ما باید یاد بگیریم که فقط در موقع سختی و مشکلات به یاد خداوند نباشیم. باید توجه کنیم که در شادی ها هم شاکر خداوند باشیم.
چه خوش روزی که خورشید جلال تو بما نظری کند…
چه خوش روزی که مشتاق از مشاهده جمال تو مارا خبری دهد…
جان خود را طعمه ی باز سازیم که در فضای طلب تو پروازی کند…
و دل خود را نثار دوستی کنیم که بر سر کوی تو آوازی دهد…
ما در دنیا معصیت می کردیم…دوست تو محمد (ص) غمگین شود و دشمن تو ابلیس شاد…!
کدام درد بود از این بیش… که معشوق توانگر و عاشق درویش…
دست با ادب دراز است و پای بی ادب…
جان به لب رسید…تا جام به لب رسید