اعمال ماه شعبان و ذکر و دعای ماه شعبان | فضیلت های ماه شعبان

فضیلت های ماه شعبان

در فضیلت این ماه، همین بس کـه ماه پیامبر اکرم «ص» نامیده شده و هنگامی کـه آن حضرت هلال ماه را مشاهده میکرد، دستور می‌داد، کسی در سراسر مدینه ندا دهد کـه: ای مردم! این ماه، ماه من اسـت، خدا رحمت کند کسی کـه مرا بر ماه من یاری دهد، یعنی آنرا روزه بدارد!

صلوات شعبانیه نقل شده از آقا امام سجاد علیه السّلام
توصیه شده برای هنگام ظهر (زوال آفتاب) در این ماه و نیز شب نیمه ی شعبان

– اعمال ماه شعبان

پيامبر خدا (ص):
‌شعبان، ماه من است. هر كه ماه مرا روزه بدارد ، در روز قيامت شفيع او خواهم بود.

حتما بخوانید: بهترین اشعار تبریک نیمه شعبان ولادت امام زمان | شعر نیمه شعبان

اعمال روز اول شعبان

روزه اش فضیلت بسیار دارد و از حضرت صادق علیه السلام روایت اسـت کـه هر کـه روزه بگیرد روز اوّل شعبان را واجب شود براى او بهشت البته و سید بن طاوس ثواب بسیارى نقل کرده از حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله براى کسى کـه سه روز اوّل این ماه را روزه دارد ودر شبهاى انها دو رکعت نماز کند در هر رکعت حمد یک مرتبه و توحید یازده مرتبه

اعمال مشترك ماه شعبان

هرروز هفتاد مرتبه بگویيد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ

هرروز هفتاد مرتبه بگویيد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ‏

بهترین ذکر در ماه شعبان

درروايات آمده اسـت  كه بهترين دعاها و ذكرها دراين ماه استغفار اسـت و هر كه  در هرروز از اين ماه  هفتاد مرتبه استغفار كند مثل آن اسـت كه هفتاد هزار مرتبه  در ماههاى ديگر استغفار کرده اسـت.

صدقه دادن

صدقه دادن دراین ماه مورد تاکید منابع دینی اسـت  هرکه دراین ماه صدقه دهد اگر چه بـه نصف دانه خرمايى باشد حق تعالى بدن وی را بر آتش جهنم حرام گرداند. از حضرت صادق عليه السلام منقول اسـت كه: ازآن جناب از فضيلت روزه رجب سوال کردند .

حضرت فرمود :چرا از روزه شعبان غافليد؟

راوى عرض كرد: يا ابن رسول الله كسى كه يك روز از شعبان را روزه بدارد چه ثوابی دارد؟ حضرت فرمود: بـه خدا قسم بهشت ثواب او اسـت .

عرض كرد يا ابن رسول الله بهترين اعمال دراين ماه چيست؟حضرت فرمود: تصدق و استغفار، هر كه تصدق كند در ماه شعبان حق تعالى آن صدقه  را تربيت كند همان‌ گونه كه يكى از شـما بچه شترش را تربيت مى‏كند تا آنكه در روز قيامت بـه صاحبش می رسد در حالتى كه بـه قدر كوه احد شده باشد.

در تمام اين ماه هزار بار بگويید:

لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ* وَ لَا نَعْبُدُ إِلَّا إِیَّاهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ‏

كه ثواب بسيار دارد و پرستش هزار سال در نامه عملش بنويسند

صلوات مخصوص هنگام زوال ماه شعبان‏

در هرروز از شعبان هنگام زوال و نیز در شب نيمه آن اين صلوات کـه از حضرت امام زين العابدين عليه السلام نقل شده را بخوانید:اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلَائِكَةِ وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ وَ أَهْلِ بَیْتِ الْوَحْیِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْفُلْكِ الْجَارِیَةِ فِی اللُّجَجِ الْغَامِرَةِ یَأْمَنُ مَنْ رَكِبَهَا وَ یَغْرَقُ مَنْ تَرَكَهَا الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مَارِقٌ وَ الْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زَاهِقٌ وَ اللَّازِمُ لَهُمْ لَاحِقٌ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْكَهْفِ الْحَصِينِ وَ غِیَاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَكِينِ وَ مَلْجَإِ الْهَارِبِينَ وَ عِصْمَةِ الْمُعْتَصِمِينَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَاةً كَثِيرَةً تَكُونُ لَهُمْ رِضًى وَ لِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَدَاءً وَ قَضَاءً بِحَوْلٍ مِنْكَ وَ قُوَّةٍ یَا رَبَّ الْعَالَمِينَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبِينَ الْأَبْرَارِ الْأَخْیَارِ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ وَ فَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَ وِلَایَتَهُمْ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اعْمُرْ قَلْبِی بِطَاعَتِكَ وَ لَا تُخْزِنِی بِمَعْصِیَتِكَ وَ ارْزُقْنِی مُوَاسَاةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَیْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِمَا وَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ نَشَرْتَ عَلَیَّ مِنْ عَدْلِكَ وَ أَحْیَیْتَنِی تَحْتَ ظِلِّكَ وَ هَذَا شَهْرُ نَبِیِّكَ سَیِّدِ رُسُلِكَ شَعْبَآنُ الَّذِی حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَآنِ الَّذِی كَآنَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ [سَلَّمَ‏] یَدْأَبُ فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ فِی لَیَالِيهِ وَ أَیَّامِهِ بُخُوعاً لَكَ فِی إِكْرَامِهِ وَ إِعْظَامِهِ إِلَى مَحَلِّ حِمَامِهِ اللَّهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَى الِاسْتِنَآنِ بِسُنَّتِهِ فِيهِ وَ نَیْلِ الشَّفَاعَةِ لَدَیْهِ اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْهُ لِی شَفِيعاً مُشَفَّعاً وَ طَرِيقاً إِلَیْكَ مَهْیَعاً وَ اجْعَلْنِی لَهُ مُتَّبِعاً حَتَّى أَلْقَاكَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَنِّی رَاضِياً وَ عَنْ ذُنُوبِی غَاضِياً قَدْ أَوْجَبْتَ لِی مِنْكَ الرَّحْمَةَ وَ الرِّضْوَآنَ وَ أَنْزَلْتَنِی دَارَ الْقَرَارِ وَ مَحَلَّ الْأَخْیَارِ

مناجات شعبانيه‏

اين مناجات را حضرت امير المؤمنين و ائمه  عليهم السلام اسـت كه در ماه شعبان مى‏ خواندند:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُكَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُكَ وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْكَ وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْكَ مُسْتَكِيناً لَكَ مُتَضَرِّعاً إِلَیْكَ رَاجِياً لِمَا لَدَیْكَ ثَوَابِی وَ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَ تَخْبُرُ حَاجَتِی وَ تَعْرِفُ ضَمِيرِی‏ وَ لَا یَخْفَى عَلَیْكَ أَمْرُ مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَایَ وَ مَا أُرِيدُ أَنْ أُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقِی وَ أَتَفَوَّهَ بِهِ مِنْ طَلِبَتِی وَ أَرْجُوهُ لِعَاقِبَتِی وَ قَدْ جَرَتْ مَقَادِيرُكَ عَلَیَّ یَا سَیِّدِی فِيمَا یَكُونُ مِنِّی إِلَى آخِرِ عُمْرِی مِنْ سَرِيرَتِی وَ عَلَآنِیَتِی وَ بِیَدِكَ لَا بِیَدِ غَیْرِكَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی إِلَهِی إِنْ حَرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْزُقُنِی وَ إِنْ خَذَلْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُنِی إِلَهِی أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَضَبِكَ وَ حُلُولِ سَخَطِكَ إِلَهِی إِنْ كُنْتُ غَیْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِكَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَیَّ بِفَضْلِ سَعَتِكَ إِلَهِی كَأَنِّی بِنَفْسِی وَاقِفَةٌ بَیْنَ یَدَیْكَ وَ قَدْ أَظَلَّهَا حُسْنُ تَوَكُّلِی عَلَیْكَ فَقُلْتَ [فَفَعَلْتَ‏] مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنِی بِعَفْوِكَ إِلَهِی إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلَى مِنْكَ بِذَلِكَ وَ إِنْ كَآنَ قَدْ دَنَا أَجَلِی وَ لَمْ یُدْنِنِی [یَدْنُ‏] مِنْكَ عَمَلِی فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرَارَ بِالذَّنْبِ إِلَیْكَ وَسِيلَتِی إِلَهِی قَدْ جُرْتُ عَلَى نَفْسِی فِی النَّظَرِ لَهَا فَلَهَا الْوَیْلُ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَهَا إِلَهِی لَمْ یَزَلْ بِرُّكَ عَلَیَّ أَیَّامَ حَیَاتِی فَلَا تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنِّی فِی مَمَاتِی إِلَهِی كَیْفَ آيَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِكَ لِی بَعْدَ مَمَاتِی وَ أَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِی [تُولِنِی‏] إِلَّا الْجَمِيلَ فِی حَیَاتِی إِلَهِی تَوَلَّ مِنْ أَمْرِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ عُدْ عَلَیَّ بِفَضْلِكَ عَلَى مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ إِلَهِی قَدْ سَتَرْتَ عَلَیَّ ذُنُوباً فِی الدُّنْیَا وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَى سَتْرِهَا عَلَیَّ مِنْكَ فِی الْأُخْرَى [إِلَهِی قَدْ أَحْسَنْتَ إِلَیَ‏] إِذْ لَمْ تُظْهِرْهَا لِأَحَدٍ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ فَلَا تَفْضَحْنِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ إِلَهِی جُودُكَ بَسَطَ أَمَلِی وَ عَفْوُكَ أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِی إِلَهِی فَسُرَّنِی بِلِقَائِكَ یَوْمَ تَقْضِی فِيهِ بَیْنَ عِبَادِكَ إِلَهِی اعْتِذَارِی إِلَیْكَ اعْتِذَارُ مَنْ لَمْ یَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ فَاقْبَلْ عُذْرِی یَا أَكْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَیْهِ الْمُسِيئُونَ إِلَهِی لَا تَرُدَّ حَاجَتِی وَ لَا تُخَیِّبْ طَمَعِی وَ لَا تَقْطَعْ مِنْكَ رَجَائِی وَ أَمَلِی إِلَهِی لَوْ أَرَدْتَ هَوَآنِی لَمْ تَهْدِنِی وَ لَوْ أَرَدْتَ فَضِيحَتِی لَمْ تُعَافِنِی إِلَهِی مَا أَظُنُّكَ تَرُدُّنِی فِی حَاجَةٍ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی طَلَبِهَا مِنْكَ إِلَهِی فَلَكَ الْحَمْدُ أَبَداً أَبَداً دَائِماً سَرْمَداً یَزِيدُ وَ لَا یَبِيدُ كَمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى إِلَهِی إِنْ أَخَذْتَنِی بِجُرْمِی أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ وَ إِنْ أَخَذْتَنِی بِذُنُوبِی أَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ‏ وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّی أُحِبُّكَ إِلَهِی إِنْ كَآنَ صَغُرَ فِی جَنْبِ طَاعَتِكَ عَمَلِی فَقَدْ كَبُرَ فِی جَنْبِ رَجَائِكَ أَمَلِی إِلَهِی كَیْفَ أَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِكَ بِالْخَیْبَةِ مَحْرُوماً وَ قَدْ كَآنَ حُسْنُ ظَنِّی بِجُودِكَ أَنْ تَقْلِبَنِی بِالنَّجَاةِ مَرْحُوماً إِلَهِی وَ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْكَ وَ أَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَكْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْكَ إِلَهِی فَلَمْ أَسْتَیْقِظْ أَیَّامَ اغْتِرَارِی بِكَ وَ رُكُونِی إِلَى سَبِيلِ سَخَطِكَ إِلَهِی وَ أَنَا عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ قَائِمٌ بَیْنَ یَدَیْكَ مُتَوَسِّلٌ بِكَرَمِكَ إِلَیْكَ إِلَهِی أَنَا عَبْدٌ أَتَنَصَّلُ إِلَیْكَ مِمَّا كُنْتُ أُوَاجِهُكَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْیَائِی مِنْ نَظَرِكَ وَ أَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْكَ إِذِ الْعَفْوُ نَعْتٌ لِكَرَمِكَ إِلَهِی لَمْ یَكُنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِكَ إِلَّا فِی وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِی لِمَحَبَّتِكَ وَ كَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَكُونَ كُنْتُ فَشَكَرْتُكَ بِإِدْخَالِی فِی كَرَمِكَ وَ لِتَطْهِيرِ قَلْبِی مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْكَ إِلَهِی آنْظُرْ إِلَیَّ نَظَرَ مَنْ نَادَیْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِكَ فَأَطَاعَكَ یَا قَرِيباً لَا یَبْعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ وَ یَا جَوَاداً لَا یَبْخَلُ عَمَّنْ رَجَا ثَوَابَهُ إِلَهِی هَبْ لِی قَلْباً یُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ وَ لِسَاناً یُرْفَعُ إِلَیْكَ صِدْقُهُ وَ نَظَراً یُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ إِلَهِی إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَیْرُ مَجْهُولٍ وَ مَنْ لَاذَ بِكَ غَیْرُ مَخْذُولٍ وَ مَنْ أَقْبَلْتَ عَلَیْهِ غَیْرُ مَمْلُوكٍ [مَمْلُولٍ‏] إِلَهِی إِنَّ مَنِ آنْتَهَجَ بِكَ لَمُسْتَنِيرٌ وَ إِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ لَمُسْتَجِيرٌ وَ قَدْ لُذْتُ بِكَ یَا إِلَهِی فَلَا تُخَیِّبْ ظَنِّی مِنْ رَحْمَتِكَ وَ لَا تَحْجُبْنِی عَنْ رَأْفَتِكَ إِلَهِی أَقِمْنِی فِی أَهْلِ وَلَایَتِكَ مُقَامَ مَنْ رَجَا الزِّیَادَةَ مِنْ مَحَبَّتِكَ إِلَهِی وَ أَلْهِمْنِی وَلَهاً بِذِكْرِكَ إِلَى ذِكْرِكَ وَ هِمَّتِی فِی رَوْحِ نَجَاحِ أَسْمَائِكَ وَ مَحَلِّ قُدْسِكَ إِلَهِی بِكَ عَلَیْكَ إِلَّا أَلْحَقْتَنِی بِمَحَلِّ أَهْلِ طَاعَتِكَ وَ الْمَثْوَى الصَّالِحِ مِنْ مَرْضَاتِكَ فَإِنِّی لَا أَقْدِرُ لِنَفْسِی دَفْعاً وَ لَا أَمْلِكُ لَهَا نَفْعاً إِلَهِی أَنَا عَبْدُكَ الضَّعِيفُ الْمُذْنِبُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنِيبُ [الْمَعِيبُ‏] فَلَا تَجْعَلْنِی مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِكَ إِلَهِی هَبْ لِی كَمَالَ الِآنْقِطَاعِ إِلَیْكَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْكَ حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِيرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ إِلَهِی وَ اجْعَلْنِی مِمَّنْ نَادَیْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ لَاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلَالِكَ فَنَاجَیْتَهُ سِرّاً وَ عَمِلَ لَكَ جَهْراً إِلَهِی لَمْ أُسَلِّطْ عَلَى حُسْنِ ظَنِّی قُنُوطَ الْإِیَاسِ وَ لَا آنْقَطَعَ رَجَائِی مِنْ جَمِيلِ كَرَمِكَ إِلَهِی إِنْ كَآنَتِ الْخَطَایَا قَدْ أَسْقَطَتْنِی لَدَیْكَ فَاصْفَحْ عَنِّی بِحُسْنِ تَوَكُّلِی عَلَیْكَ إِلَهِی إِنْ حَطَّتْنِی الذُّنُوبُ مِنْ مَكَارِمِ لُطْفِكَ فَقَدْ نَبَّهَنِی الْیَقِينُ إِلَى كَرَمِ عَطْفِكَ إِلَهِی إِنْ أَنَامَتْنِی الْغَفْلَةُ عَنِ الِاسْتِعْدَادِ لِلِقَائِكَ فَقَدْ نَبَّهَتْنِی الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِ آلَائِكَ إِلَهِی إِنْ دَعَآنِی إِلَى النَّارِ عَظِيمُ عِقَابِكَ فَقَدْ دَعَآنِی إِلَى الْجَنَّةِ جَزِيلُ ثَوَابِكَ إِلَهِی فَلَكَ أَسْأَلُ وَ إِلَیْكَ أَبْتَهِلُ وَ أَرْغَبُ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَنِی مِمَّنْ یُدِيمُ ذِكْرَكَ وَ لَا یَنْقُضُ عَهْدَكَ وَ لَا یَغْفُلُ عَنْ شُكْرِكَ وَ لَا یَسْتَخِفُّ بِأَمْرِكَ إِلَهِی وَ أَلْحِقْنِی بِنُورِ عِزِّكَ الْأَبْهَجِ فَأَكُونَ لَكَ عَارِفاً وَ عَنْ سِوَاكَ مُنْحَرِفاً وَ مِنْكَ خَائِفاً مُرَاقِباً یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ* وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ رَسُولِهِ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً

اين مناجات از مناجاتهاى جليل القدر ائمة عليهم السلام اسـت و شامل مضامين عاليه اسـت ودر هر وقت كه حضور قلبى باشد خواندن آن مناسب اسـت.‏

میلاد امام حسین علیه السلام

روز سوم ماه شعبان روز مباركى اسـت و مولاى ما  امام حسين عليه السلام دراین روز متولد شد .

 دعای روز سوم :

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِی هَذَا الْیَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلَالِهِ وَ وِلَادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِيهَا وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَیْهَا وَ لَمَّا یَطَأْ [یُطَأْ] لَابَتَیْهَا قَتِيلِ الْعَبْرَةِ وَ سَیِّدِ الْأُسْرَةِ الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ یَوْمَ الْكَرَّةِ الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ وَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ وَ الْفَوْزَ مَعَهُ فِی أَوْبَتِهِ وَ الْأَوْصِیَاءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قَائِمِهِمْ وَ غَیْبَتِهِ حَتَّى یُدْرِكُوا الْأَوْتَارَ وَ یَثْأَرُوا الثَّارَ وَ یُرْضُوا الْجَبَّارَ وَ یَكُونُوا خَیْرَ أَنْصَارٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَعَ اخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ اللَّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ إِلَیْكَ أَتَوَسَّلُ وَ أَسْأَلُ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ مُسِی‏ءٍ إِلَى نَفْسِهِ مِمَّا فَرَّطَ فِی یَوْمِهِ وَ أَمْسِهِ یَسْأَلُكَ الْعِصْمَةَ إِلَى مَحَلِّ رَمْسِهِ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ وَ احْشُرْنَا فِی زُمْرَتِهِ وَ بَوِّئْنَا مَعَهُ دَارَ الْكَرَامَةِ وَ مَحَلَّ الْإِقَامَةِ اللَّهُمَّ وَ كَمَا أَكْرَمْتَنَا بِمَعْرِفَتِهِ فَأَكْرِمْنَا بِزُلْفَتِهِ وَ ارْزُقْنَا مُرَافَقَتَهُ وَ سَابِقَتَهُ وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یُسَلِّمُ لِأَمْرِهِ وَ یُكْثِرُ الصَّلَاةَ عَلَیْهِ عِنْدَ ذِكْرِهِ وَ عَلَى جَمِيعِ أَوْصِیَائِهِ وَ أَهْلِ أَصْفِیَائِهِ الْمَمْدُودِينَ مِنْكَ بِالْعَدَدِ الِاثْنَیْ عَشَرَ النُّجُومِ الزُّهَرِ وَ الْحُجَجِ عَلَى جَمِيعِ الْبَشَرِ اللَّهُمَّ وَ هَبْ لَنَا فِی هَذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَةٍ وَ أَنْجِحْ لَنَا فِيهِ كُلَّ طَلِبَةٍ كَمَا وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ وَ عَاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عَائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَ نَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ ‏بعد از این دعا میخوانی دعای زیر را کـه آن حضرت در روز عاشورا خواندند:

اللَّهُمَّ أَنْتَ مُتَعَالِی الْمَكَآنِ عَظِيمُ الْجَبَرُوتِ شَدِيدُ الْمِحَالِ غَنِیٌّ عَنِ الْخَلَائِقِ عَرِيضُ الْكِبْرِیَاءِ قَادِرٌ عَلَى مَا تَشَاءُ قَرِيبُ الرَّحْمَةِ صَادِقُ الْوَعْدِ سَابِغُ النِّعْمَةِ حَسَنُ الْبَلَاءِ قَرِيبٌ إِذَا دُعِيتَ مُحِيطٌ بِمَا خَلَقْتَ قَابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تَابَ إِلَیْكَ قَادِرٌ عَلَى مَا أَرَدْتَ وَ مُدْرِكٌ مَا طَلَبْتَ وَ شَكُورٌ إِذَا شُكِرْتَ وَ ذَكُورٌ إِذَا ذُكِرْتَ أَدْعُوكَ مُحْتَاجاً وَ أَرْغَبُ إِلَیْكَ فَقِيراً وَ أَفْزَعُ إِلَیْكَ خَائِفاً وَ أَبْكِی إِلَیْكَ‏ مَكْرُوباً وَ أَسْتَعِينُ بِكَ ضَعِيفاً وَ أَتَوَكَّلُ عَلَیْكَ كَافِياً احْكُمْ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ قَوْمِنَا [بِالْحَقِ‏] فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَ خَدَعُونَا وَ خَذَلُونَا وَ غَدَرُوا بِنَا وَ قَتَلُونَا وَ نَحْنُ عِتْرَةُ نَبِیِّكَ وَ وَلَدُ [وُلْدُ] حَبِيبِكَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الَّذِی اصْطَفَیْتَهُ بِالرِّسَالَةِ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلَى وَحْیِكَ فَاجْعَلْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا فَرَجاً وَ مَخْرَجاً بِرَحْمَتِكَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين‏.

اعمال مشترک این ماه

۱- روزه: درباره روزه مستحبّی دراین ماه بسیار تأکید شده اسـت. رسول گرامی اسلام «ص» این ماه را روزه می گرفت و آنرا بـه ماه مبارک رمضان وصل میکرد.

۲- طبق روایت امام صادق «ع» هرروز ۷۰ مرتبه بگوید: اَسْتَغْفِرُاللّهَ وَ اَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ.

۳- هرروز ۷۰ مرتبه بگوید: اَسْتَغْفِرُاللّهَ الَّذی لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ؛ اَلْحَیُّ الْقَیُّومُ؛ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ. از روایات استفاده میشود کـه بهترین ذکرها دراین ماه استغفار اسـت و هر کس هرروز از این ماه ۷۰ مرتبه استغفار کند، مثل آن اسـت کـه در ماه‌هاي‌ دیگر ۷۰ هزار مرتبه استغفار کرده اسـت.

۴- صدقه دادن و کمک بـه نیازمندان دراین ماه فضیلت فراوان دارد. راوی می گوید: بـه امام صادق «ع» عرض کردم: یابن رسول اللّه! بهترین اعمال دراین ماه کدام اسـت؟ فرمود: صدقه دادن و استغفار. هر کس در ماه شعبان صدقه دهد، خداوند متعال، صدقه وی را پرورش می دهد همان‌ گونه کـه شـما شتربچّه‌ای را پرورش میدهید، ودر قیامت بـه صاحبش می رسد، در حالی کـه بـه اندازه کوه اُحُد بزرگ شده باشد! در روایت دیگری از امام رضا «ع» آمده اسـت کـه صدقه دراین ماه سبب نجات از آتش دوزخ اسـت.

۵- صلوات بر پیامبر و آلش «علیهم السلام» دراین ماه ثواب زیادی دارد. در حدیثی از امام صادق «ع» نقل شده اسـت کـه پیامبر اکرم «ص» فرمود: شعبان ماه من اسـت، دراین ماه بر من و آل من، بسیار صلوات بفرستید.

۶- در تمام این ماه، هزار بار بگوید: لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ؛ وَلانَعْبُدُ اِلاَّ اِیّاهُ؛ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ؛ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ. در روایتی از رسول خدا «ص» آمده اسـت: کسی کـه چنین کند، در قیامت در حالی از قبرش خارج میشود کـه چهره‌اش مثل ماه شب بدر «شب چهاردهم» می‌درخشد.

۷- در هر پنجشنبه ماه شعبان، دو رکعت نماز بگزارد، در هر رکعت بعد از سوره «حمد» صد مرتبه، سوره «توحید» را بخواند و پس از درود؛ صد بار صلوات بفرستد. در روایتی کـه امیر مؤمنان «ع» از رسول خدا «ص» نقل کرده، آمده اسـت کـه هر کس این نماز را بگزارد خداوند هر حاجتی از حاجت‌هاي‌ دینی و دنیوی کـه داشته باشد، برآورده سازد و هر کس آن روز را روزه بدارد، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام کند. در همین روایت، رسول خدا «ص» فرمود: در هرروز پنجشنبه از ماه شعبان، آسمان‌ها را زینت می کنند، و فرشتگان عرض می کنند: خداوندا! روزه دارانِ این ماه را بیامرز و دعایشان را مستجاب گردان!

۸- در هرروز از ماه شعبان در وقت ظهر ودر شب نیمه آن، این صلوات را کـه از امام سجاد «ع» نقل شده بخواند:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ؛ وَمَوْضِعِ الرِّسالَةِ؛ وَمُخْتَلَفِ الْمَلائِکَةِ؛ وَمَعْدِنِ الْعِلْمِ؛ وَاَهْلِ بَیْتِ الْوَحْیِ؛

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد درخت نبوت و جایگاه رسالت و محل معاشرت فرشتگان و معدن دانش و خاندان وحی

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، اَلْفُلْکِ الْجارِیَةِ فِی اللُّجَجِ الْغامِرَةِ؛ یَأْمَنُ مَنْ رَکِبَها،

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد کشتی جاری در اقیانوس‌هاي‌ بیکران ایمن شود هر کـه سوار آن کشتی گردد

وَیَغْرَقُ مَنْ تَرَکَهَا، اَلْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مارِقٌ؛ وَالْمُتَاَخِّرُ عَنْهُمْ زاهِقٌ؛ وَاللاّزِمُ لَهُمْ لاحِقٌ؛

و غرق شود کسی کـه آنرا واگذارد، هر کـه بر ایشان تقدم جوید از دین بیرون رفته و کسی کـه از ایشان عقب ماند بـه نابودی گراید ولی ملازم ایشان بـه حق خواهد رسید

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، اَلْکَهْفِ الْحَصینِ؛ وَغِیاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَکینِ؛ وَمَلْجَأِ الْهارِبینَ؛ وَعِصْمَةِ الْمُعْتَصِمینَ؛

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد آن پناه گاه محکم و فریادرس بیچاره عاجز و پناه گریختگان و دستاویز محکم برای وسیله جویان

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، صَلاةً کَثیرَةً تَکُونُ لَهُمْ رِضاً؛ وَلِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد اَدآءً وَقَضآءً؛ بِحَوْل مِنْکَ وَقُوَّة یا رَبَّ الْعالَمینَ؛

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد درود بسیاری کـه موجب خشنودی ایشان گردد و حق محمّد و آل محمّد اداء گشته و انجام وظیفه ما شده باشد بـه جنبش و نیروی تو ای پروردگار جهانیان

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، اَلطَّیِّبینَ الاَْبْرارِ الاَْخْیارِ؛ اَلَّذینَ اَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ؛ وَفَرَضْتَ طاعَتَهُمْ وَوِلایَتَهُمْ؛

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد آن پاکان نیکوکار برگزیده آن کسانی کـه حقوقشان را واجب کردی و اطاعت و دوستیشان را فرض نمودی

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاعْمُرْ قَلْبی بِطاعَتِکَ؛ وَلا تُخْزِنی بِمَعْصِیَتِکَ؛

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و آباد کن دل مرا بـه اطاعت خود و بـه وسیله نافرمانیت رسوایم مکن

وَارْزُقْنی مُواساةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَیْهِ مِنْ رِزْقِکَ؛ بِما وَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِکَ؛ وَنَشَرْتَ عَلَیَّ مِنْ عَدْلِکَ؛ وَاَحْیَیْتَنی تَحْتَ ظِلِّکَ؛

و روزی من گردان کـه کمک مالی دهم بر کسی کـه روزیت را بر او تنگ کردی بـه وسیله انچه بر من فراخ گرداندی از فضل خویش و گستردی بر من از عدل خویش و مرا در زیر سایه ات زنده داشتی

وَهذا شَهْرُ نَبِیِّکَ سَیِّدِ رُسُلِکَ؛ شَعْبانُ الَّذی حَفَفْتَهُ مِنْکَ بِالرَّحْمَةِ وَالرِّضْوانِ؛

و این ماه پیمبرت و آقای رسولانت ماه شعبان اسـت کـه اطراف آنرا بـه رحمت و خشنودی خود پوشاندی

اَلَّذی کانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَالِه وَسَلَّمَ؛ یَدْاَبُ فی صِیامِهِ وَقِیامِهِ؛ فی لَیالیهِ وَاَیّامِهِ؛

آن ماهی کـه رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلم کوشش بسیار داشت در روزهو شب زنده داریش هم در شب‌ها و هم در روزهایش

بُخُوعاً لَکَ فی اِکْرامِهِ وَاِعْظامِهِ اِلي مَحَلِّ حِمامِهِ؛

بخاطر فروتنی در برابر تو در مورد گرامی داشتن و بزرگداشتنش هم چنان تا هنگام مرگش

اَللّهُمَّ فَاَعِنّا عَلَی الاِْسْتِنانِ بِسُنَّتِهِ فیهِ؛ وَنَیْلِ الشَّفاعَةِ لَدَیْهِ؛

خدایا پس ما را کمک ده تا روش وی را دراین ماه پیروی کنیم و بـه شفاعتی کـه نزد اوست برسیم

اَللّهُمَّ وَاجْعَلْهُ لي شَفیعاً مُشَفَّعاً؛ وَطَریقاً اِلَیْکَ مَهْیَعاً؛ وَاجْعَلْنی لَهُ مُتَّبِعاً؛

خدایا قرار ده وی را برای من شفیعی پذیرفته و راهی بسویت کـه همواره باشد و مرا پیرو او گردان

حَتّی اَلْقاکَ یَوْمَ الْقِیمَةِ عَنّی راضِیاً؛ وَعَنْ ذُنُوبی غاضِیاً؛

تا بـه جایی کـه در روز قیامت تو را در حالی دیدار کنم کـه از من خشنود باشی و گناهانم را نادیده گیری

قَدْ اَوْجَبْتَ لي مِنْکَ الرَّحْمَةَ وَالرِّضْوانَ؛ وَاَنْزَلْتَنی دارَ الْقَرارِ؛ وَمَحَلَّ الاَْخْیارِ.

و برای من واجب کرده باشی از جانب خود رحمت و خشنودی را و مرا در خانه همیشگی «بهشت جاویدان» و منزلگاه نیکان فرود آری.

۹- مناجات شعبانیّه بـه گفته عالم بزرگوار مرحوم «سیّد بن طاووس» درکتاب «اقبال» این مناجات را امیرمؤمنان علی «ع» و فرزندانش علیهم آلاف التحیّة و السلام در ماه شعبان می‌خواندند.

از این تعبیر بـه خوبی روشن میشود کـه این مناجات اهمیّت فراوان دارد کـه همه ی ائمّه معصومین «علیهم السلام» بر آن مداومت داشتند و مطالعه محتوای آن نیز گواه بر اهمیّت فوق العاده آن اسـت ودر واقع یک دوره عرفان اسلامی در بالاترین سطح در آن منعکس شده و اگر انسان مفاهیم این مناجات عظیم را در درون قلب و جان خود پیاده کند، مقامات طولانی سیر و سلوک الی الله را پیموده اسـت.

انچه مهم اسـت دقّت در بندبند این مناجات و تعبیرات لطیف و عالی آن و سپس هماهنگ ساختن روح و فکر با این تعبیرات اسـت. از خدا میخواهیم کـه همه ی ما را اهل این مناجات قرار دهد و از متخلّقان آن سازد.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاسْمَعْ دُعائی اِذا دَعَوْتُکَ؛ وَاسْمَعْ نِدائی اِذا نادَیْتُکَ؛

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بشنو دعایم را هنگامی کـه تو را خوانم و بشنو صدایم را هر گاه تو را صدا زنم

وَاَقْبِلْ عَليَّ اِذا ناجَیْتُکَ؛ فَقَدْ هَرَبْتُ اِلَیْکَ؛ وَوَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُسْتَکیناً لَکَ؛ مُتَضرِّعاً اِلَیْکَ؛

و رو بـه من کن هرگاه با تو راز گویم زیرا من بـه سوی تو گریختم و پیش رویت ایستادم در حال بیچارگی و فروتنی بـه درگاهت

راجِیاً لِما لَدَیْکَ ثَوابی، وَتَعْلَمُ ما فی نَفْسی، وَتَخْبُرُ حاجَتی، وَتَعْرِفُ ضَمیری،

و امیدوارم ثوابم را کـه در پیش توست و تو آنچه را من در دل دارم می دانی و حاجتم را آگاهی و از نهادم باخبری

وَلا یَخْفی عَلَیْکَ اَمْرُ مُنْقَلَبی وَمَثْوایَ؛ وَما اُریدُ اَنْ اُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقی، واَتَفَوَّهُ بِهِ مِنْ طَلِبَتی، وَاَرْجُوهُ لِعاقِبَتی،

و سرانجام کار و سرمنزل من بر تو روشن اسـت و نیز آنچه را میخواهم از گفتارم بدان لب گشایم و آن طلبی را کـه می خواهم بـه زبان آرم و امید آنرا برای سرانجام کارم دارم،

وَقَدْ جَرَتْ مَقادیرُکَ عَلَیَّ یا سَیِّدی فیما یَکُونُ مِنّی اِلي آخِرِ عُمْری، مِنْ سَریرَتی وَعَلانِیَتی،

ای آقای من مقدّرات تو بر من جاری گشته در انچه از من تا آخر عمر سر زند چه از کارهای پنهانم و چه آشکارم

وَبِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیادَتی وَنَقْصی، وَنَفْعی وَضَرّی،

و بدست توست نه بـه دست دیگری کم و زیاد شدن و سود و زیان من

اِلهی اِنْ حَرَمْتَنی فَمَنْ ذَا الَّذی یَرْزُقُنی، وَاِنْ خَذَلْتَنی فَمَنْ ذَا الَّذی یَنْصُرُنی،

خدایا اگر توام محروم کنی پس کیست کـه روزیم دهد و اگر تو خوارم کنی پس کیست کـه یاریم دهد

اِلهی اَعُوذُ بِکَ مِنَ غَضَبِکَ وَحُلُولِ سَخَطِکَ؛

خدایا پناه برم بـه تو از خشمت و فرو ریختن عذابت

اِلهی اِنْ کُنْتُ غَیْرَ مُسْتَاْهِل لِرَحْمَتِکَ؛ فَاَنْتَ اَهْلٌ اَنْ تَجُودَ عَليَّ بِفَضْلِ سِعَتِکَ؛

خدایا اگر من شایستگی رحمت تو را ندارم ولی تو شایسته آنی کـه از زیاده بخششت بـه من احسان کنی

اِلهی کَاَنّی بِنَفْسی واقِفَةٌ بَیْنَ یَدَیْکَ؛ وَقَدْ اَظَلَّها حُسْنُ تَوَکُّلي عَلَیْکَ؛ فَقُلْتَ ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَتَغَمَّدْتَنی بِعَفْوِکَ؛

خدایا خودرا چنان می نگرم کـه گویا در برابرت ایستاده و آن توکل نیکویی کـه بر تو دارم بر سر من سایه افکنده و تو نیز انچه را شایسته آنی درباره من فرموده و مرا در سراپرده عفو خویش پوشانده‌ای

اِلهی اِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلي مِنْکَ بِذلِکَ؛ وَاِنْ کانَ قَدْ دَنا اَجَلي وَلَمْ یُدْنِنی مِنْکَ عَمَلي، فَقَدْ جَعَلْتُ الاِْقْرارَ بِالذَّنْبِ اِلَیْکَ وَسیلَتی،

خدایا اگر بگذری پس کیست کـه از تو بدین کار سزاوارتر باشد و اگر مرگم نزدیک شده و عملم مرا بـه تو نزدیک نکرده من بـه ناچار اقرار می دهم اقرار بـه گناه را وسیله خویش بـه درگاهت

اِلهی قَدْ جُرْتُ عَلي نَفْسی فِی النَّظَرِ لَها، فَلَهَا الْوَیْلُ اِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَها،

خدایا من بر خویشتن ظلم کردم در آن توجهی کـه بدان کردم پس وای بر او اگر نیامرزیش

اِلهی لَمْ یَزَلْ بِرُّکَ عَلَیَّ اَیّامَ حَیاتی، فَلا تَقْطَعْ بِرَّکَ عَنّی فی مَماتی،

خدایا پیوسته در دوران زندگی نیکی تو بر من می رسد پس نیکیت را در هنگام مرگ نیز از من مگیر

اِلهی کَیْفَ آیَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِکَ لي بَعْدَ مَماتی، وَاَنْتَ لَمْ تُوَلِّنی اِلاَّ الْجَمیلَ فی حَیاتی،

خدایا من چگونه مأیوس شوم از این‌که پس از مرگ مورد حسن نظر تو واقع گردم در صورتی کـه در دوران زندگیم جز بـه نیکی سرپرستیم نکردی

اِلهی تَوَلَّ مِنْ اَمْری ما اَنْتَ اَهْلُهُ؛ وَعُدْ عَلَیَّ بِفَضْلِکَ عَلي مُذْنِب قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ؛

خدایا سرپرستی کن کار مرا چنانچه تو شایسته آنی و توجه کن بر من بـه فضل خویش کـه هم چون گنهکاری هستم کـه نادانیش سراپا وی را فراگرفته

اِلهی قَدْ سَتَرْتَ عَلَیَّ ذُنُوباً فِی الدُّنْیا، وَاَنَا اَحْوَجُ اِلي سَتْرِها عَلَیَّ مِنْکَ فی الاُْخْری،

خدایا براستی تو گناهانی را در دنیا بر من پوشاندی کـه من بـه پوشاندن انها در آخرت محتاج ترم

اِلهی قَدْ اَحْسَنْتَ اِلَیَّ اِذْ لَمْ تُظْهِرْها لاَِحَد مِنْ عِبادِکَ الصّالِحینَ؛ فَلاتَفْضَحْنی یَوْمَ الْقِیمَةِ عَلي رُؤُسِ الاَْشْهادِ؛

خدایا بـه من نیکی کردی با این‌که آشکارش نکردی برای هیچ یک از بندگان شایسته ات پس در روز قیامت در برابر دیدگان مردم مرا رسوا مکن

اِلهی جُودُکَ بَسَطَ اَمَلي، وَعَفْوُکَ اَفْضَلُ مِنْ عَمَلي،

خدایا جود و بخششت آرزویم را گستاخ کرده و گذشت تو برتر اسـت از عمل من

اِلهی فَسُرَّنی بِلِقآئِکَ یَوْمَ تَقْضی فیهِ بَیْنَ عِبادِکَ؛

خدایا مرا در آن روزی کـه میان بندگانت داوری کنی بـه دیدارت مسرور ساز

اِلهی إِعْتِذاری اِلَیْکَ اِعْتِذارُ مَنْ لَمْ یَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ؛ فَاقْبَلْ عُذْری یا اَکْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ اِلَیْهِ الْمُسیئُونَ؛

خدایا عذرخواهی من بـه درگاهت عذرخواهی کسی اسـت کـه بی نیازنشده از پذیرفتن عذرش پس پوزش مرا بپذیر ای بزرگوارترین کسی کـه گنهکاران بـه درگاهش معذرت خواهی کنند

اِلهی لا تَرُدَّ حاجَتی، وَلا تُخَیِّبْ طَمَعی، وَلا تَقْطَعْ مِنْکَ رَجآئی وَاَمَلي،

خدایا حاجتم را بازمگردان و طمعم را بـه نومیدی مکشان و امید و آرزویم را از درگاهت قطع مفرما

اِلهی لَوْ اَرَدْتَ هَوانی لَمْ تَهْدِنی، وَلَوْ اَرَدْتَ فَضیحَتی لَمْ تُعافِنی،

خدایا اگر خواری مرا خواسته بودی راهنماییم نمیکردی و اگر رسواییم را میخواستی تندرستیم نمی‌دادی

اِلهی ما اَظُنُّکَ تَرُدُّنی فی حاجَة قَدْ اَفْنَیْتُ عُمْری فی طَلَبِها مِنْکَ؛

خدایا گمان ندارم کـه مرا بازگردانی در مورد حاجتی کـه عمر خویش را در خواستن آن از تو سپری کردم

اِلهی فَلَکَ الْحَمْدُ اَبَداً اَبَداً دآئِماً سَرْمَداً؛ یَزیدُ وَلا یَبیدُ؛ کَما تُحِبُّ وَتَرْضی،

خدایا ستایش خاص توست ستایش ابدی جاویدان همیشگی کـه فزون شود ولی کم نگردد بدان نحو کـه دوست داری و خشنود شوی

اِلهی اِنْ اَخَذْتَنی بِجُرْمی اَخَذْتُکَ بِعَفْوِکَ؛ وَاِنْ اَخَذْتَنی بِذُنُوبی اَخَذْتُکَ بِمَغْفِرَتِکَ؛ وَاِنْ اَدْخَلْتَنیِ النّارَ اَعْلَمْتُ اَهْلَها اَنّی اُحِبُّکَ؛

خدایا اگر مرا بـه جنایتم مأخوذ داری من هم تو را بـه عفوت بگیرم و اگر بـه گناهم بگیری من هم تو را بـه آمرزشت بگیرم و اگر بـه دوزخم ببری بدوزخیان اعلام می کنم کـه من تو را دوست دارم

اِلهی اِنْ کانَ صَغُرَ فی جَنْبِ طاعَتِکَ عَمَلي، فَقَدْ کَبُرَ فی جَنْبِ رَجآئِکَ اَمَلي،

خدایا اگر عمل من در جنب اطاعت تو کوچک اسـت ولی آرزویم درکنار امید تو بزرگ اسـت

اِلهی کَیْفَ اَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِکَ بِالْخَیْبَةِ مَحْرُوماً؛ وَقَدْ کانَ حُسْنُ ظَنّی بِجُودِکَ اَنْ تَقْلِبَنی بِالنَّجاةِ مَرْحُوماً؛

خدایا چگونه من از پیش تو محروم برگردم با این‌که چنان حسن ظنی من بـه جود و بخششت داشتم کـه مرا مورد رحمت خویش قرار داده با نجات بازم خواهی گرداند

اِلهی وَقَدْ اَفْنَیْتُ عُمْری فی شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْکَ؛ وَاَبْلَیْتُ شَبابی فی سَکْرَةِ التَّباعُدِ مِنْکَ؛

خدایا من عمرم را در حرص غفلت از تو سپری کردم و جوانیم را در مستی دوری از تواز بین بردم

اِلهی فَلَمْ اَسْتَیْقِظْ اَیّامَ اغْتِراری بِکَ؛ وَرُکُونی اِلي سَبیلِ سَخَطِکَ؛

و از این رو خدایا بیدار نشدم در آن روزگاری کـه بـه کرم تو مغرور بودم و بـه راه خشم تو متمایل گشته بودم

اِلهی وَاَنَا عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدِکَ؛ قائِمٌ بَیْنَ یَدَیْکَ؛ مُتَوَسِّلٌ بِکَرَمِکَ اِلَیْکَ؛

خدایا من بنده تو و فرزند بنده توام کـه در برابرت ایستاده وبه وسیله کرم تو بـه درگاهت توسل جویم

اِلهی اَنَا عَبْدٌ اَتَنَصَّلُ اِلَیْکَ مِمَّا کُنْتُ اُواجِهُکَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْیائی مِنْ نَظَرِکَ؛ وَاَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْکَ؛ اِذِ الْعَفْوُ نَعْتٌ لِکَرَمِکَ؛

خدایا من بنده‌ای هستم کـه می خواهم از آلودگی انچه بدان با تو روبه رو شدم از بی حیایی خودم در پیش روی تو خودرا پاک سازم و از تو گذشت میخواهم زیرا گذشت وصف شناسای کرم توست

اِلهی لَمْ یَکُنْ لي حَوْلٌ فَآنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ اِلاَّ فی وَقْت اَیْقَظْتَنی لِمَحَبَّتِکَ؛

خدایا من آن نیرویی کـه بتوانم بوسیله آن خودرا از نافرمانیت منتقل سازم ندارم مگر در آن وقت کـه تو برای دوستیت بیدارم کنی

وَکَما اَرَدْتَ اَنْ اَکُونَ کُنْتُ؛ فَشَکَرْتُکَ بِاِدْخالی فی کَرَمِکَ؛ وَلِتَطْهیرِ قَلْبی مِنْ اَوْساخِ الْغَفْلَةِ عَنْکَ؛

و آن ‌طور کـه خواهی باشم پس تو را سپاس گویم کـه مرا در کرم خویش داخل کردی و دلم را از چرکی‌هاي‌ بی خبری و غفلت از خویش پاکیزه ساختی

اِلهی اُنْظُرْ اِلَیَّ نَظَرَ مَنْ نادَیْتَهُ فَاَجابَکَ؛ وَاسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِکَ فَاَطاعَکَ؛

خدایا بـه من بنگر نگریستن کسی کـه وی را خوانده‌ای و او پاسخت داده و بـه یاری خویش بـه کارش واداشته‌ای و فرمانبریت کرده

یا قَریبَاً لا یَبْعُدُ عَنِ المُغْتَرِّ بِهِ؛ وَیا جَواداً لایَبْخَلُ عَمَّنْ رَجا ثَوابَهُ؛

ای نزدیکی کـه دور نگردی ازآن کس کـه بدو مغرور گشته و ای بخشنده‌ای کـه بخل نورزد ازآن کس کـه امید نیکیش دارد

اِلهی هَبْ لي قَلْباً یُدْنیهِ مِنْکَ شَوْقُهُ؛ وَلِساناً یُرْفَعُ اِلَیْکَ صِدْقُهُ؛ وَنَظَراً یُقَرِّبُهُ مِنْکَ حَقُّهُ؛

خدایا دلی بـه من بده کـه اشتیاقش بـه تو موجب نزدیکیش بـه تو گردد و زبانی کـه صدق گفتارش بسوی تو بالا آید و نظر حقیقت بینی کـه همان حقیقتش وی را بـه تو نزدیک گرداند

اِلهی إنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِکَ غَیْرُ مَجْهُول، وَمَنْ لاذَ بِکَ غَیْرُ مَخْذُول، وَمَنْ اَقْبَلْتَ عَلَیْهِ غَیْرُ مَمْلُوک،

خدایا کسی کـه بوسیله تو شناخته شد گمنام نیست و کسی کـه بـه تو پناهنده شد خوار نیست و کسی کـه تو بسویش رو کنی بنده دیگری نخواهد بود

اِلهی اِنَّ مَنِ آنْتَهَجَ بِکَ لَمُسْتَنیرٌ؛ وَاِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِکَ لَمُسْتَجیرٌ؛

خدایا براستی هرکس بـه تو راه جوید راهش روشن اسـت و هر کـه بـه تو پناه جوید پناه دارد

وَقَدْ لُذْتُ بِکَ یا اِلهی، فَلا تُخَیِّبْ ظَنّی مِنْ رَحْمَتِکَ؛ وَلا تَحْجُبْنی عَنْ رَاْفَتِکَ؛

و من ای خدا بـه تو پناه آورده ام پس گمانی را کـه بـه رحمتت دارم نومید مکن و از مهر خویش منعم مکن

اِلهی اَقِمْنی فی اَهْلِ وِلایَتِکَ مُقامَ مَنْ رَجَا الزِّیادَةَ مِنْ مَحَبَّتِکَ؛

خدایا جای مرا در بین دوستدارانت جای آن دسته از ایشان قرار ده کـه امید افزایش دوستیت را دارند

اِلهی وَاَلْهِمْنی وَلَهاً بِذِکْرِکَ اِلي ذِکْرِکَ؛ وَهِمَّتی فی رَوْحِ نَجاحِ اَسْمآئِکَ وَمَحَلِّ قُدْسِکَ؛

خدایا در دلم انداز شیدایی و شیفتگی ذکر خودرا پیاپی و همتم را در نشاط فیروز شدن اسمائت و محل قدست قرار ده

اِلهی بِکَ عَلَیْکَ اِلاَّ اَلْحَقْتَنی بِمَحَلِّ اَهْلِ طاعَتِکَ؛ وَالْمَثْوَی الصّالِحِ مِنْ مَرْضاتِکَ؛ فَاِنّی لا اَقْدِرُ لِنَفْسی دَفْعاً؛ وَلا اَمْلِکُ لَها نَفْعاً؛

خدایا بـه حق خودت بر خودت قسم کـه مرا بـه محل فرمانبرداریت و جایگاه شایسته ای از مقام خشنودیت برسانی زیرا کـه من قادر بر دفع چیزی از خود نیستم و مالک سودی هم برایش نیستم

اِلهی اَنَا عَبْدُکَ الضَّعیفُ الْمُذْنِبُ؛ وَمَمْلُوکُکَ الْمُنیبُ؛ فَلا تَجْعَلْنی مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَکَ؛ وَحَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِکَ؛

خدایا من بنده ناتوان گنهکار تو و مملوک زاری و توبه کننده بـه درگاهت هستم پس مرا در زمره کسانی کـه روی از انها گرداندی و غفلتشان مانع از گذشت تو گشته قرارم مده

اِلهی هَبْ لي کَمالَ الاِْنْقِطاعِ اِلَیْکَ؛ وَاَنِرْ اَبْصارَ قُلُوبِنا بِضِیآءِ نَظَرِها اِلَیْکَ؛

خدایا بریدن کاملی از خلق بسوی خود بـه من عنایت کن و دیده‌هاي‌ دلمان را بـه نور توجهشان بـه سوی خود روشن گردان

حَتّی تَخْرِقَ اَبْصارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ؛ فَتَصِلَ اِلي مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ؛ وَتَصیرَ اَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِکَ؛

تا دیده‌هاي‌ دل پرده‌هاي‌ نور را پاره کند و بـه مخزن اصلی بزرگی و عظمت برسد و ارواح ما آویخته بـه عزت مقدست گردد

اِلهی وَاجْعَلْنی مِمَّنْ نادَیْتَهُ فَاَجابَکَ؛ وَلاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِکَ؛ فَناجَیْتَهُ سِرّاً؛ وَعَمِلَ لَکَ جَهْراً؛

خدایا قرارم ده از کسانی کـه وی را خواندی و پاسخت داد ودر دسترس توجه قرارش دادی و او در برابر جلال تو مدهوش گشت و از این رو در پنهانی با او بـه راز گویی پرداختی ولی او آشکارا برایت کار کرد

اِلهی لَمْ اُسَلِّطْ عَلي حُسْنِ ظَنّی قُنُوطَ الاَْیاسِ؛ وَلاَ آنْقَطَعَ رَجآئی مِنْ جَمیلِ کَرَمِکَ؛

خدایا بـه خوش بینی من نا امیدی را مسلط مکن و امیدم را کـه بـه کرم نیکویت دارم قطع مکن

اِلهی اِنْ کانَتِ الْخَطایا قَدْ اَسْقَطَتْنی لَدَیْکَ؛ فَاصْفَحْ عَنّی بِحُسْنِ تَوَکُّلي عَلَیْکَ؛

خدایا اگر خطاهایم مرا از نظرت انداخته پس بدان اعتماد خوبی کـه بـه تو دارم از من درگذر

اِلهی اِنْ حَطَّتْنِی الذُّنُوبُ مِنْ مَکارِمِ لُطْفِکَ؛ فَقَدْ نَبَّهَنِی الْیَقینُ اِلي کَرَمِ عَطْفِکَ؛

خدایا اگر گناهانم بواسطه بزرگواری‌هاي‌ لطفت مرا بی مقدار ساخته ولی در عوض یقین بـه بزرگ توجه تو مرا هوشیار کرده

اِلهی اِنْ اَنامَتْنِی الْغَفْلَةُ عَنِ الاِْسْتِعْدادِ لِلِقآئِکَ؛ فَقَدْ نَبَّهَتْنِی الْمَعْرِفَةُ بِکَرَمِ آلائِکَ؛

خدایا اگر بی خبری از آماده شدن برای دیدارت مرا بـه خواب فرو برده ولی در عوض معرفت بـه بزرگ نعمتهایت مرا بیدار کرده

اِلهی اِنْ دَعانی اِلَی النّارِ عَظِیمُ عِقابِکَ؛ فَقَدْ دَعانی اِلَی الْجَنَّةِ جَزیلُ ثَوابِکَ؛

خدایا اگر بزرگ کیفرت مرا بـه دوزخ میخواند ولی در مقابل پاداش فراوانت مرا بـه بهشت دعوت میکند

اِلهی فَلَکَ اَسْئَلُ؛ وَاِلَیْکَ اَبْتَهِلُ وَاَرْغَبُ؛ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،

خدایا پس از تو خواهم و بسوی تو زاری کنم و بگرایم و از تو خواهم کـه درود فرستی بر محمّد و آل محمّد

وَاَنْ تَجْعَلَنی مِمَّنْ یُدیمُ ذِکْرَکَ؛ وَلا یَنْقُضُ عَهْدَکَ؛ وَلایَغْفُلُ عَنْ شُکْرِکَ؛ وَلا یَسْتَخِفُّ بِاَمْرِکَ؛

و مرا از کسانی قرارم دهی کـه پیوسته بـه یاد تواند و پیمانت را نمی‌شکنند و از شکر تو غافل نشوند و دستور تو را سبک نشمارند

اِلهی وَاَلْحِقْنی بِنُورِ عِزِّکَ الاَْبْهَجِ؛ فَاَکُونَ لَکَ عارِفاً؛ وَعَنْ سِواکَ مُنْحَرِفاً؛ وَمِنْکَ خآئِفاً مُراقِباً؛

خدایا برسان مرا بـه نور درخشان عزتت تا عارف بـه ذاتت باشم و از غیر تو روگردان باشم و از تو ترسان و نگران باشم

یا ذَا الْجَلالِ وَالاِکْرامِ؛ وَصَلَّی اللهُ عَلي مُحَمَّد رَسُولِهِ وَآلِهِ الطّاهِرینَ؛ وَسَلَّمَ تَسْلیماً کَثیراً.

ای صاحب جلالت و بزرگواری و درود خدا بر محمّد پیامبرش و بر آل پاکش باد و درود بسیار بر ایشان باد.

این مناجات از مناجات‌هاي‌ پرارزش ائمّه «علیهم السلام» اسـت و دارای مضامین عالیه‌ای اسـت کـه در هر وقت حضور قلبی باشد، خواندن آن و فکر کردن در مفاهیم آن، مناسب اسـت.

شب اوّل ماه

برای شب اوّل ماه درکتاب «اقبال» نمازهای زیادی ذکر شده اسـت کـه از جمله آن، ۱۲ رکعت نماز اسـت «هردو رکعت بـه یک درود» کـه در هر رکعتی یک مرتبه «حمد» و ۱۵ مرتبه «توحید» خوانده می شود و از رسول خدا «ص» پاداش فراوانی برای این نماز ذکر شده اسـت.

روز اوّل ماه

روزه این روز فضیلت فراوانی دارد و از امام صادق «ع» نقل شده اسـت کـه هر کس روز اوّل ماه شعبان را روزه بگیرد، بهشت بر او واجب می شود و «سیّد بن طاووس» درکتاب «اقبال» از رسول خدا «ص» نقل کرده اسـت کـه هر کس سه روزِ اوّل ماه شعبان را روزه بگیرد و شب‌هایش را قیام کند و دو رکعت نماز بگزارد کـه در هر رکعتی یک مرتبه «حمد» و یازده مرتبه «قُل هُوَ اللّهُ اَحد» را بخواند، خداوند شرّ اهل آسمان و زمین و شرّ ابلیس و هر سلطه ستمگری را از او برطرف سازد و خداوند گناهان فراوانی را از او می‌آمرزد.

روز سوم ماه

این روز بنا بر نقل شیخ طوسی در «مصباح»؛ روز ولادت با سعادت حسین بن علی «ع» اسـت. از «قاسم بن علاء همدانی» وکیل امام حسن عسکری «ع» نامه‌ای رسید کـه در آن آمده بود: مولای ما امام حسین «ع» در روز پنجشنبه، سوم شعبان متولّد شد، لذا آن روز را روزه بگیر و این دعا را بخوان:

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فی هذَا الْیَوْمِ؛ اَلْمَوْعُودِ بِشَهادَتِهِ قَبْلَ اْستِهْلالِهِ وَوِلادَتِهِ؛

خدایا از تو خواهم بـه حق مولود دراین روز آن مولودی کـه بـه او وعده شهادت داده شده بود پیش از این‌که بانگش دراین دنیا بلند شود و بـه دنیا آید

بَکَتْهُ السَّمآءُ وَمَنْ فیها، وَالاَْرْضُ وَمَنْ عَلَیْها، وَلَمّا یَطَأْ لابَتَیْها، قَتیلِ الْعَبْرَةِ؛ وَسَیِّدِ الاُْسْرَةِ؛

آسمان‌ها و هر کـه در آن ها اسـت و زمین و هرکه بَر آن اسـت برایش گریستند پیش ازآن کـه قدم دراین جهان گذارد کشته اشک و آه و آقای طایفه بشر

اَلْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ یَوْمَ الْکَرَّةِ؛ اَلْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ اَنَّ الاَْئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ؛ وَالشِّفآءَ فی تُرْبَتِهِ؛

آن کس کـه در روز رجعت بـه یاری مدد شده و آن کـه پاداش کشته شدنش این بود کـه امامان از نسل اویند و درمان در تربت او اسـت

والْفَوْزَ مَعَهُ فی اَوْبَتِهِ؛ والاَْوصِیآءَ مِنْ عِتْرَتِهِ؛ بَعْدَ قآئِمِهِمْ وَغَیْبَتِهِ؛

و پیروزی در زمان رجعت با او و اوصیا از عترت اوست پس از حضرت قائم و پس از دوران غیبتش

حَتّی یُدْرِکُوا الاَْوْتارَ؛ وَیَثْأَرُوا الثّارَ؛ وَیُرْضُوا الْجَبّارَ؛ وَیَکُونُوا خَیْرَ اَنْصار، صَلَّی اللهُ عَلَیْهِمْ؛ مَعَ اخْتِلافِ اللَّیلِ وَالنَّهارِ؛

تا این‌که انتقام گیرند و خون‌ها را باز گیرند و خدای جبار را خشنود سازند و بهترین یاران دین خدا باشند درود خدا بر ایشان در هر زمان کـه معاشرت دارد شب و روز

اَللّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ اِلَیْکَ اَتَوَسَّلُ؛ وَاَسْئَلُ سُؤالَ مُقْتَرِف مُعْتَرِف،

خدایا پس بـه حق ایشان بـه سوی تو دست نیاز دراز کنم و از تو خواهم خواستن شخص گنه کار اعتراف کننده

مُسیئ اِلي نَفْسِهِ مِمّا فَرَّطَ فی یَوْمِهِ وَاَمْسِهِ؛ یَسْئَلُکَ الْعِصْمَةَ اِلي مَحَلِّ رَمْسِهِ؛

بدکردار بـه نفس خویش از کوتاهی‌هایي کـه در امروز و دیروزش کرده و اکنون از تو پناه خواهد تا هنگام رفتن در گور

اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلي مُحَمَّد وَعِتْرَتِهِ؛ وَاحْشُرْنا فی زُمْرَتِهِ؛ وَبَوِّئْنا مَعَهُ دارَ الْکَرامَةِ؛ وَمَحَلَّ الاِْقامَةِ؛

خدایا پس درود فرست بر محمّد و عترتش و ما را در زمره او محشور گردان و جای ده ما رابا او در خانه کرامت «بهشت» و جایگاه ماندن همیشگی

اَللّهُمَّ وَکَما اَکْرَمْتَنا بِمَعْرِفَتِهِ فَاَکْرِمْنا بِزُلْفَتِهِ؛ وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُ وَسابِقَتَهُ؛

خدایا چنانچه ما را بـه شناختنش گرامی داشتی هم چنان ما را بـه نزدیک شدن با او گرامی دار و رفاقت و سابقه داشتن با وی را روزی ما گردان

وَاجْعَلْنا مِمَّنْ یُسَلِّمُ لاَِمْرِهِ؛ وَیُکْثِرُ الصَّلاةَ عَلَیْهِ عِنْدَ ذِکْرِهِ؛ وَعَلي جَمیعِ اَوْصِیآئِهِ وَاَهْلِ اَصْفِیآئِهِ؛

و بگردان ما را از کسانی کـه تسلیم دستور اویند و هنگام بردن نامش بسیار بر او درود فرستند و بر همه ی اوصیا و خاندان برگزیده‌اش

اَلْمَمْدُودینَ مِنْکَ بِالْعَدَدِ الاِْثْنَیْ عَشَرَ؛ اَلنُّجُومِ الزُّهَرِ؛ وَالْحُجَجِ عَلي جَمیعِ الْبَشَرِ؛

کـه یاری شده اند از جانب تو بـه شماره دوازده، آن ستارگان درخشان و حجت‌هاي‌ تو بر تمامی افراد بشر

اَللّهُمَّ وَهَبْ لَنا فی هذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَة، وَاَنْجِحْ لَنا فیهِ کُلَّ طَلِبَة، کَما وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لِمُحَمَّد جَدِّهِ؛

خدایا و ببخش بـه ما دراین روز بهترین بخشش‌ها را و برآور برای ما دراین روز هر خواهشی را چنانچه حسین را بـه محمّد جدش بخشیدی

وَعاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ؛ فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ؛ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ؛ وَننْتَظِرُ اَوْبَتَهُ؛ آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ.

و فطرس بـه گهواره حسین پناه برد و ما پناهنده بـه قبر او هستیم پس از شهادت او بالای تربتش آمده و چشم بـه راه رجعت او هستیم اجابت کن ای پروردگار جهانیان.

پس ازآن، این دعا را کـه بـه دعای امام حسین «ع» مشهور اسـت می خوانی. این دعا آخرین دعایی اسـت کـه آن حضرت در روز عاشورا «همان روزی کـه دشمنانش زیاد بودند» خواند:

اَللّهُمَّ اَنْتَ مُتَعالِی الْمَکانِ؛ عَظیمُ الْجَبَرُوتِ؛ شَدیدُ الْمِحالِ؛ غَنِیٌّ عَنِ الْخَلایِقِ؛

خدایا تویی والامکان و بزرگ جبروت و سخت نیرو و بی نیاز از خلایق

عَریضُ الْکِبْرِیآءِ؛ قادِرٌ عَلي ما تَشآءُ؛ قَریبُ الرَّحْمَةِ؛ صادِقُ الْوَعْدِ؛ سابِغُ النِّعْمَةِ؛

دارای بزرگی پهناور، توانای بر هر چه خواهی، نزدیک مهر، راست وعده، فراوان نعمت،

حَسَنُ الْبَلاءِ؛ قَریبٌ إذا دُعیتَ؛ مُحیطٌ بِما خَلَقْتَ؛ قابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تابَ اِلَیْکَ؛

نیکو آزمایش، نزدیک هرگاه خوانده شوی محیط بـه هر چه آفریده‌ای توبه پذیر برای آن کس کـه بـه سویت توبه کند

قادِرٌ عَلي ما اَرَدْتَ؛ وَمُدْرِکٌ ما طَلَبْتَ؛ وَشَکُورٌ اِذا شُکِرْتَ؛ وَذَکُورٌ اِذا ذُکِرْتَ؛

توانا بر هر چه اراده کنی و بدست آرنده انچه بجویی و سپاس پذیر هرگاه سپاس شوی و یاد کنی هنگامی کـه یادت کنند

اَدْعُوکَ مُحْتاجاً؛ وَاَرْغَبُ اِلَیْکَ فَقیراً؛ وَاَفْزَعُ اِلَیْکَ خآئِفاً؛

می‌خوانمت نیازمندانه و توجه کنم بسویت فقیرانه و پناه آرم بسویت خائفانه

وَ اَبْکی اِلَیْکَ مَکْرُوباً؛ وَاَسْتَعینُ بِکَ ضَعیفاً؛ وَاَتوَکَّلُ عَلَیْکَ کافِیاً…

و گریه کنم بـه درگاهت از روی غمزدگی و ملولانه کمک جویم بوسیله تو ناتوانانه و توکل کنم بر تو کفایت خواهانه.

شب سیزدهم ماه

شب سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم، «لیالی بیض» یعنی شب‌هاي‌ روشن، نامیده میشود. برای این شب‌ها اعمالی اسـت کـه در اعمال ماه رجب بیان شد.

شب نیمه شعبان

این شب، شب بسیار مبارکی اسـت و برای این شب چند عمل اسـت:

اوّل: غسل اسـت کـه طبق روایتی از امام صادق «ع» سبب تخفیف گناهان اسـت.

دوم: احیای این شب اسـت، بـه نماز و دعا و استغفار. در روایتی کـه حضرت امیرمؤمنان «ع» از رسول خدا «ص» نقل می کند آمده اسـت: «هنگامی کـه شب نیمه شعبان فرا می رسد آنرا بـه پرستش بـه سر برید و روزش را روزه بدارید، زیرا از اوّل تا آخر این شب، از جانب خداوند ندا می آید: آیا استغفار کننده‌ای هست کـه از گناهان خویش آمرزش طلبد، تا گناهان وی را بیامرزم؟

آیا کسی هست کـه طلب روزی کند و من روزی وی را وسعت بخشم؟». همچنین در روایتی آمده اسـت کـه جبرئیل بـه رسول خدا «ص» گفت: هر کس این شب را بـه تسبیح و تکبیر و دعا و نماز و استغفار و… احیا بدارد، خداوند گناهانش را می‌آمرزد، و جایگاه و منزل او بهشت خواهد بود… ای محمّد! این شب را احیا بدار، و بـه امّتت فرمان ده آنرا احیا دارند. جبرئیل پس از بیان فضایل دیگری برای این شب، در پایان گفت: محروم واقعی کسی اسـت کـه از خیر و برکت این شب محروم باشد! از امام زین العابدین «ع» نیز احیای این شب نقل شده اسـت. همچنین در روایتی از رسول خدا «ص» نقل شده اسـت کـه هر کس این شب را احیا بدارد، در آن روز کـه قلب‌ها می‌میرد، قلبش نخواهد مرد.

سوم: زیارت امام حسین «ع» دراین شب از افضل اعمال اسـت، و باعث آمرزش گناهان اسـت.

چهارم: خواندن این دعاست کـه جناب «سیّد بن طاووس» و «شیخ طوسی» آنرا نقل کرده‌اند و بـه منزله زیارت امام زمان «علیه السلام» اسـت:

اَللّهُمَّ بِحَقِّ لَیْلَتِنا هذِهِ وَمَوْلُودِها وَحُجَّتِکَ؛ وَمَوْعُودِهَا الَّتی قَرَنْتَ اِلي فَضْلِها فَضْلاً؛

خدایا بـه حق این شبی کـه ما در آنیم و بـه حق آن کس کـه در آن بـه دنیا آمده و حجتت و موعود آن کـه همراه کردی بـه فضیلت این شب فضیلت دیگری

فَتَمَّتْ کَلِمَتُکَ صِدْقاً وَعَدْلاً لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِکَ؛ وَلا مُعَقِّبَ لاِیاتِکَ؛

و بدین سبب به پایان رسید کلمه تو براستی و عدالت تغییر دهنده‌ای برای کلمات تو نیست و پس زننده‌ای برای آیات تو نیست

نُورُکَ الْمُتَاَلِّقُ؛ وَضِیآؤُکَ الْمُشْرِقُ؛ وَالْعَلَمُ النُّورُ فی طَخْیآءِ الدَّیْجُورِ؛ اَلْغائِبُ الْمَسْتُورُ؛

آن نور درخشانت و آن روشنی فروزانت و آن نشانه نورانی در شب تاریک ظلمانی آن پنهان غایب از انظار

جَلَّ مَوْلِدُهُ؛ وَکَرُمَ مَحْتِدُهُ؛ وَالْمَلائِکَةُ شُهَّدُهُ؛ وَاللهُ ناصِرُهُ وَمُؤَیِّدُهُ اِذا آنَ میعادُهُ؛ وَالْمَلائِکَةُ اَمْدادُهُ؛

کـه ولادتش بزرگ و کریم الاصل بودو فرشتگان گواهان اویند و خدا یاور و کمک کار اوست در آن هنگام کـه وعده‌اش برسد و فرشتگان مددکارش باشند

سَیْفُ اللهِ الَّذی لا یَنْبُو، وَنُورُهُ الَّذی لا یَخْبُو، وَذُوالْحِلْمِ الَّذی لا یَصْبُوا،

آن شمشیر برنده خدا کـه کُند نشود و نور او کـه خاموش نگردد و بردباری کـه کار بی رویه انجام ندهد

مَدارُ الدَّهْرِ؛ وَنَوامیسُ الْعَصْرِ؛ وَوُلاةُ الاَْمْرِ؛ وَالْمُنَزَّلُ عَلَیْهِمْ ما یَتَنَزَّلُ فی لَیْلَةِ الْقَدْرِ؛

چرخ روزگار بخاطر او گردش کند و او و پدران معصومش نوامیس هر عصر و والیان امر خدایند در شب قدر انچه نازل شود بر ایشان نازل گردد

وَاَصْحابُ الْحَشْرِ وَالنَّشْرِ؛ تَراجِمَةُ وَحْیِهِ؛ وَوُلاةُ اَمْرِهِ وَنَهْیِهِ؛

و آنهایند صاحبان حشر و نشر و مفسران وحی خدا و سرپرستان امر و نهی او

اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلي خاتِمِهْم وَقآئِمِهِمُ؛ اَلْمَسْتُورِ عَنْ عَوالِمِهِمْ؛ وَاَدْرِکْ بِنا أَیّامَهُ؛ وَظُهُورَهُ وَقِیامَهُ؛

خدایا پس درود فرست بر خاتم ایشان و قائمشان کـه در پس پرده اسـت از عوالم آن ها و ما را بـه روزگار او و زمان ظهور و قیامش برسان

وَاجْعَلْنا مِنْ اَنْصارِهِ؛ وَاقْرِنْ ثارَنا بِثارِهِ؛ وَاکْتُبْنا فی اَعْوانِهِ وَخُلَصآئِهِ؛

و از جمله یارانش قرارمان ده و خونخواهی ما را بـه خونخواهی او مقرون گردان و نام ما را در زمره یاران و مخصوصانش ثبت فرما

وَاَحْیِنا فی دَوْلَتِهِ ناعِمینَ؛ وَبِصُحْبَتِهِ غانِمینَ؛ وَبِحَقِّهِ قآئِمینَ؛ وَمِنَ السُّوءِ سالِمینَ؛ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ؛

و ما را در دولتش شادکام و متنعم و بـه هم نشینیش بهره‌مند و بـه گرفتن حقش پا بر جا بدار و از بدی‌ها بر کنارمان کن ای مهربان‌ترین مهربانان

وَالْحَمْدُللهِِ رَبِّ الْعالَمینَ؛ وَصَلَّی اللّهُ عَلي سَیِّدِنا مُحَمَّد خاتَمِ النَّبِیّینَ وَالْمُرْسَلینَ؛ وَعَلي اَهْلِ بَیْتِهِ الصّادِقینَ؛ وَعِتْرَتِهَ النّاطِقینَ؛

و ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان اسـت و درودهای او بر آقای ما محمّد خاتم پیمبران و مرسلین و بر خاندان راستگو و عترت حقگویش باد

وَالْعَنْ جَمیعَ الظّالِمینَ؛ واحْکُمْ بَیْنَنا وَبَیْنَهُمْ یا اَحْکَمَ الْحاکِمینَ.

و از رحمت خود دور ساز تمام ستمکاران را و میان ما و ایشان داوری کن ای محکم‌ترین حکم کنندگان.

پنجم: «شیخ طوسی» از اسماعیل بن فضل هاشمی روایت کرده کـه گفت: حضرت صادق «ع» این دعا را بـه من تعلیم داد تا آنرا در شب نیمه شعبان بخوانم:

اَللّهُمَّ اَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ؛ اَلْعَلِیُّ الْعَظیمُ؛ اَلْخالِقُ الرّازِقُ؛ اَلْمُحْیِی الْمُمیتُ؛

خدایا تویی زنده پاینده والای بزرگ آفریننده و روزی دهنده زنده کننده و میراننده

اَلْبَدیءُ الْبَدیعُ؛ لَکَ الْجَلالُ وَلَکَ الْفَضْلُ؛ وَلَکَ الْحَمْدُ وَلَکَ الْمَنُّ؛

آغاز کننده و پدید آرنده، برای توست بزرگی و فضیلت و ازآن توست ستایش و نعمت

وَلَکَ الْجُودُ وَلَکَ الْکَرَمُ؛ وَلَکَ الاَْمْرُ وَلَکَ الْمَجْدُ وَلَکَ الْشُّکْرُ؛

و ازآن توست جود و بزرگواری و از توست فرمان و شوکت و خاص تو اسـت سپاسگزاری

وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ؛ یا واحِدُ یا اَحَدُ؛ یا صَمَدُ یا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ؛ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ؛

کـه یگانه‌ای و شریکی برایت نیست ای یگانه ای یکتا ای بی نیاز ای کـه فرزندی ندارد و فرزند کسی نباشد و نیست برایش همتایی هیچکس

صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاْغفِرْ لي وَارْحَمْنی، وَاکْفِنی ما اَهَمَّنی،

درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بیامرز مرا و بـه من رحم کن و کفایت کن از من انچه فکر مرا بـه خود مشغول کرده

وَاقْضِ دَیْنی، وَوَسِّعْ عَلَیَّ فی رِزْقی، فَاِنَّکَ فی هذِهِ اللَّیْلَةِ کُلَّ اَمْر حَکیم تَفْرُقُ؛

و قرضم را ادا کن ودر روزیم گشایش ده زیرا کـه تو دراین شب هر کار محکمی را از هم جدا کنی

وَمَنْ تَشآءُ مِنْ خَلْقِکَ تَرْزُقُ؛ فَارْزُقْنی وَاَنْتَ خَیْرُ الرّازِقینَ؛

و هر یک از مخلوقات خودرا بخواهی روزی دهی پس روزیم ده کـه تو بهترین روزی دهندگانی

فَاِنَّکَ قُلْتَ وَاَنْتَ خَیْرُ الْقآئِلینَ النّاطِقینَ: وَاسْئَلُوا اللهَ مِنْ فَضْلِهِ. فَمِنْ فَضْلِکَ اَسْئَلُ؛

زیرا تو خود گفتی و تو بهترین گویندگان و ناطقان هستی کـه فرمودی «از خدا بخواهید از فضل او» پس من از فضل تو میخواهم

وَ اِیّاکَ قَصَدْتُ؛ وَابْنَ نَبِیِّکَ اعْتَمَدْتُ؛ وَلَکَ رَجَوْتُ؛ فَارْحَمْنی یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

و تو را قصد کردم و بـه فرزند پیمبرت اعتماد کردم و از توامیدوارم پس بـه من رحمت کن ای مهربان‌ترین مهربانان.

ششم: این دعا را بخواند کـه حضرت رسول «ص» دراین شب می‌خواندند:

اَللّهُمَّ اقْسِمْ لَنا مِنْ خَشْیَتِکَ ما یَحُولُ بَیْنَنا وَبَیْنَ مَعْصِیَتِکَ؛

خدایا بهره ما کن از ترس خود بدان اندازه کـه حائل شود میان ما و نافرمانیت

وَمِنْ طاعَتِکَ ما تُبَلِّغُنا بِهِ رِضْوانَکَ؛ وَمِنَ الْیَقینِ ما یَهُونُ عَلَیْنا بِهِ مُصیباتُ الدُّنْیا،

و از اطاعت خویش بدان مقدار کـه ما را بـه خشنودی و رضوان تو برساند و از یقین بدان حد کـه بوسیله آن ناگواری‌هاي‌ دنیا بر ما راحت گردد

اَللّهُمَّ اَمْتِعْنا بِاَسْماعِنا وَاَبْصارِنا وَقُوَّتِنا ما اَحْیَیْتَنا، وَاجْعَلْهُ الْوارِثَ مِنّا،

خدایا ما را بـه گوش‌هایمان و دیده‌هامان و نیرویمان تا زنده‌ایم بهره‌مند ساز و آنرا وارث ما گردان

وَاجْعَلْ ثارَنا عَلي مَنْ ظَلَمَنا، وَآنْصُرنا عَلي مَنْ عادانا، وَلا تَجْعَلْ مُصیبَتَنا فی دینِنا،

و خون ما را بـه گردن کسی انداز کـه بر ما ظلم کرده و یاری ده ما را بر کسی کـه با ما دشمنی کند و مصیبت ما را در دینمان قرار مده

وَلا تَجْعَلِ الدُّنْیا اَکْبَرَ هَمِّنا، وَلا مَبْلَغَ عِلْمِنا، وَلا تُسَلِّطْ عَلَیْنا مَنْ لا یَرْحَمُنا، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

و دنیا را بزرگ ترین اندوه ما قرار مده و نیز آخرین حد دانش ما قرارش مده و مسلّط مکن بر ما کسی را کـه بر ما رحم نکند بـه رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان.

هفتم: صلوات هرروز ماه شعبان «کـه در وقت ظهر خوانده می شود» را بخواند.

هشتم: دعای کمیل را کـه حضرت علی «ع» دراین شب آنرا بـه کمیل تعلیم داد، بخواند.

نهم: دراین شب صد مرتبه بگوید: سبحان اللّه و صد مرتبه بگوید: الحمد للّه و صد مرتبه بگوید:

اللّه اکبر و صد مرتبه بگوید: لا إلهَ إلاَّ اللّهُ کـه طبق روایتی از امام باقر «ع» هرکس چنین کند، خداوند گناهان گذشته وی را بیامرزد و حاجت‌هاي‌ دنیوی و اخروی وی را برآورده سازد.

دهم: مرحوم «شیخ طوسی» از «ابویحیی» روایتی را نقل می کند کـه می گوید: بـه مولایم امام صادق «ع» عرض کردم: بهترین دعا، دراین شب کدام اسـت؟ فرمود: وقتی کـه نماز عشا را بجا آوردی، دو رکعت نماز بگزار ودر رکعت اوّل سوره «حمد» و سوره «قل یا ایّها الکافرون» ودر رکعت دوم، سوره «حمد» و سوره «توحید» را بخوان، پس از نماز، ۳۳ مرتبه بگو: سبحان اللّه ۳۳ مرتبه الحمد للّه و ۳۴ مرتبه اللّه اکبر. آنگاه بگو:

یا مَنْ اِلَیْهِ مَلْجَأُ الْعِبادِ فِی الْمُهِمّاتِ؛ وَاِلَیْهِ یَفْزَعُ الْخَلْقُ فیِ الْمُلِمّاتِ؛

ای کـه بـه سوی اوست پناه بندگان در کارهای اندوه خیز و بـه سوی او پناه برند خلایق در پیش آمدهای وخیم

یا عالِمَ الْجَهْرِ وَالْخَفِیّاتِ؛ وَیا مَنْ لا تَخْفی عَلَیْهِ خَواطِرُ الاَْوْهامِ وَتَصَرُّفُ الْخَطَراتِ؛

ای دانای آشکار و نهان و ای کـه بر او پنهان نماند اندیشه‌هایي کـه در دل‌ها افتد و تصرف کردن آن خاطرات

یا رَبَّ الْخَلایِقِ وَالْبَرِیّاتِ؛ یا مَنْ بِیَدِهِ مَلَکُوتُ الاَْرَضینَ وَالسَّمواتِ؛

ای پروردگار خلایق و آفریدگان ای کـه ملکوت زمین‌ها و آسمان‌ها بدست اوست

اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ؛ اَمُتُّ اِلَیْکَ بِلا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ؛

تویی خدایی کـه معبودی جز تو نیست بسویت توسل جویم بـه کلمه «لا اله الا انت»

فَبِلا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ؛ اِجْعَلْنی فی هِذِهِ اللَّیْلَةِ مِمَّنْ نَظَرْتَ اِلَیْهِ فَرَحِمْتَهُ؛ وَسَمِعْتَ دُعآئَهُ فَاَجَبْتَهُ؛

پس ای خدایی کـه معبودی جز تو نیست بگردان مرا دراین شب از کسانی کـه بسویش نگریسته و مورد رحم خویش قرارش داده و دعایش شنیده و اجابت کرده

وَعَلِمْتَ اسْتِقالَتَهُ فَاَقَلْتَهُ؛ وَتَجاوَزْتَ عَنْ سالِفِ خَطیئَتِهِ؛ وَعَظیمِ جَریرَتِهِ؛

و پشیمانیش را دانسته پس وی را پذیرفته‌ای و از خطاهای گذشته‌اش و گناه بزرگش در گذشته‌ای

فَقَدِ اسْتَجَرْتُ بِکَ مِنْ ذُنُوبی، وَلَجَاْتُ اِلَیْکَ فی سَتْرِ عُیُوبی،

پس من از گناهانم بـه تو پناهنده شده و بـه تو ملتجی گشته‌ام در این‌که عیوبم را بپوشانی

اَللّهُمَّ فَجُدْ عَلَیَّ بِکَرَمِکَ وَفَضْلِکَ؛ وَاحْطُطْ خَطایایَ بِحِلْمِکَ وَعَفْوِکَ؛ وَتَغَمَّدْنی فی هذِهِ اللَّیْلَةِ بِسابِغِ کَرامَتِکَ؛

خدایا پس جود کن بر من بـه کرم خود و فضلت و بریز خطاهای مرا بـه بردباری و گذشت خویش و فراگیر مرا دراین شب بـه فراوان کرمت

وَاجْعَلْنی فیها مِنْ اَوْلِیآئِکَ الَّذینَ اجْتَبَیْتَهُمْ لِطاعَتِکَ؛ وَاخْتَرْتَهُمْ لِعِبادَتِکَ؛ وَجَعَلْتَهُمْ خالِصَتَکَ وَصَفْوَتَکَ؛

و بگردان مرا دراین شب ازآن دوستانت کـه آنان را برای طاعت خویش برگزیده و برای پرستشت انتخاب فرمودی و ایشان را جزء خاصان درگاه و برگزیدگانت قراردادی

اَللّهُمَّ اجْعَلْنی مِمَّنْ سَعَدَ جَدُّهُ؛ وَتَوَفَّرَ مِنَ الْخَیْراتِ حَظُّهُ؛

خدایا بدار مرا ازآن کسانی کـه کوششش بـه جایی رسیده و از نیکی‌ها بهره فراوان نصیبش گشته

وَ اجْعَلْنی مِمَّنْ سَلِمَ فَنَعِمَ؛ وَفازَ فَغَنِمَ؛ وَاکْفِنی شَرَّ ما اَسْلَفْتُ؛

و بگردانم از آنان کـه تندرست شده و متنعم و رستگار و بهره مند گشته و کفایت کن مرا از شر انچه کرده‌ام

وَاعْصِمْنی مِنَ الاِْزدِیادِ فی مَعْصِیَتکَ؛ وَحَبِّبْ اِلَیَّ طاعَتَکَ؛ وَما یُقَرِّبُنی مِنْکَ؛ وَیُزْلِفُنی عِنْدَکَ؛

و نگاهم دار از افزودن در نافرمانیت و دوست گردان نزد من فرمانبرداریت را و انچه مرا بـه تو نزدیک و مقرّب درگاهت گرداند

سَیِّدی اِلَیْکَ یَلْجَأُ الْهارِبُ؛ وَمِنْکَ یَلْتَمِسُ الطّالِبُ؛ وَعَلي کَرَمِکَ یُعَوِّلُ الْمُسْتَقیلُ التّائِبُ؛

آقای من بـه سوی تو پناه آرد شخص گریز پای و از تو عاجزانه طلب کند جوینده و بر کرم تو تکیه کند شخص عذرخواه و توبه کننده

اَدَّبْتَ عِبادَکَ بالتَّکَرُّمِ؛ وَاَنْتَ اَکْرَمُ الاَْکْرَمینَ؛ وَاَمَرْتَ بِالْعَفْوِ عِبادَکَ؛ وَاَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ؛

ادب کردی بندگانت را بـه کرم ورزی بـه انها و تو کریم‌ترین کریمانی و تو خود بـه بندگانت دستور گذشت دادی و خود آمرزنده و مهربانی

اَللّهُمَّ فَلا تَحْرِمْنی ما رَجَوْتُ مِنْ کَرَمِکَ؛ وَلا تُؤْیِسْنی مِنْ سابِغِ نِعَمِکَ؛

خدایا پس مرا از انچه از کرمت امید دارم محرومم مکن و از نعمت‌هاي‌ ریزانت مأیوسم مدار

وَلا تُخَیِّبْنی مِنْ جَزیلِ قِسَمِکَ فی هذِهِ اللَّیْلَةِ لاَِهْلِ طاعَتِکَ؛ وَاجْعَلْنی فی جُنَّة مِنْ شِرارِ بَرِیَّتِکَ؛

و از بهره‌هاي‌ فراوانت کـه دراین شب برای فرمانبردارانت مقرّر داشته‌ای بی بهره‌ام مساز و مرا در پناهگاه محکمی از اذيت مخلوقات شرورت قرار ده

رَبِّ اِنْ لَمْ اَکُنْ مِنْ اَهْلِ ذلِکَ؛ فَاَنْتَ اَهْلُ الْکَرَمِ وَالْعَفْوِ وَالْمَغْفِرَةِ؛ وَجُدْ عَلَیَّ بِما اَنْتَ اَهْلُهُ لا بِما اَسْتَحِقُّهُ؛

پروردگارا اگر من چنین شایستگی ندارم ولی تو شایسته کرم و گذشت و آمرزشی و فرو ریز بر من بدانچه تو شایسته آنی نه بدانچه من سزاوار آنم

فَقَدْ حَسُنَ ظَنّی بِکَ؛ وَتَحَقَّقَ رَجآئی لَکَ؛ وَعَلِقَتْ نَفْسی بِکَرَمِکَ؛ فَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ؛ وَاَکْرَمُ الاَْکْرَمینَ؛

زیرا براستی گمان من نیک اسـت و امیدم درباره تو محکم شده و جانم بـه سر رشته کرم تو آویخته اسـت پس تویی مهربان‌ترین مهربانان و کریم‌ترین کریمان

اَللّهُمَّ وَاخْصُصْنی مِنْ کَرَمِکَ بِجَزیلِ قِسَمِکَ؛ وَاَعُوذُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ؛

خدایا مرا مخصوص بدار از کرم خویش بـه بهره‌هاي‌ فراوان و تقسیم‌هاي‌ شایانت و از کیفر تو بـه عفوت پناه می برم

وَاغْفِر لِیَ الذَّنْبَ الَّذی یَحْبِسُ عَلَیَّ الْخُلُقَ؛ وَیُضَیِّقُ عَلَیَّ الرِّزْقَ؛

و بیامرز برایم آن گناهی را کـه عادت بد «مانند دروغ» را بر من حبس کند و روزی را بر من تنگ سازد

حَتّی اَقُومَ بِصالِحِ رِضاکَ؛ وَاَنْعَمَ بِجَزیلِ عَطآئِکَ؛ وَاَسْعَدَ بِسابِغِ نَعْمآئِکَ؛

تا من بـه خشنودی شایسته تو اقدام کنم و بـه عطای فراوانت متنعم گردم و بـه نعمتهای بسیارت خوشبخت شوم

فَقَدْ لُذْتُ بِحَرَمِکَ؛ وَتَعَرَّضْتُ لِکَرَمِکَ؛ وَاسْتَعَذْتُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ؛ وَبِحِلْمِکَ مِنْ غَضَبِکَ؛

زیرا من بـه آستان تو پناه آوردم و بـه کرم تو آویختم و بـه گذشت تو پناه جستم از ترس کیفرت و بـه بردباریت پناه جستم از خشمت

فَجُدْ بِما سَئَلْتُکَ؛ وَاَنِلْ مَا الْتَمَسْتُ مِنْکَ؛ اَسْئَلُکَ بِکَ لا بِشَیْء هُوَ اَعْظَمُ مِنْکَ.

پس بـه من عطا کن انچه را از تو خواستم و بـه من برسان انچه را از تو خواهش کردم تو را بـه خودت قسم دهم چون چیزی از تو بزرگ تر نیست.

سپس بـه سجده می روی و ۲۰ مرتبه می گویی: یا رَبِّ و هفت مرتبه یا اَللهُ و هفت مرتبه لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ و ۱۰ مرتبه: ما شآءَ اللهُ و ۱۰ مرتبه لا قُوّةَ اِلاَّ بِاللهِ. آنگاه صلوات می‌فرستی بر پیغمبر و آل او «علیهم السلام» و از خدا حاجت خودرا می‌طلبی. بـه خدا قسم! اگر کسی با انجام این عمل، از خدا حاجت بطلبد، هرچند بسیار فراوان باشد خداوند آنرا بـه کرم و فضل گسترده‌اش برآورده می‌سازد.

یازدهم: «شیخ طوسی» و «سیّد بن طاووس»؛ فرموده‌اند، دراین شب این دعا را بخواند.

اِلهی تَعَرَّضَ لَکَ فی هذَا اللَّیْلِ الْمُتَعَرِّضُونَ؛ وَقَصَدَکَ فیهَا الْقاصِدُونَ؛ وَاَمَّلَ فَضْلَکَ وَمَعْرُوفَکَ الطّالِبُونَ؛ وَلَکَ فی هذَا اللَّیْلِ نَفَحاتٌ وَجَوآئِزُ؛ وَعَطایا وَمَواهِبُ؛ تَمُنُّ بِها عَلي مَنْ تَشآءُ مِنْ عِبادِکَ؛ وَتَمْنَعُها مَنْ لَمْ تَسْبِقْ لَهُ الْعِنایَةُ مِنْکَ؛ وَها اَنَا ذا عُبَیْدُکَ الْفَقیرُ اِلَیْکَ؛ اَلْمُؤَمِّلُ فَضْلَکَ وَمَعْرُوفَکَ؛ فَاِنْ کُنْتَ یا مَولایَ تَفَضَّلْتَ فی هذِهِ اللَّیْلَةِ عَلي اَحَد مِنْ خَلْقِکَ؛ وَعُدْتَ عَلَیْهِ بِعائِدَة مِنْ عَطْفِکَ؛ فَصَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، اَلطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ؛ اَلْخَیِّرینَ الْفاضِلینَ؛ وَجُدْ عَلَیَّ بِطَوْلِکَ وَمَعْرُوفِکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ؛ وَ صَلَّی اللهُ عَلي مُحَمَّد خاتَمِ النَّبیّینَ وَآلِهِ الطّاهِرینَ؛ وَسَلَّمَ تَسْلیماً؛ اِنَّ اللهَ حَمیدٌ مَجیدٌ؛ اَللّهُمَّ اِنّی اَدْعُوکَ کَما اَمَرْتَ؛ فَاسْتَجِبْ لي کَما وَعَدْتَ؛ اِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ.

دوازدهم: بعد از هردو رکعت از نماز شب و شفع و بعد از دعاهای نماز وتر، دعاهایی را کـه مرحوم «شیخ طوسی» و «سیّد بن طاووس» نقل کرده‌اند را بخواند.

سیزدهم: سجده‌ها و دعاهایی کـه از رسول خدا «ص» روایت شده اسـت را بخواند. از جمله، در روایتی کـه «ابان بن تغلب» از امام صادق «علیه السلام» نقل کرده اسـت، چنین آمده:

شب نیمه شعبان داخل شد و آن شب رسول خدا «ص» نزد یکی از همسران خود بود؛ وقتی کـه شب بـه نیمه رسید آن حضرت از بستر برای پرستش برخاست؛ همسرش در پی آن حضرت روان شد، در حالی کـه خودرا بـه چادرش پیچیده بودو در جستجوی آن حضرت بود؛; ناگاه رسول خدا «ص» را در سجده یافت، کـه مثل جامه‌ای بـه زمین چسبیده بود. بـه حضرت نزدیک شد، شنید کـه آن حضرت در سجده خود میگوید:

سَجَدَ لَکَ سَوادی وَخَیالی، وَآمَنَ بِکَ فُؤادی، هذِهِ یَدایَ وَماجَنَیْتُهُ عَلي نَفْسی، یا عَظیمُ تُرْجی لِکُلِّ عَظیم، اِغْفِرْ لِیَ الْعَظیمَ؛ فَاِنَّهُ لایَغْفِرُ الذَّنْبَ الْعَظیمَ اِلاَّ الرَّبُّ الْعَظیمُ

آنگاه سر خودرا بلند کرد و سپس بـه سجده رفت و عرض کرد:

اَعُوذُ بُنُورِ وَجْهِکَ الَّذی اَضائَتْ لَهُ السَّمواتُ وَالاَْرَضُونَ؛ وَآنْکَشَفَتْ لَهُ الظُّلُماتُ؛ وَصَلَحَ عَلَیْهِ اَمْرُ الاَْوَّلینَ وَالاْخِرینَ؛ مِنْ فُجأَةِ نَقِمَتِکَ؛ وَمِنْ تَحْویلِ عافِیَتِکَ؛ وَمِنْ زَوالِ نِعْمَتِکَ؛ اَللّهُمَّ ارْزُقْنی قَلْباً تَقِیّاً نَقِیّاً؛ وَمِنَ الشِّرْکِ بَریئاً؛ لا کافِراً ولا شَقِیّاً

آنگاه دو طرف روی خودرا بـه خاک گذاشت و گفت:

عَفَّرْتُ وَجْهی فِی التُّرابِ؛ وَحُقَّ لي اَنْ اَسْجُدَ لَکَ.

مالیدم بـه خاک رویم را و بر من سزاست کـه برایت سجده کنم.

چهاردهم: نماز جناب جعفر طیّار را بجا آورد.

پانزدهم: نمازهای فراوانی برای شب نیمه شعبان وارد شده اسـت کـه آن ها را بجا آورد از جمله گروهی از افراد مورد وثوق و اعتماد از امام باقر و امام صادق «علیهما السلام» روایت کرده‌اند کـه فرمودند:

وقتی کـه شب نیمه شعبان می شود، چهار رکعت نماز بجا آور «هردو رکعت بـه یک درود» ودر هر رکعت، حمد یک مرتبه و قل هو اللّه احد را صد مرتبه بخوان و پس از پایان چهار رکعت بگو:

اَللّهُمَّ اِنّی اِلَیْکَ فَقیرٌ؛ وَمِنْ عَذاِبکَ خائِفٌ مُسْتَجیرٌ؛ اَللّهُمَّ لا تُبَدِّلْ اِسْمی، وَلا تُغَیِّرْ جِسْمی، وَلاتَجْهَدْ بَلائی، وَلاتُشْمِتْ بی اَعْدآئی، اَعُوذُ بِعَفْوِکَ مِنْ عِقابِکَ؛ وَاَعُوذُ بِرَحْمَتِکَ مِنْ عَذابِکَ؛ وَاَعُوذُ بِرِضاکَ مِنْ سَخَطِکَ؛ وَاَعُوذُبِکَ مِنْکَ؛ جَلَّ ثَنآؤُکَ؛ اَنْتَ کَما اَثْنَیْتَ عَلي نَفْسِکَ؛ وَفَوْقَ ما یَقُولُ الْقآئِلُونَ.

روز نیمه شعبان

روز ولادت باسعادت امام دوازدهم حضرت مهدی، حجّة بن الحسن صاحب الزمان «عجّ» اسـت. بسیار شایسته اسـت کـه شیعیان، در شب و روز نیمه شعبان، با تشکیل محافل و مجالس، و برپایی سخنرانی‌ها، درباره عظمت این روز و وجود مقدّس امام زمان «ع» و شرایط انتظار آن حضرت، و دعا برای تعجیل در ظهورش و دفع شبهات دشمنان و ناآگاهان، آنرا گرامی بدارند؛ ولی در همه ی این موارد از کارهای نامناسب و خلاف شرع بپرهیزند و پرستش رابا گناه آلوده نسازند.

اعمال پایانی ماه شعبان

الف» از امام صادق «ع» نقل شده اسـت کـه هر کس سه روز از آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و بـه ماه مبارک رمضان متّصل سازد، خداوند متعال ثواب روزه دو ماه متوالی را برای او بنویسد.

ب» اباصلت هروی میگوید: جمعه آخر ماه شعبان خدمت امام رضا «ع» رسیدم. حضرت فرمود: ای اباصلت! اکثر ماه شعبان رفت و امروز جمعه آخر ماه اسـت، پس تقصیرها و کوتاهی‌هاي‌ گذشته را در بقیّه این ماه جبران کن، و بـه آنچه برای تو سودمند اسـت روی آور؛ بسیار دعا کن و استغفار نما و قرآن را بسیار تلاوت کن و از گناهان خود توبه نما، تا وقتی کـه ماه رمضان داخل می شود، خودرا برای خدا خالص ساخته باشی و هر دَیْن و امانتی بر عهده داری، ادا کن و کینه هر کس کـه در دل داری بیرون نما و گناهانی را کـه انجام می‌دادی ترک کن و از خدا بترس ودر امور پنهان و آشکار خود بر خدا توکّل نما، کـه هر کس بر خدا توکّل کند، خداوند امور وی را کفایت می نماید، ودر بقیه این ماه این دعا را بسیار بخوان: اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضی مِنْ شَعْبانَ؛ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِیَ مِنْهُ. خدایا اگر در آن قسمت از ماه شعبان کـه گذشته ما را نیامرزیده‌ای در آن قسمت کـه از این ماه مانده بیامرزمان امام «ع» در ادامه فرمود: خداوند بـه احترام و عظمت ماه مبارک رمضان، بنده‌هاي‌ بسیاری را در ماه شعبان از آتش جهنّم آزاد می‌گرداند.

ج» دعای شب آخر ماه شعبان و اوّل ماه رمضان. حارث بن مغیره نضری از امام صادق «ع» روایت کرده اسـت کـه آن حضرت در شب آخر ماه شعبان و شب اوّل ماه رمضان این دعا را می خواند:

اللّهُمَّ اِنَّ هذَا الشَّهْرَ الْمُبارَکَ الَّذی اُنْزِلَ فیهِ الْقُرآنُ؛ هُدیً لِلنّاسِ وَبَیِّنات مِنَ الْهُدی وَالْفُرْقانِ قَدْ حَضَرَ؛

خدایا این ماه مبارکی کـه قرآن در آن نازل گشته آن قرآنی کـه راهنمای مردم گردیده و نشانه‌هاي‌ روشنی از راهبری و جدا کردن میان حق و باطل اسـت فرا رسیده

فَسَلِّمْنا فیهِ وَسَلِّمْهُ لَنا، وَتَسَلَّمْهُ مِنّا فی یُسْر مِنْکَ وَعافِیَة، یا مَنْ اَخَذَ الْقَلیلَ وَشَکَرَ الْکَثیرَ؛ اِقْبَلْ مِنِّی الْیَسیرَ؛

پس ما را دراین ماه سالم بدار و آنرا در حال سهولت و تندرستی از ما بگیر ای کـه بگیرد اندک راو بسیار قدردانی کند، این طاعت اندک را از من بپذیر

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ اَنْ تَجْعَلَ لي اِلي کُلِّ خَیْر سَبیلاً؛ وَمِنْ کُلِّ ما لا تُحِبُّ مانِعاً؛ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ؛

خدایا از تو خواهم کـه برای من بسوی هر کار خیری راهی و از هر چه دوست نداری سر را هم مانعی قرار دهی ای مهربان‌ترین مهربانان

یا مَنْ عَفا عَنّی وَعَمّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ السَّیِّئاتِ؛ یا مَنْ لَمْ یُؤاخِذْنی بِارْتِکابِ الْمَعاصی، عَفْوَکَ عَفْوَکَ عَفْوَکَ یاکَریمُ؛

ای کـه گذشتی از من و ازآن کارهای زشتی کـه در پنهانی کردم ای کـه مرا بـه سبب دست زدن بـه گناهان نگیری گذشت، گذشت، گذشت تو را خواهانم ای بزرگوار

اِلهی وَعَظْتَنی فَلَمْ اَتَّعِظْ؛ وَزَجَرْتَنی عَنْ مَحارِمِکَ فلَمْ اَنْزَجِرْ؛ فَما عُذْری فَاعْفُ عَنّی یا کَریمُ؛ عَفْوَکَ عَفْوَکَ؛

خدایا مرا پند دادی ولی من پند نگرفتم و از کارهای حرام خود بازم داشتی ولی من باز نایستادم پس چه عذری بـه درگاهت دارم ای کریم از من گذشت کن کـه عفوت و گذشتت را خواهانم

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ الرّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ؛ وَالْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسابِ؛

خدایا از تو تقاضای دارم آسودگی هنگام مرگ و گذشت در وقت حساب را

عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبدِکَ؛ فَلْیَحْسُنِ التَّجاوُزُ مِنْ عِنْدِکَ؛ یااَهْلَ التَّقْوی، وَیا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ؛ عَفْوَکَ عَفْوَکَ؛

بزرگ اسـت گناه از بنده‌ات پس باید گذشت از جانب تو نیز نیکو باشد ای شایسته پرهیزگاری و ای شایسته آمرزش عفوت و گذشتت را خواهانم

اَللّهُمَّ اِنّی عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدِکَ وَابْنُ اَمَتِکَ؛ ضَعیْفٌ فَقیرٌ اِلي رَحْمَتِکَ؛

خدایا من بنده و فرزند بنده و فرزند کنیز توأم ناتوان و نیازمند مهر تو هستم

وَاَنْتَ مُنْزِلُ الْغِنی و الْبَرَکَةِ عَلَی الْعِبادِ؛ قاهِرٌ مُقْتَدِرٌ؛

و تویی کـه دارایی و برکت بر بندگانت فرو فرستی و تو چیره و توانایی

اَحْصَیْتَ اَعْمالَهُمْ؛ وَقَسَمْتَ اَرْزاقَهُمْ؛ وَجَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً اَلْسِنَتُهُمْ وَاَلْوانُهُمْ؛ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْق،

کارهای بندگانت را شماره داری و روزیشان را قسمت کرده و زبان‌ها و رنگهاشان را متفاوت کردی آفرینشی پس از آفرینش دیگر

وَلا یَعْلَمُ الْعِبادُ عِلْمَکَ؛ وَلا یَقْدِرُ الْعِبادُ قَدْرَکَ؛ وَکُلُّنا فَقیرٌ اِلي رَحْمَتِکَ؛

و بندگانت دانش تو را ندارند و قدر تو را ندانند و همه ی ما نیازمند رحمتت هستیم

فَلا تَصْرِفْ عَنّی وَجْهَکَ؛ وَاجْعَلْنی مِنْ صالِحی خَلْقِکَ فِی الْعَمَلِ وَالاَْمَلِ؛ وَالْقَضآءِ وَالْقَدَرِ؛

پس ای خدا رو از من مگردان و مرا در کردار و آرزو و امور مربوط بـه قضا و قدر

اَللّهُمَّ اَبْقِنی خَیْرَ الْبَقآءِ؛ وَاَفْنِنی خَیْرَ الْفَنآءِ عَلي مُوالاةِ اَوْلِیآئِکَ؛ وَمُعاداةِ اَعْدآئِکَ؛

از شایستگان خلق خویش قرارم ده خدایا زنده ام بدار بـه بهترین وضع زندگی و بمیرانم بـه بهترین مردن «یعنی» با دوستی دوستانت و دشمنی با دشمنانت

وَالرَّغْبَةِ اِلَیْکَ؛ وَالرَّهْبَةِ مِنْکَ؛ وَالْخُشُوعِ وَالْوَفاءِ وَالتَّسْلیمِ لَکَ؛ وَالتَّصْدیقِ بِکِتابِکَ؛ وَاتِّباعِ سُنَّةِ رَسُولِکَ؛

و رغبت بـه درگاهت و ترس و خشوع از تو و وفاداری و تسلیم بودن در برابرت و تصدیق کردن کتاب تو «قرآن» و پیروی از روش پیغمبرت

اَللّهُمَّ ما کانَ فی قَلْبی مِنْ شَکٍّ اَوْ رَیْبَة، اَوْ جُحُود اَوْ قُنُوط، اَوْ فَرَح اَوْ بَذَخ اَوْ بَطَر،

خدایا انچه در دل دارم از شک و تردید یا انکار یا ناامیدی یا خوشی یا گردن فرازی یا ريخت و پاش در خوشگذرانی

اَوْ خُیَلاءَ اَوْ رِیآء اَوْ سُمْعَة، اَوْ شِقاق اَوْ نِفاق، اَوْ کُفْر اَوْ فُسُوق، اَوْ عِصْیان اَوْ عَظَمَة، اَوْ شَیْء لا تُحِبُّ؛

یاخودبینی یا خودنمایی یا شهرت جویی یا ایجاد دو دستگی یا دورویی یا کفر یا فسق یا گناه یا بزرگ طلبی یا چیزهای دیگری کـه تو دوست نداری

فَاَسْئَلُکَ یا رَبِّ اَنْ تُبَدِّلَنی مَکانَهُ اِیماناً بِوَعْدِکَ؛ وَوَفآءً بِعَهْدِکَ؛ وَرِضاً بِقَضآئِکَ؛

پس ای پروردگارا از تو خواهم کـه آنرا تبدیل کنی بـه ایمان بـه وعده ات و وفاداری بـه پیمانت و خشنودی بـه قضا و قَدرت

وَ زُهْداً فِی الدُّنْیا، وَرَغْبَةً فیما عِنْدَکَ؛ وَاَثَرَةً وَطُمَاْنینَةً وَتَوْبَةً نَصُوحاً؛ اَسْئَلُکَ ذلِکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ؛

و پارسایی در دنیا و اشتیاق بدانچه نزد توست و فضیلتی و آرامشی و توبه خالص، این را از تو خواهم ای پروردگار جهانیان

اِلهی اَنْتَ مِنْ حِلْمِکَ تُعْصی، وَمِنْ کَرَمِکَ وَجُودِکَ تُطاعُ؛

خدایا تو را بخاطر بردباریت نافرمانی کنند وبه طمع جود و کرمت اطاعت کنند

فَکَأنَّکَ لَمْ تُعْصَ؛ وَاَنَا وَمَنْ لَمْ یَعْصِکَ سُکّآنُ اَرْضِکَ؛

پس گویا نافرمانیت نکرده اند و من با کسانی کـه نافرمانیت نکردند همه ی ساکنان زمین توییم

فَکُنْ عَلَیْنا بِالْفَضْلِ جَواداً؛ وَبِالْخَیْرِ عَوّاداً؛ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ؛

تو بر ما بـه فضل خویش بخشنده باش و بـه نیکویی بازگردنده ای مهربان‌ترین مهربانان

وَصَلَّی اللهُ عَلي مُحَمَّد وَآلِهِ صَلاةً دآئِمَةً لا تُحْصی وَلا تُعَدُّ؛ وَلا یَقْدِرُ قَدْرَها غَیْرُکَ؛ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

و درود خدا بر محمّد و آل او درودی همیشگی کـه بـه شماره و شماره درنیاید و اندازه‌اش نتواند جز تو ای مهربان‌ترین مهربانان.

تقویم ماه شعبان

سوم ماه: ولادت با سعادت امام حسین «ع» اسـت.

بـه گفته «شیخ طوسی» در «مصباح»؛ ولادت آن حضرت – طبق روایتی از امام حسن عسکری «ع» – در روز پنج شنبه، سوم شعبان واقع شده اسـت. «سال سوم هجری».

چهارم ماه: بنا بر قولی، ولادت حضرت اباالفضل العبّاس «ع» اسـت. «سال ۲۶ هجری».

پنجم ماه: بنابر قولی، ولادت امام زین العابدین علی بن الحسین «ع» اسـت. «سال ۳۸ هجری».

پانزدهم ماه: میلاد مسعود منجی عالم بشریّت، حضرت حجّة بن الحسن امام زمان «عجّ» می باشد کـه درسال ۲۵۵؛ در «سامرّا» واقع شد.

پاداش روزه در دوشنبه و پنج شنبه های ماه شعبان

رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمود:

هرکس روزهای دوشنبه و پنج شنبه ماه شعبان را روزه گیرد، خداوند متعال برای وی بهره ای (از رحمت خویش) قرار می دهد.
همچنین بیست حاجت دنیوی و بیست حاجت اخروی وی را برآورده می سازد.

وسائل‏الشيعة، ج10، ص493 به نقل از اقبال الاعمال

منبع: مفاتیح الجنان