آشنایی با ماهی آنجل مونو

یکی دیگر از ماهیان خارق العاده ای که در آکواریوم نگهداری می شود آنجل سنگاپوری یا آنجل مونو(Mono Sebae) است.

قبل از هر چیز باید گفته شود که اغلب در ایران این ماهی را با نام آنجل منو می شناسند ولی با توجه به نام آن مونوصحیح تر می باشد.نام علمی آن نیز monodactylus sebae می باشد.

این گونه در دسته بندی ماهیان آب نیمه شور و یا شور قرار می گیردولی باید خاطر نشان کرد که به خاطر زندگی این ماهی در اقیانوس ها و مسافرت در طول رودخانه ها می تواند به راحتی در آب شیرین نیز نگهداری شود.

با تمام این گفته ها ماهی پس از اینکه به اندازه ی دو ونیم سانتی متری رسیدند می توانند به راحتی در آب شیرین نگهداری و حتی تکثیر شوند آنجل مونو ها بسیار اجتماعی بوده و باید به صورت دسته های چهار یا پنج تایی نگهداری شوند؛ اگر یک یا دو عدد از آنها را بصورت انفرادی نگهداری کنید بعد از مدت اندکی خواهند مرد.

از قابلیت انطباق بسیار بالایی برخوردارند و می توانند با اکثر شرایط آب سازگار شوند ولی به شدت توصیه می شود که در آب سنگین نگهداری شوندزیرا آب سبک برای آنها زیان آور است.pH مناسب برای آنها ۷٫۷-۹است .

دمای تانک این ماهی باید حدود ۲۲-۲۶ درجه باشد.برای تغذیه آنها می توان از انواع غذا ها استفاده کرد ولی برای ماهی های در حال رشد بهترین غذا آرتمیا می باشد.در غذا دادن به آنها هرگز اصراف نکنید زیرا ممکن است پس از مدتی به بیماری هایی چون بواسیر مبتلا شوند.

تکثیر آنها تقریبا مشکل است و از آن مشکل تر بزرگ کردن بچه ماهی هاست.حداکثر بزرگی که آنها می توانند داشته باشند ۳۰ سانتی متر است ولی این اندازه بسیار نادر است و اغلب از ۱۰ سانتی متر تجاوز نمی کنند.

برای آماده کردن شرایط تخمریزی این ماهی اولین کاری که می کنیم افزایش میزان شوری آب است تا حدی که شوری آن به اندازه ی شوری آب دریا باشد.

البته این کار طی چندین روز و به صورت تدریجی انجام می شود.برا بالا بردن شوری باید از نمک آکواریوم که در آکواریوم فروشی ها یافت می شود استفاده کرد.ماهی ها را برای مدت چند هفته در این شرایط نگهداری می کنیم.

بعد از این مدت هر روز مقداری از آب شور آکواریوم را خالی کرده و آب شیرین را جایگزین آن می کنیم.بدین ترتیب هر روز از شوری آب کاهش می یابد.ماهی ها پس از چند روز احتمالا تخم ریزی خواهند نمود.

علت انجام این کار:این ماهی قبل از تخمریزی در اقیانوس زندگی می کند که شوری آن نسبتا زیاد است به همین خاطر در مرحله اول به صورت تدریجی به شوری آب اضافه می کنیم تا با شرایط آب اقیانوس یکسان شود.

این ماهی در طول رودخانه ها برای تخمریزی مسافرت می کند که با دور شدن از اقیانوسها از شوری آب کاسته می شود.به همین خاطر از شوری آب در مرحله ی دوم کم می کنیم.بعد از تخم ریزی بچه ماهی ها پس از چند روز به طرف اقیانوس حرکت می کنند که دوباره به شوری آب اضافه می شود.

قبل از تخمریزی ماهی ها به صورت دایره ای در امتداد یک دایره به شعاع ۲۰ سانتیمتر حرکت می کنند.در ادامه ی این حرکت ماده ها چندین تخم رها می کند که توسط نرها بارور می شوند.

تخم ها به قدری کوچک هستند که با چشم به سختی دیده می شوند.هر ماهی می تواند تا حدود ۲۰۰۰۰ تخم بگذارد.با تمام این اوصاف بزرگ کردن بچه ها بسیار مشکل و تقریبا غیر ممکن است.برای تغذیه بچه ها حتی بچه آرتمیا ها هم بسیار درشت هستند و باید از پلانکتون های تازه و ریز استفاده کرد.