مجموعه : انشا زیبا
بروزرسانی : 21 بهمن 1402

گلچینی از انشاهای زیبا درباره حضرت ابوالفضل عباس

گلچینی از انشاهای زیبا درباره حضرت ابوالفضل عباس

ما دراین قسمت از مجله تالاب برای شـما همراهان عزیز بـه مناسبت ولادت امام ابوالفضل عباس «ع» مقاله اي از گلچینی از انشاهایی در مورد امام ابوالفضل عباس «ع» منتشر کرده ایم.

انشا در مورد حضرت ابوالفضل عباس

ولادت حضرت ابوالفضل عباس مصادف اسـت با 4 رجب روز جانبازان. معلمان بـه مناسبت این روز مهم و زیبا بـه دانش آموزان خود انشاهایی با این موضوعات مذهبی مهم می‌گویند. ما بـه شـما در نوشتن این انشا ها کمک خواهیم کرد.

1. انشا در مورد حضرت ابوالفضل عباس

انشا در مورد حضرت ابوالفضل عباس

امروز می‌خواهم در انشایم از یگانه اسوه جوانمردی و وفا بنویسم، از فرزند بزرگ امام علی علیه السلام و حضرت ام البنین علیها السلام کـه جان و جوانی خودش و سه برادر کوچکترش «عثمان، جعفر و عبدالله» را فدای راه امامت و ولایت کرد.

او کـه تا آخرین قطره خونش، در حالی کـه زیر گرمای طاقت فرسای دشت کربلا رنج میکشید، نه مثل یک برادر بلکه مانند یک سرباز در مقابل لشکر تزویر و دروغ یک تنه ایستاد ودر نهایت با نثار جانش از دستان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سیراب شد و بـه شهادت رسید.

بله؛ انشای امروز من درباره حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام اسـت. هرچند واقعا سخت اسـت و ذهن و چشم کوچک من و قلم ناچیزم از گفتن درباره عباس علیه السلام شرم دارد؛ من حتی نمی‌توانم از عظمت تو تعجّب کنم، زیرا از درک عظمت تو عاجزم؛ هم چون مورچه اي کـه از درک بزرگی جایی کـه ازآن می گذرد ناتوان اسـت.

او نمی‌تواند بفهمد کـه بر خشت خام کوچک بی ارزش می گذرد یا بر دیوار عظیم اهرام. عظمت تو در خیال هم نمی گنجد و من مورچه ي ناتوانی هستم کـه از درک عظمت و وفاداری تو عاجزم.

درسال ٢۶ هجری قمری، حضرت عباس علیه السلام پا بـه عرصه گیتی نهاد. مادر گرامیش فاطمه، دختر حزام بن خالد و کنیه اش «ام البنین» بود. در روزهای کودکی عباس علیه السلام از پدر گرانقدرش کـه چون آیینه معرفت، ایمان، دانایی و کمال بود درس هاي‌ زندگی و آزادگی آموخت و گفتار الهی و رفتار آسمانی پدر، عباس را علی وار بار آورد.

او از دانش و بینش علی علیه السلام بهره ها برد و ذره ذره صفات حسنه این امام بزرگوار در تار و پود عباس نفوذ کرد و از وی علی دیگری ساخت. حضرت علی علیه السلام درباره تکامل و پویایی حضرت عباس فرمودند : «همانا فرزندم عباس در کودکی علم آموخت و بـه سان نوزاد کبوتر، کـه از مادرش آب و غذا می‌گیرد، از من معارف فرا گرفت».

پرورش عباس در آغوش امامت و دامان عصمت، شالوده اي پاک و مبارک برای ایام نوجوانی و جوانی او فراهم کرد تا در آینده نخل بلند قامت استقامت و سنگربان حماسه و مردانگی باشد.

در عظمت و بزرگی حضرت عباس علیه السلام همین بس کـه هنگامی کـه در شب عاشورا، وقتی دشمن در مقابل کاروان امام حسین علیه السلام حاضر شد ودر راس آنها عمر بن سعد شروع بـه داد و فریاد کرد، امام حسین علیه السلام بـه حضرت عباس علیه السلام فرمود: برادر جان، “جانم بـه فدایت”؛ سوار مرکب شو و نزد این قوم برو و از ایشان سوال کن کـه بـه چه منظور آمده اند و چه میخواهند.

آری عباس چنین شخصیت بزرگی دارد کـه حسین علیه السلام، امام امت خودرا فدای عباس میخواند کـه همین دلالت بر عظمت عباس علیه السلام دارد، چرا کـه امام و معصوم سخن بی مورد یا گزافی را بر زبان نمی آورد.

عباس علیه السلام شخصیتی بود کـه با همه ی وجودش وقف امامت و ولایت بود، او آزادمردی بود کـه با بصیرتی کـه از امیرالمؤمنین بـه ارث برده بود در دفاع از حق و حقیقت یک تنه در مقابل حکومت طاغوت ایستاد و تا نفس آخرش در راه حق جهاد نمود.

او بـه معنای واقعی پشتیبان و دژ مستحکم ولایت بود. آنگاه کـه روز عاشورا حضرت عباس علیه السلام از اسب بر روی زمین افتاد، امام حسین علیه السلام فرمودند: «اکنون پشتم شکست». همین یک جمله بیانگر اهمیت حضرت عباس علیه السلام و نقش او در پشتیبانی از امام حسین علیه السلام اسـت.

بـه فرموده امام معصوم ما، حضرت امام سجاد علیه السلام، حضرت عباس بـه حق ایثار کرد و امتحان شد و جان خودرا فدای برادرش کرد تا آنکه دو دستش قطع شد. لذا خداوند عزوجل در عوض، دو بال بـه او عطا کرد تا همراه ملائکه در بهشت پرواز کند، همانطور کـه بـه جعفر بن ابی طالب علیه السلام هم دو بال عطا فرمود و بـه تحقیق، حضرت عباس علیه السلام نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد کـه روز قیامت همه ی شهدا بـه آن مقام و منزلت غبطه می خورند.

زندگانی با برکت حضرت عباس علیه السلام پر از درس اسـت. ایشان بـه تمام معنا آینه وجودی امام علی علیه السلام بودند کـه راه حق و حقیقت را بـه درستی دراین دنیای خاکی طی نمودند ودر نهایت با نثار جان خود در راه حق و حقیقت، امامت و ولایت در آزمون بندگی خداوند سربلند بیرون آمده و برای تمامی آزادمردان جهان الگویی حسنه و همیشه جاودان شدند.

همه ی ما باید با مطالعه دقیق زندگی این شخصیت بزرگوار و درک‌ راه و هدف امامان معصوم و بزرگوارمان سعی کنیم یک مسلمان و شیعه واقعی باشیم و صفات نیکو و پسندیده این بزرگواران را در دنیا رواج دهیم. بـه امید این کـه با کردار و عمل درست خود بتوانیم خدا و ائمه اطهار را از خودمان راضی کنیم.


مطالب مشابه: زندگینامه و نحوه شهادت حضرت ابوالفضل العباس «ع»


2. انشا در مورد حضرت ابوالفضل عباس برای پایه دهم

انشا در مورد حضرت ابوالفضل عباس برای پایه دهم

مقدمه:

چهارم شعبان سال روز ولادت حضرت ابوالفضل ع اسـت . درباره توصیف حضرت عباس ع کلمات و جملات قادر بـه توصیف ایشان نیست و نمی‌توان دریا رابا یک قطره وصف کرد.

تنه انشا

حضرت عباس «ع» یکی از فرزندان بـه نام امیرالمومنین «ع» اسـت و می توان بـه جرأت گفت کـه ایشان پس از حضرت امام حسن «ع» و امام حسین «ع» و زینب کبری «س» سرآمد فرزندان امیرالمومنین اسـت کـه در تاریخ شخصیت بزرگی از خود بـه منصه ظهور رساند.

فداکاری، ایثار، فضیلت، شجاعت و دلیری، رشادت جسمی و روحی، زهد و تقوای الهی، فتوّت و جوانمردی، کـه همه ی آنها ناشی از بزرگواری و شایستگی حضرتش بود. و بر این اساس و بـه دلیل برخورداری از فضایل بی شمار، وجود حضرت عباس علیه السلام سرشار از کنیه ها و القاب بسیار پسندیده اي گردید کـه هر کدام، بیانگر یکی از ابعاد درخشان وجودی و زندگی پرنور اوست.

از صفات بارز و برجسته حضرت عباس «ع» کـه همگان حتى غیر مسلمانان با آن آشنایى دارند، شجاعت و دلیرى ایشان اسـت و امام صادق «ع» زیارتنامه‌اي برای ایشان روایت شده اسـت ودر زیارت ناحیه مقدسه نیز بـه صورت اختصاصی بیانات بلندی در مورد ایشان وجوددارد و این بـه سبب غرق بودن ایشان در معرفت بـه ولایت اسـت.

در روز چهارم شعبان سال ۲۶ هجری خانه امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب«ع» بـه قدوم نوزادی منور شد کـه «عباس» نام گرفت؛ کودکی کـه بـه دلیل چهره زیبا و شخصیت برجسته اي کـه داشت بـه « قمر بنی هاشم» ملقب گردید.

عباس بن علی بن ابی‌طالب «ع»؛ مکنّي بـه «ابوالفضل» درسال ۶۱ هجری در واقعه عاشورا بـه شهادت رسید. سنّ مبارکش را هنگام شهادت ۳۴ سال نوشته‌ اند. از این مدت ۱۴ سال با پدرش امیرالمؤمنین«ع» و ۹ سال با برادرش امام مجتبی«ع» و ۱۱ سال با امام حسین«ع» زیست.

عظمت حضرت عباس«ع» از این جا تا حدی شناخته میشود کـه ایشان شجاعت حضرت امیر«ع» را بـه ارث برده بودو آن حضرت در روز عاشورا بـه فرمان امام حسین«ع» دست بـه شمشیر نبرد؛ مگر جز یک مورد کـه زهیر و حر در محاصره قرار گرفته بودند و فرمان مطاع مقام ولایت را اجرا کرد. عباس، تنهای تنها ارتش حسین «ع» بود. آری حضرت عباس«ع»؛ زهرا سرشت و فاطمه تبار بود.

شناخت مقام و جایگاه حضرت عباس«ع» در بین شهدای کربلا سخت و دشوار اسـت، اما می توان بـه این جمله امام حسین«ع» “همین حالا انکسر ظهری و قلت حیلتی”… توجه کرد کـه چگونه با شهادت ۷۰ تن از یاران و فرزندان، چنین جمله اي را بـه زبان نیاوردند و تنها با شهادت حضرت عباس«ع» چنین جمله اي را گفتند، در حالی کـه حضرت عباس«ع» آخرین فرد از یاران بودند کـه با شهادت ایشان امام تنها و بی یاور شده بودو فریاد “هل من ناصر ینصرنی” سر دادند.

نتیجه

سلام بر ابوالفضل العباس، پسر امیرالمؤمنین؛ آنکه با کمال ایثار و برادری، جانش را نثار برادرش حسین «ع» کرد؛ آنکه دنیا را وسیله آخرت قرار داد؛ آنکه خودرا فداکارانه فدای برادر نمود؛ آنکه نگهبان دین و سپاه حسین «ع» بود؛ آنکه تلاش بسیار برای آبرسانی بـه لب تشنگان نمود؛ آنکه دو دستش در راه خدا قطع شد».

3. انشا در مورد زندگی حضرت ابوالفضل عباس

انشا در مورد زندگی حضرت ابوالفضل عباس

مقدمه:

من انشایم را درباره حرم مطهر حضرت ابوالفضل با ذکر یا کاشف الکرب «یا کاشفَ الکَرْبِ عنْ وَجهِ الْحُسَین اِکْشِفْ کَرْبی بِحَقِّ أَخیکَ الحُسَین» آغاز میکنم کـه یکی از ذکر‌هاي‌ توسل بـه حضرت عباس معروف شده و گاه توصیه می شود کـه این ذکر بـه تعداد ۱۳۳ بـه حساب ابجد مرتبه گفته شود.

بدنه انشا

حضرت عباس در ۱۰ محرم سال ۶۰ توسط یزدیان بـه شهادت رسید و حرم مطهر حضرت عباس در شهر کربلا در ۳۷۸ متری شمال شرقی حرم امام حسین«ع» قرار دارد و یکی از مهم‌ترین زیارتگاه‌هاي‌ شیعیان اسـت. حد فاصل حرم حضرت عباس و حرم امام حسین «ع» را بین الحرمین می نامند.

بـه نظر بسیاری از مورخان، عباس «ع» در محل شهادتش کنار نهر علقمه بـه خاک سپرده شده زیرا امام حسین«ع» بر خلاف دیگر شهدا، او را از محل شهادتش جابجا نکرد و نزد پیکر سایر شهدا نبرد.

مقام کف‌العباس نام دو مکان اسـت کـه گفته میشود دست‌هاي‌ حضرت عباس«ع» دراین دو نقطه از تن جدا شد و بـه زمین افتاد. این دو مکان، در قسمت شمال شرقی و جنوب شرقی بیرونِ حرم حضرت عباس«ع» ودر ورودی دو کوچهٔ بازارمانند قراردارند. دراین دو مکان نمادهایی درست شده و زائران آنجا را زیارت می کنند.

قدمگاه‌هاي‌ مختلفی در کشور ایران بـه نام حضرت عباس وجوددارد کـه مردم همواره برای ادای نذورات و برآورده شدن حاجت‌هاي‌ خود بـه این مکان‌ها می روند و اعمال عبادی خودرا در آنجا انجام می دهند. از جمله این قدمگاه‌ها میتوان بـه قدمگاه سمنان، هویزه، بوشهر و شیراز اشاره کرد. بـه گفته خلخالی، در شهر لار نظرگاهی وجوددارد کـه اهل سنت آن منطقه در سه‌شنبه هر هفته بـه همراه خانواده بـه قصد حاجت و ادای نذر بـه آنجا میروند.

سقاخانه یکی از نماد‌هاي‌ مذهبی شیعیان اسـت. سقاخانه‌ها فضاهای کوچکی‌اند کـه در معابر عمومی برای آب دادن بـه رهگذران بـه انگیزۀ کسب ثواب ساخته میشوند. سقاخانه در فرهنگ شیعه یادآور سقایت حضرت عباس«ع» در واقعه کربلا اسـت و از این رو سقاخانه بـه نام‌ امام حسین«ع» و حضرت عباس «ع» مزین می شوند. برخی برای برآورده شدن حاجت خود در آنجا شمع روشن می کنند یا دخیل می‌بندند. سقاخانه‌هاي‌ فراوانی بـه نام حضرت عباس در نقاط مختلف جهان ساخته شده اسـت.

نتیجه

عباس بن علی بی ابی‌طالب «ولادت ۴ شعبان – سال ۲۶ قمری شهادت سال ۶۱ قمری» معروف بـه ابوالفضل پنجمین پسر امام علی«ع» و نخستین فرزند ام‌البنین اسـت.

4. انشا در مورد توصیف حضرت ابوالفضل عباس

انشا در مورد توصیف حضرت ابوالفضل عباس

هنگامی کـه حضرت ابوالفضل «ع» بـه دنیا آمد، امّ البنین قنداقه او را بـه دست امیرالمؤمنین «ع» داد تا بر وی نامی بگذارد. حضرت او را در آغوش کشید و او را مورد تفقّد و محبّت فراوان قرار داد. سپس در گوش راست وی اذان ودر گوش چپش اقامه گفت.

آنگاه بـه ام البنین فرمود: «او را چه نام نهادی؟» امّ البنین با کمال ادب عرض کرد: «من در هیچ امری بر شـما سبقت نگرفته ام. هر نامی کـه می پسندید بر وی بگذارید». حضرت فرمود: «من او را بـه نام عمویم، عباس نامیدم». واژه عباس، صیغه مبالغه از ماده «عبس» اسـت کـه بـه معنی گرفتگی چهره می باشد. حضرت ابوالفضل «ع» از مصادیق بارز «أشدّاءُ عَلَي الکفار» می‌باشد.

وی بر دشمنان حق عبوس و خشن ودر جنگ با آنان غیور و دلاور بود. این نام از همان دوران، نشانگر شهامت و صلابت ابوالفضل «ع» بود. پس از این کـه حضرت علی «ع» فرزند خودرا عباس نام نهاد، دست هاي‌ او را بوسید و اشک بر صورت نازنینش جاری شد. ام البنین حیرت زده پرسید: «چرا گریه میکنید ؟ مگر دستان فرزندم عیبی دارد ؟» حضرت فرمود: «گویی هم اینک می‌بینم کـه این دستها روز عاشورا درکنار شریعه فرات ودر راه یاری دین خدا قطع شده اسـت».

5. انشا ادبی در مورد حضرت ابوالفضل عباس

انشا ادبی در مورد حضرت ابوالفضل عباس

مقدمه انشا

امروز میخواهم در انشایم از یگانه اسوه جوانمردی و وفا بنویسم، از فرزند بزرگ امام علی علیه السلام و حضرت ام البنین علیها السلام کـه جان و جوانی خودش و سه برادر کوچکترش «عثمان، جعفر و عبدالله» را فدای راه امامت و ولایت کرد.

او کـه تا آخرین قطره خونش، در حالی کـه زیر گرمای طاقت فرسای دشت کربلا رنج می‌کشید، نه مثل یک برادر بلکه مانند یک سرباز در مقابل لشکر تزویر و دروغ یک تنه ایستاد ودر نهایت با نثار جانش از دستان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سیراب شد و بـه شهادت رسید.

بله؛ انشای امروز من درباره حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام اسـت. هرچند واقعا سخت اسـت و ذهن و چشم کوچک من و قلم ناچیزم از گفتن درباره عباس علیه السلام شرم دارد؛ من حتی نمیتوانم از عظمت تو تعجّب کنم، زیرا از درک عظمت تو عاجزم؛

هم چون مورچه اي کـه از درک بزرگی جایی کـه ازآن می گذرد ناتوان اسـت. او نمیتواند بفهمد کـه بر خشت خام کوچک بی ارزش می گذرد یا بر دیوار عظیم اهرام. عظمت تو در خیال هم نمی گنجد و من مورچه ي ناتوانی هستم کـه از درک عظمت و وفاداری تو عاجزم.

درسال ٢۶ هجری قمری، حضرت عباس علیه السلام پا بـه عرصه گیتی نهاد. مادر گرامیش فاطمه، دختر حزام بن خالد و کنیه اش «ام البنین» بود. در روزهای کودکی عباس علیه السلام از پدر گرانقدرش کـه چون آیینه معرفت، ایمان، دانایی و کمال بود درس هاي‌ زندگی و آزادگی آموخت و گفتار الهی و رفتار آسمانی پدر، عباس را علی وار بار آورد.

او از دانش و بینش علی علیه السلام بهره ها برد و ذره ذره صفات حسنه این امام بزرگوار در تار و پود عباس نفوذ کرد و از وی علی دیگری ساخت. حضرت علی علیه السلام درباره تکامل و پویایی حضرت عباس فرمودند : «همانا فرزندم عباس در کودکی علم آموخت و بـه سان نوزاد کبوتر، کـه از مادرش آب و غذا میگیرد، از من معارف فرا گرفت».

پرورش عباس در آغوش امامت و دامان عصمت، شالوده اي پاک و مبارک برای ایام نوجوانی و جوانی او فراهم کرد تا در آینده نخل بلند قامت استقامت و سنگربان حماسه و مردانگی باشد.

در عظمت و بزرگی حضرت عباس علیه السلام همین بس کـه هنگامی کـه در شب عاشورا، وقتی دشمن در مقابل کاروان امام حسین علیه السلام حاضر شد ودر راس آنها عمر بن سعد شروع بـه داد و فریاد کرد، امام حسین علیه السلام بـه حضرت عباس علیه السلام فرمود: برادر جان، “جانم بـه فدایت”؛ سوار مرکب شو و نزد این قوم برو و از ایشان سوال کن کـه بـه چه منظور آمده اند و چه می‌خواهند.

آری عباس چنین شخصیت بزرگی دارد کـه حسین علیه السلام، امام امت خودرا فدای عباس میخواند کـه همین دلالت بر عظمت عباس علیه السلام دارد، چرا کـه امام و معصوم سخن بی مورد یا گزافی را بر زبان نمی آورد.

عباس علیه السلام شخصیتی بود کـه با همه ی وجودش وقف امامت و ولایت بود، او آزادمردی بود کـه با بصیرتی کـه از امیرالمؤمنین بـه ارث برده بود در دفاع از حق و حقیقت یک تنه در مقابل حکومت طاغوت ایستاد و تا نفس آخرش در راه حق جهاد نمود.

او بـه معنای واقعی پشتیبان و دژ مستحکم ولایت بود. آنگاه کـه روز عاشورا حضرت عباس علیه السلام از اسب بر روی زمین افتاد، امام حسین علیه السلام فرمودند: «اکنون پشتم شکست». همین یک جمله بیانگر اهمیت حضرت عباس علیه السلام و نقش او در پشتیبانی از امام حسین علیه السلام اسـت.

نتیجه گیری

بـه فرموده امام معصوم ما، حضرت امام سجاد «ع»؛ حضرت عباس بـه حق ایثار کرد و امتحان شد و جان خودرا فدای برادرش کرد تا آنکه دو دستش قطع شد. لذا خداوند عزوجل در عوض، دو بال بـه او عطا کرد تا همراه ملائکه در بهشت پرواز کند، همانطور کـه بـه جعفر بن ابی طالب علیه السلام هم دو بال عطا فرمود و بـه تحقیق، حضرت عباس علیه السلام نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد کـه روز قیامت همه ی شهدا بـه آن مقام و منزلت غبطه می خورند.

زندگانی با برکت حضرت عباس علیه السلام پر از درس اسـت. ایشان بـه تمام معنا آینه وجودی امام علی علیه السلام بودند کـه راه حق و حقیقت را بـه درستی دراین دنیای خاکی طی نمودند ودر نهایت با نثار جان خود در راه حق و حقیقت، امامت و ولایت در آزمون بندگی خداوند سربلند بیرون آمده و برای تمامی آزادمردان جهان الگویی حسنه و همیشه جاودان شدند.

همه ی ما باید با مطالعه دقیق زندگی این شخصیت بزرگوار و درک‌ راه و هدف امامان معصوم و بزرگوارمان سعی کنیم یک مسلمان و شیعه واقعی باشیم و صفات نیکو و پسندیده این بزرگواران را در دنیا رواج دهیم. بـه امید این کـه با کردار و عمل درست خود بتوانیم خدا و ائمه اطهار را از خودمان راضی کنیم.

6. انشا به یاد ماندنی در مورد حضرت ابوالفضل عباس

انشا به یاد ماندنی در مورد حضرت ابوالفضل عباس

هرساله ولادت ابوالفضل العباس «ع» در تقویم شمسی مصادف اسـت با روز جانباز، جانبازهایی کـه حکایت شگفت آفرینی آنها در میدان هاي‌ عرفان و حماسه تکان دهنده بوده اسـت. ملت ایران همیشه ودر همه ی جا ودر تاریخ بلندش قهرمانان نام آوری دارد کـه همواره بـه وجود آنان می بالد.

اینان نام آوران عرصه خونین جنگ و حماسه و نبردند، یا صاحب نامان عرصه هاي‌ ژرف و شگرف علم و عرفان و مذهب.جانبازان شیمیایی ما، گمنام ترین و سربلند ترین قهرمانان جبهه هاي‌ دفاع مقدس هستند. آنها هرروز، زندگی در بین شعله هاي‌ آتش را تجربه می کنند.

داستان نشستن شیخ الانبیاء حضرت ابراهیم «ع» در دل آتش حکایت همین جانبازان ماست کـه از نسل معنوی همان پیامبر آتش نشینند. جانبازان دلاور ما در هر جبهه اي از جبهه هاي‌ مقدس ردپایی از خود گذاشته اند کـه آثار آنها را در تمامی جبهه هاي‌ غرب و جنوب می توان دید.

آنها گاه در لابلای کوه هاي‌ سر بـه فلک کشیده کردستان بـه جست وجو و دفاع مشغول میشدند و گاه در بین امواج خروشان کارون و اروند، در پی دیار دلدار، تن بـه طوفان دریا سپرده اند، کـه حکایت شان یک تاریخ حادثه را در برابر ما آشکار میکند. هنوز راه همان اسـت و مرد بسیار اسـت خبر دهید کـه اهل نبرد بسیار اسـت.


مطالب مشابه: اشعار ولادت حضرت ابوالفضل «ع» | شعر ولادت حضرت ابوالفضل علیه السلام


7. انشا در مورد قمر بنی هاشم

انشا در مورد قمر بنی هاشم

مقدمه:

من انشایم را درباره حرم مطهر حضرت ابوالفضل با ذکر یا کاشف الکرب «یا کاشفَ الکَرْبِ عنْ وَجهِ الْحُسَین اِکْشِفْ کَرْبی بِحَقِّ أَخیکَ الحُسَین» آغاز میکنم کـه یکی از ذکر‌هاي‌ توسل بـه حضرت عباس معروف شده و گاه توصیه می شود کـه این ذکر بـه تعداد ۱۳۳ بـه حساب ابجد مرتبه گفته شود.

بدنه انشا

حضرت عباس در ۱۰ محرم سال ۶۰ توسط یزدیان بـه شهادت رسید و حرم مطهر حضرت عباس در شهر کربلا در ۳۷۸ متری شمال شرقی حرم امام حسین«ع» قرار دارد و یکی از مهم‌ترین زیارتگاه‌هاي‌ شیعیان اسـت. حد فاصل حرم حضرت عباس و حرم امام حسین «ع» را بین الحرمین مینامند.

بـه نظر بسیاری از مورخان، عباس «ع» در محل شهادتش کنار نهر علقمه بـه خاک سپرده شده زیرا امام حسین«ع» بر خلاف دیگر شهدا، او را از محل شهادتش جابجا نکرد و نزد پیکر سایر شهدا نبرد.

مقام کف‌العباس نام دو مکان اسـت کـه گفته میشود دست‌هاي‌ حضرت عباس«ع» دراین دو نقطه از تن جدا شد و بـه زمین افتاد. این دو مکان، در قسمت شمال شرقی و جنوب شرقی بیرونِ حرم حضرت عباس«ع» ودر ورودی دو کوچهٔ بازارمانند قراردارند. دراین دو مکان نمادهایی درست شده و زائران آنجا را زیارت می کنند.

قدمگاه‌هاي‌ مختلفی در کشور ایران بـه نام حضرت عباس وجوددارد کـه مردم همواره برای ادای نذورات و برآورده شدن حاجت‌هاي‌ خود بـه این مکان‌ها می روند و اعمال عبادی خودرا در آنجا انجام میدهند. از جمله این قدمگاه‌ها می توان بـه قدمگاه سمنان، هویزه، بوشهر و شیراز اشاره کرد. بـه گفته خلخالی، در شهر لار نظرگاهی وجوددارد کـه اهل سنت آن منطقه در سه‌شنبه هر هفته بـه همراه خانواده بـه قصد حاجت و ادای نذر بـه آنجا می روند.

سقاخانه یکی از نماد‌هاي‌ مذهبی شیعیان اسـت. سقاخانه‌ها فضاهای کوچکی‌اند کـه در معابر عمومی برای آب دادن بـه رهگذران بـه انگیزۀ کسب ثواب ساخته میشوند. سقاخانه در فرهنگ شیعه یادآور سقایت حضرت عباس«ع» در واقعه کربلا اسـت و از این رو سقاخانه بـه نام‌ امام حسین«ع» و حضرت عباس «ع» مزین می شوند.

برخی برای برآورده شدن حاجت خود در آنجا شمع روشن می کنند یا دخیل می‌بندند. سقاخانه‌هاي‌ فراوانی بـه نام حضرت عباس در نقاط مختلف جهان ساخته شده اسـت.

نتیجه

عباس بن علی بی ابی‌طالب «ولادت ۴ شعبان – سال ۲۶ قمری شهادت سال ۶۱ قمری» معروف بـه ابوالفضل پنجمین پسر امام علی«ع» و نخستین فرزند ام‌البنین اسـت.

8. انشا در مورد قمر بنی هاشم برای دانش آموزان

انشا در مورد قمر بنی هاشم برای دانش آموزان

قمر بنی هاشم، سقاء، علمدار، العبد الصالح، المواسی الصابر، المحتسب. از القاب آن حضرت بـه شمار میرود. ولی کنیه معروف ایشان ابوالفضل اسـت کـه حتی اگر ایشان فرزندی بـه نام فضل هم نداشت، بـه دلیل فضیلت‌ هاي‌ فراوانی کـه در وجود مبارک ایشان سراغ داریم همان ابوالفضل خوانده میشدند.

لقب معروف ایشان «قمر بنی هاشم» بود کـه بـه سبب رشادت فوق‌ العاده و سیمای زیبایی کـه داشتند بدین لقب معروف شدند حتی کسانی کـه شیعه نیستند بـه علت زیبایی و مهابت چهره حضرت عباس «ع» او را بدین نام میخوانند.

حضرت عباس علیه السلام در خانه اي زاده شد کـه جایگاه دانش و حکمت بود. آن جناب از محضر امیرمومنان علیه السلام و امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام کسب فیض کردند و از مقام والای علمی برخوردار شدند.

لذا از خاندان عصمت علیهم السلام در مورد حضرت عباس علیه السلام نقل شده اسـت کـه فرموده اند: «زق العلم زقا» یعنی همانگونه کـه پرنده بـه جوجه خود مستقیماً غذا می‌دهد، اهل بیت علیه السلام نیز مستقیماً بـه آن حضرت علوم و اسرار را آموختند. آن جناب از فرزندان فقیه و دانشمندان ائمه علیهم السلام و شخصیتی عادل، مورد اعتماد، با تقوا و پاک بود.

اگر بخواهیم مقام و منزلت حضرت عباس علیه السلام را از دیدگاه امامان معصوم علیهم السلام دریابیم، کافی اسـت بـه سخنان آن بزرگوار درباره حضرت عباس علیه السلام توجه کنیم.

در شب عاشورا، وقتی دشمن در مقابل کاروان امام حسین علیه السلام حاضر شد ودر راس آنها عمربن سعد شروع بـه داد و فریاد کرد، امام حسین علیه السلام بـه حضرت عباس علیه السلام فرمود: برادر جان، جانم بـه فدایت، سوار مرکب شو و نزد این قوم برو و از ایشان سوال کن کـه بـه چه منظور آمده اند و چه می‌خواهند.

دراین ماجرا دو نکته مهم وجوددارد یکی آنکه امام بـه حضرت عباس می فرماید: من فدایت شوم. این عبارت دلالت بر عظمت شخصیت عباس علیه السلام دارد، زیرا امام معصوم العیاذ بالله سخنی بی مورد و گزاف نمیگوید و نکته دوم آنکه، حضرت بـه عنوان نماینده خود عباس علیه السلام را بـه اردوی دشمن می فرستد.

روز عاشورا هنگامی کـه حضرت عباس علیه السلام از اسب بر روی زمین افتاد، امام حسین علیه السلام فرمودند: «هم اکنون انکسر ظهری و قلت حیاتی؛ یعنی اکنون پشتم شکست و چاره ام کم شد». این جمله بیانگر اهمیت حضرت عباس علیه السلام و نقش او در پشتیبانی از امام حسین علیه السلام اسـت.

9. انشا در مورد قمر بنی هاشم برای پایه دهم

انشا در مورد قمر بنی هاشم برای پایه دهم

حضرت عباس «ع» یکی از فرزندان بـه نام امیرالمومنین «ع» اسـت و می توان بـه جرأت گفت کـه ایشان پس از حضرت امام حسن «ع» و امام حسین «ع» و زینب کبری «س» سرآمد فرزندان امیرالمومنین اسـت کـه در تاریخ شخصیت بزرگی از خود بـه منصه ظهور رساند.

نام «عباس» علیرغم معنی ظاهری کـه گرفتگی چهره معنی میدهد در بین عرب نامی رایج اسـت کـه عموی پیامبر «ص» و حضرت علی «ع» نیز عباس بودو دلیل خاصی برای نامگذاری حضرت عباس بـه این نام وجود ندارد، کما این کـه حضرت علی «ع» فرزندانی نیز بـه نام عمر و عثمان داشتند. بـه سبب این کـه حضرت عباس دو فرزند پسر بـه نام فضل و عبیدالله داشتند بـه ایشان «ابوالفضل» میگفتند. هرچند کـه کنیه دیگری بـه ایشان نسبت داده شده بـه نام «ابوالقربه».

ولی کنیه معروف ایشان ابوالفضل اسـت کـه حتی اگر ایشان فرزندی بـه نام فضل هم نداشت، بـه دلیل فضیلت‌ هاي‌ فراوانی کـه در وجود مبارک ایشان سراغ داریم همان ابوالفضل خوانده میشدند. لقب معروف ایشان «قمر بنی هاشم» بود کـه بـه سبب رشادت فوق‌ العاده و سیمای زیبایی کـه داشتند بدین لقب معروف شدند حتی کسانی کـه شیعه نیستند بـه علت زیبایی و مهابت چهره حضرت عباس «ع» او را بدین نام میخوانند.

11. انشا ادبی در مورد قمر بنی هاشم 

انشا ادبی در مورد قمر بنی هاشم 

روز جانباز یادآور فداکاری و وفاداری بـه آرمان هاي‌ بزرگ انقلاب اسـت و جانبازان، مردان شایسته اي هستند کـه مقتدرانه پرچم کشور را استوار نگه داشته اند. جانبازان بزرگ ترین قهرمانان کشور هستند، افرادی کـه از جوانی و زندگانی خود دست کشیدند تا جان خودرا فدای دفاع از میهن کنند. امام خمینی «ره» جانبازان را شهدای زنده نامیدند و براستی کـه جانبازی کم از شهادت نیست.

افراد جانباز پشتوانه یک ملت و کشور هستند و هر زخم و دردی کـه از دوران جنگ بـه یادگار دارند، نشانی از ایثار و از خودگذشتگی آن هاست. بسیاری از افراد حاضر بـه چنین فداکاری برای کشور نیستند و ترجیح می دهند بـه دنبال اهداف شخصی خود باشند. اما جانبازی یعنی ایثار، و قدردانی از این سرمایه هاي‌ بزرگ حداقل کاری اسـت کـه می توان در روز جانباز انجام داد و جانبازان بهترین الگو برای جوانان در راه وطن دوستی، صبر، استقامت، ایثار و فداکاری هستند.

12. انشا خاص در مورد قمر بنی هاشم 

انشا خاص در مورد قمر بنی هاشم 

در حادثه کربلا، سمت پرچمداری سپاه حسین علیه السلام و سقایی خیمه هاي‌ اطفال و اهل بیت امام را داشت ودر رکاب برادر، غیر از تهیه آب، نگهبانی خیمه ها و امور مربوط بـه آسایش و امنیت خاندان حسین علیه السلام نیر بر عهده او بودو تا زنده بود،دودمان امامت،آسایش و امنیت داشتند. روز عاشورا، سه برادر دیگر عباس پیش از او بـه شهادت رسیدند. وقتی علمدار کربلا از امام حسین علیه السلام اذن میدان طلبید حضرت از او خواست کـه برای کودکان تشنه و خیمه هاي‌ بی آب، آب تهیه کند.

ابوالفضل، بـه فرات رفت و مشک آب را پر کرد ودر بازگشت بـه خیمه ها با سپاه دشمن کـه فرات را در محاصره داشتند درگیر شد و دست هایش قطع گردید و بـه شهادت رسید. البته پیش ازآن نیز چندین نوبت، همرکاب با سید الشهدا بـه میدان رفته و با سپاه یزید جنگیده بود. عباس، مظهر ایثار و وفاداری و گذشت بود. تا این کـه علمدار کربلا بـه شهادت رسید. شهادت عباس، برای امام حسین بسیار ناگوار و شکننده بود.

13. انشا متفاوت در مورد قمر بنی هاشم 

انشا متفاوت در مورد قمر بنی هاشم 

حضرت عباس «ع» بـه سبب اوج معرفت بـه ذات مقدس امام زمان خود و بصیرت فوق‌العاده‌اي کـه داشتند و نهایت در راه ولایتمداری جان خودرا نثار کردند اهمیت فوق‌العاده‌اي را در تاریخ اسلام ودر شیعه بـه دست آوردند و افتخار این را پیدا کردند کـه ائمه اطهار در شأن آن بزرگوار تعابیر عظیمی بـه کار ببرند. حضرت عباس از معدود غیرمعصومین هستند کـه از معصوم برای ایشان زیارتنامه صادر شده اسـت. از حضرت امام صادق «ع» زیارتنامه‌اي برای حضرت ابوالفضل روایت شده اسـت،

همچنین در زیارت ناحیه مقدسه در مورد حضرت عباس بـه صورت اختصاصی بیانات بلندی وجوددارد و حضرت اباالفضل مورد مدح حضرات معصومین قرار گرفته‌اند و این بـه سبب غرق بودن حضرت عباس در معرفت بـه ولایت اسـت.

برخلاف انچه کـه بعضاً‌ در بین عوام و برخی ناآگاهان رایج اسـت کـه حضرت عباس بـه خاطر جانفشانی برای برادر بـه این جایگاه دست یافت؛ باید گفت کـه خیر؛ این فضیلتی برای حضرت عباس نیست چرا کـه بسیار افراد هستند کـه حاضرند جان خودرا برای برادر فدا کنند و لحظه‌اي برادر خودرا رها نکنند، لذا اگر حضرت عباس عظمتی پیدا کرد نه بـه سبب فداکاری در راه برادر بلکه بـه سبب شناخت و معرفت کامل و یقین نسبت بـه مقام ولایت در زمان خود و فداکاری در راه ولایت بود.

اوج شخصیت حضرت عباس بـه دلیل بصیرت نافذ ایشان اسـت چرا کـه امام صادق وقتی کـه میـــخواهد از عموی خویش یاد کند، با این کـه حضرت عباس فضیلت‌هاي‌ بسیاری دارد اما در مورد ایشان می‌فرماید “کان نافذ البصیره”. حضرت عباس برادران دیگری داشتند کـه درکنار آن حضرت در کربلا بـه شرف شهادت نائل آمدند اما مقام حضرت عباس بـه خاطر آن بصیرت فوق‌العاده بـه جایی می رسد کـه امام سجاد «ع» می‌فرماید “عمویم عباس در روز قیامت چنان جایگاهی دارد کـه همه ی شهدا بـه جایگاه او غبطه می خورند”

و ما می‌دانیم کـه همه ی بهشتیان بـه جایگاه شهدا در قیامت غبطه میخورند. حال جایگاه حضرت عباس چنان رفیع اسـت کـه شهدا بـه این جایگاه غبطه می خورند و این نیست مگر اوج بصیرت ایشان در مساله ولایت و ولایتمداری کـه او را یگانه دوران کرد و شایسته این کـه از طرف معصومین زیارتنامه مخصوصه داشته باشد.

14. انشا کودکانه در مورد قمر بنی هاشم 

انشا کودکانه در مورد قمر بنی هاشم 

هر سال در روز ولادت حضرت ابوالفضل «ع» روز جانباز را گرامی میدارند، چون حضرت ابولفضل «ع» از حق بر علیه باطل دفاع کرد ودر این راه دو دست خودرا از دست داد. از خودگذشتگی بارزترین ویژگی جانبازان بزرگوار اسـت و چه بسیار افراد جانبازی کـه گمنام هستند و تنها زخم هاي‌ دوران جنگ را بـه دوش می‌کشند.

اگرچه مقام شهدا بسیار بلند مرتبه اسـت اما جانبازان را می توان فرشته هایي با بال شکسته دانست کـه هم غم فراق دوستان شهید خودرا بـه دوش کشیدند و هم هرروز ناچار بـه تحمل زخم هایي هستند کـه از دوران جنگ برای آنها بـه یادگار مانده اسـت.

آنها نیز می توانستند مانند خیلی از مردم نسبت بـه دشمن بی تفاوت باشند و حالا در رفاه و سلامتی زندگی کنند، اما جانباز سرشار از معرفت اسـت و هر کدام از زخم هایي کـه بر بدن دارد نشان جوانمردی و غیوری اوست.آنها زندگی دنیایی خودرا برای رفاه یک ملت فدا کرده اند و هر جانباز گواه ایستادگی و صبوری و مردانگی اسـت و نشان میدهد کـه می توان با بال شکسته هم پر از غرور و صلابت بود.

15. انشا کودکانه در مورد قمر بنی هاشم برای پایه دهم

انشا کودکانه در مورد قمر بنی هاشم برای پایه دهم

درسال 26 هجری قمری، حضرت عباس علیه السلام پا بـه عرصه گیتی نهاد. مادر گرامیش فاطمه، دخت حزام بن خالد بن ربیعه بن عامر کلبی و کنیه اش «ام البنین» بود. چند سال پس از شهادت حضرت فاطمه علیها السلام بود، کـه امیرالمومنین از برادرش عقیل، کـه بـه اصل و نسب قبایل آگاه بود، تقاضای کرد زنی را از دودمانی شجاع برای او خواستگاری کند و عقیل، فاطمه کلابیه «ام البنین» را برای آن حضرت خواستگاری کرد و ازدواج صورت گرفت.

امیرالمومنین علیه السلام از این بانوی گرامی، صاحب چهار پسر بـه نام هاي‌ عباس، عثمان، جعفر و عبدالله شد. عباس علیه السلام از برادران دیگرش بزرگ‌تر بودو هر چهار برادر بـه امام خویش، حسین علیه السلام وفادار بودند ودر روز عاشورا در راه آن امام جان خودرا نثار کردند. ارادت قلبی ام البنین علیها السلام بـه خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله آن قدر بود کـه امام حسین علیه السلام را از فرزندان خود بیشتر دوست می داشت؛

به طوری کـه وقتی بـه این بانوی گرامی خبر شهادت چهار فرزندش را دادند فرمود: مرا از حال حسین علیه السلام باخبر سازید و چون خبر شهادت امام حسین علیه السلام بـه او داده شد، فرمود: رگ هاي‌ قلبم گسسته شد، اولادم و هر چه زیر این آسمان کبود اسـت، فدای امام حسین علیه السلام.

در روزهای کودکی عباس، پدر گرانقدرش چون آیینه معرفت، ایمان، دانایی و کمال در مقابل او قرار داشت و گفتار الهی و رفتار آسمانی اش بر وی تاثیر می نهاد. او از دانش و بینش علی علیه السلام بهره می‌برد. حضرت درباره تکامل و پویایی فرزندش فرمود: «آن ولدی العباس زق العلم زقا؛ همانا فرزندم عباس در کودکی علم آموخت و بـه سان نوزاد کبوتر، کـه از مادرش آب و غذا می‌گیرد، از من معارف فرا گرفت».

در آغازین روزهایی کـه الفاظ بر زبان وی جاری شد، امام علیه السلام بـه فرزندش فرمود: بگو یک. عباس گفت: یک، حضرت ادامه داد: بگو دو، عباس خودداری کرد و گفت: شرم می‌کنم با زبانی کـه خدا را بـه یگانگی خوانده ام، دو، بگویم. پرورش در آغوش امامت و دامان عصمت، شالوده اي پاک و مبارک برای ایام نوجوانی و جوانی عباس فراهم کرد تا در آینده نخل بلند قامت استقامت و سنگربان حماسه و مردانگی باشد.

گاه کـه علی علیه السلام با نگاه بصیرت آمیز خود آینده عباس را نظاره میکرد، با لبخندی رضایت آمیز، سرشک غم از دیدگان جاری میکرد و چون همسر مهربانش از علت گریه می پرسید، می فرمود: دستان عباس در راه یاری حسین علیه السلام قطع خواهد شد.

آنگاه از مقام و عظمت پسر دلبندش نزد خداوند چنین خبر می داد: پروردگار متعال دو بال بـه او خواهد داد تا بـه سان عمویش جعفر بن ابی طالب در بهشت پرواز کند. محبت پدری گاه علی علیه السلام را بر آن می داشت تا پاره پیکرش را ببوسد، ببوید و با آداب و اخلاق اسلامی آشنا سازد.

از این رو لحظه اي عباس را از خود دور نمی ساخت. فرزند پاکدل علی علیه السلام در مدت 14 سال و چهل و هفت روز، کـه با پدر زیست، همیشه در حرب و محراب و غربت و وطن درکنار او حضور داشت. در ایام دشوار خلافت، لحظه اي از وی جدا نشد و آنگاه کـه درسال 37 هجری قمری جنگ صفین پیش آمد، با آن کـه حدود دوازده سال داشت، حماسه اي جاوید آفرید.

16. انشا کودکانه در مورد قمر بنی هاشم برای پایه پنجم

انشا کودکانه در مورد قمر بنی هاشم برای پایه پنجم

سالگرد میلاد حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، روز جانباز نام گذاری شده اسـت. عباس علیه السلام بزرگ جانباز تاریخ انسانیت اسـت کـه صحنه کربلا را تجلی گاه ایثار و جانبازی نمود. فداکاری هاي‌ برادر رشید امام حسین علیه السلام در تاریخ بشر مانندی ندارد.

دست حیدرآسای عباس علیه السلام شعر زیبای عشق و ایثار در راه ولایت رابا خون سرخ بر زمین تفتیده، کربلا نگاشت، و راه و رسم عاشقی و شیوه جانبازی را بـه جهانیان آموخت.

هر ورق از دفتر زندگی امیرالمؤمنین علیه السلام جلوه اي از امامت و ولایت اسـت. علی علیه السلام در عرصه ایمان امام مؤمنان، در جبهه هاي‌ نبرد امام مجاهدان، در عبادت امام عابدان، در زهد و تقوا امام متّقیان، در عشق بـه محبوب سیّدالعشاق، ودر همه ی ابعاد دینی و اجتماعی پیشوای اهل ایمان اسـت.

او امام جانبازان نیز هست. هرگز از مرگ نهراسید و همواره مشتاق شهادت بودو بلاهای کوچک و بزرگ را بـه جان میخرید. «لَیلَه المَبیت» یکی از صحنه هاي‌ درخشان جانبازی اوست. امیرالمؤمنین علیه السلام بارها جان رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم را از خطر تهدید بت پرستان نجات داد و اسلام را حیات دوباره بخشید. این گوشه اي از جانبازی هاي‌ علی علیه السلام در راه اسلام و یاری پیامبر بود.


مطالب مشابه: القاب معروف حضرت عباس علیه السلام


در پایان

امیدواریم از این مطلب از مجله تالاب کـه لیستی از انشاهایی با موضوع ولادت حضرت ابوالفضل عباس اسـت لذت برده باشید و با دوستانتان بـه اشتراک گذاشته باشید.

جستجو در تالاب
جدیدترین مطالب سایت