت خدا نشود. این روایات هم مؤمن را دلير بر گناه نمیکند.»
۲- بعد دستور دوم را فرمودند که اگر میخواهی خدا را ملاقات کنی در حالیکه گناهی نداشته باشی، سیدالشهدا«ع» را از نزدیک و شاید هم از دور زیارت کن. این دو دستور، یعنی انسان هر وقت احساس کرد سنگین شده و آلوده شده و نمیتواند پرستش کند، باید خودش رابا گریه یا زیارت، بدون تأخیر به سیدالشهدا«ع» که سرچشمه طهارت است، برساند.
۳- بعد فرمودند:
اگر خوشحال می شوی در غرفههایي از بهشت ساکن شوی که در جوار نبی اکرم«ص» باشی، لعن قاتلین سیدالشهدا«ع» را ترک نکن.
۴- در ادامه نیز دستور چهارم راکه خیلی عجیب است، فرمودند:
اگر می خواهي از ثوابی مثل ثواب شهدا کربلا بهرهمند شوی، هر وقت سیدالشهدا را یاد کردی، عرض حاجت به ایشان کن و بگو «یا لیتنی کنت معهم فأفوز فوزا عظیما»؛ اي کاش من هم در کربلا با شهدای تو بودم و به فوز خون دادن پیش روی تو میرسیدم.
«اگر همیشه از امام«ع» چنین طلبی داشته باشی، به ان ثواب میرسی. خدای متعال نیتش رابه تو می دهد، وفور نیت کارت را درست میکند.»
۵- در مورد پنجمین دستور نیز فرمودند:
اگر دوست داری در بهشت در درجات ما باشی، غصه و شادیات را از ما جدا نکن. آنجا که ما خوشحالیم، خوشحال باش و آنجا که ما غصه داریم غصهدار باش.
«البته واضح است که هیچکس به مقام امام نمیرسد، مقصود این است که اگر می خواهید بین ما و شما در بهشت حائل نباشد، اینگونه باش. ممکن است کسی در بهشت باشد ولی هفتصد سال یکبار هم سیدالشهدا «ع» را نبیند.
حضرت در انتهای این روایت فرمودند تلاش کن خودت رابه ولایت ما برسانی. اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد، خدای متعال وی را با ان سنگ محشور می کند.