آلاشت کجاست؟ | دیدنی های شهر آلاشت
شهر آلاشت یکی از جذاب ترین دیدنی های شهر سوادکوه می باشد. این شهر در استان مازندران قرار دارد. فاصله بسیار کمی با استان تهران دارد. طبیعت آلاشت بسیار بکر زیبا و دلنشین است و آب و هوای بسیار مطبوع و دلپذیر دارد. بافت خانه های آن نیز بسیار جذاب و خاص می باشند و دارای خانه های خشتی با سقف شیروانی چوبی می باشد. بافت و آب و هوا و طبیعت بکر این شهر موجب شده که سالانه گردشگران بسیاری به آنجا سفر کنند.
طبیعت این شهر بسیار جذاب است و دارای کوچه های باریک و سنگ فرش می باشد که زیباترین لوکیشن برای عکاسی است. معمولا مردم از آلاشت به عنوان بهشت تاریخی مازندران نام می برند. زیرا این منطقه بسیار خیال انگیز رویایی و جذاب می باشد. کوه های آن دارای چشم اندازی بسیار زیبا و مه گرفته و دارای باغ های میوه فراوانی می باشد. نزدیک بودن ابرها به سطح کوه پدیده ای بسیار جذاب است که در هیچ کجای دیگر نمی توانید آن را تجربه کنید.
آلاشت دقیقا کجاست ؟
آلاشت یکی از پرطرفدارترین جاذبه های گردشگری استان مازندران می باشد. موقعیت مکانی آن مربوط به منطقه مرکزی شهرستان سوادکوه است. آلاشت تا تهران حدود ۲۵۴ کیلومتر فاصله دارد و افراد برای رسیدن از آن از تهران باید ۴ ساعت رانندگی کنند.
آلاشت در ۱۹۰۰ متری سطح دریا و در دامنه شمالی فیروزکوه می باشد. از آن به عنوان یکی از شهرهای تاریخی ایران نام برده می شود. زادگاه رضا شاه پهلوی نیز آن جا می باشد. این شهر بسیار خوش آب و هوا و ییلاقی است از مرکز شهر ساری حدود ۱۰۷ کیلومتر فاصله دارد. همچنین به پل ورسک بسیار نزدیک می باشد.
مسیرهای دسترسی به آلاشت
اگر قصد دارید از تهران به سمت آلاشت بروید از آزادراه تهران پردیس به سمت جاده فیروزکوه برانید. بعد از اینکه از شهر فیروزکوه و زیرآب استان مازندران عبور کردید به شهر پل سفید می رسید. بعد از اینکه این شهر را نیز گذراندید به یک دوراهی می رسید.
دوراهی آلاش در سمت چپ و روبروی پلیس راه می باشد. که باید به آن وارد شوید. در این جاده فرعی حدود ۳۷ کیلومتر برانید و پیچ و خم هایش را رد کنید تا به آلاشت برسید. این جاده حدوداً ۴۵ دقیقه طول می کشد. برای رسیدن به این جاده می توانید از تابلوها کمک بگیرید. تابلوی آلاشت ۳۵ کیلومتر در مسیر جاده قرار دارد. حتماً دقت کنید تا این تابلو را پیدا کنید در این صورت مطمئن شوید که مسیرتان درست است.
قبل از اینکه شما وارد این روستا شوید به محله ای به نام کابار می رسید. این منطقه در نزدیکی شهر آلاشت قرار دارد و دارای نام کاوار سرتپه می باشد. مردم آلاشت در طول شب به این مکان می روند. آن ها شب های تابستان خود را در این مکان در کنار یکدیگر می گذرانند. شما بعد از اینکه کابار رتپه را رد کردید به یک دوراهی می رسید. اگر به سمت راست آن بروید به فروشگاه مسجد مخابرات امامزاده حسن، سر کوه روستای زیحون سواد رود می رسید. اما اگر راه سمت چپ را که حالت سر پایینی دارد انتخاب کنید.
به شهر آلاشت روستای هلی چاتو چرات و موزه مردم شناسی می رسید. اگر دوست دارید به امامزاده حسن بروید باید از جاده سرکوه بالا بروید. این جاده جنگلی است و هرچه در مسیر آن برانید با مناظر زیباتری روبرو می شوید. این منطقه بسیار بکر است و به آن پارک جنگلی هم می گویند.
آلاشت به چه معنی است؟
آلاشت یک کلمه مازندرانی است که به معنی آشیانه عقاب می باشد. آلاشت دارای ارتفاعات بسیار بلندی می باشد که بر روی آن ها عقاب های بسیاری آشیانه دارند. از این رو در مردم مازندران به این شهر آلاشت می گویند.
پوشش گیاهی و جانوری آلاشت
شهر آلاشت دارای میوه های بسیار خوش طعمی مانند گیلاس سیاه، ریشه تلکا، زالزالک، ازگیل، زرشک، سیب، ممرض، آلوچه، آلو، سیب گلابی، آلبالو، زردآلو، هلو و شاتوت می باشد. علاوه بر این دارای درختانی مانند فندق، ممرض، موزی، صنوبر، سرو، کاج، سیتی، ترنج و صف است. پوشش گیاهی این منطقه متراکم است و بیشتر آن را درختان تشکیل می دهند.
کوه های آلاشت سرشار از گیاهان دارویی مانند پامچال و بنفشه گل گاوزبان و آویشن کوهی می باشند. مردم محلی این شهر به گل پامچال و آویشن کوهی بچابچا و آشمک می گویند. حیات وحش این منطقه حفاظت شده است و در آن می توان پرندگان کمیابی مانند کبوتر وحشی، کلاغ سیاه، شکلم، قاب، غرقول و کبک را یافت. علاوه بر این دارای چهارپایانی چون بز کوهی، خرگوش، گرگ، روباه، پلنگ، گوزن و ببر می باشد. که از طریق محیط زیست همه این موارد حفاظت شده هستند.
مردم آلاشت
طبق سرشماری که در سال ۱۳۹۵ در این شهر صورت گرفت گفته شد که ۱۱۹۳ نفر در این شهر زندگی می کنند. مردم این منطقه دارای زبان مازنی یا همان مازندرانی می باشند. در این منطقه صنعت گردشگری و صنایع دستی، گله داری و دامداری رایج ترین شغل ها می باشد. علاوه بر این مردم روستاهای اطراف آن نیز به کشاورزی می پردازند و کشاورزی در این منطقه بسیار پر رونق است.
در آلاشت محصولات لبنی بسیاری تهیه می شود. علاوه بر این مردم محلی از پشم حیوانات خود ژاکت کلاه و لباس های پشمی تهیه می کنند.
تعداد کمی از مردم محلی آلاشت به کشاورزی مشغول می باشند. زیرا این شهر حالت کوهستانی دارد و کشاورزی در آن رونق ندارد. مردم محلی آن در فصل بهار از کوه ها گیاهان دارویی جمع می کنند و آن ها را به صورت ادویه و سبزیجات خشک شده می فروشند.
غذاهای معروف آلاشت
به شما پیشنهاد می شود که اگر با آلاشت سفر کردید به هیچ عنوان غذاهای محلی آن را از دست ندهید. در این شهر غذاهایی تهیه می شود که بسیار تک و خاص هستند. حتی اگر یک بار آن ها را بچشید برای همیشه طعمش در زیر زبانتان باقی می ماند. یکی از زیباترین تجربه های این سفر می تواند غذاهای محلی باشد. که در این شهر تهیه می شود. معمولا خوش طعم ترین غذاهای این شهر سبزی پلو با گردو، ورساق، کنسلون، کئلی پلا و دیس کباب می باشد.
دیس کباب آن شامل بره شکم پر با آلو و مغز گردو است. که در سراسر ایران معروف می باشد. سالانه افراد زیادی برای خوردن این دیس به آلاش سفر می کنند. کلی پلا یک نوع کدو حلوایی است که آن را به صورت ریز خرد کرده و سرخ کرده و به همراه برنج و نیمرو و ماست می خورند. یکی دیگر از غذاهای پرطرفدار آلاشت شش انداز می باشد که شبیه فسنجان است و از رب ازگیل، دانه انار و تخم مرغ تهیه می شود.
دیدنی های شهر آلاشت
همانطور که بیشتر به آن اشاره شد آلاشت زادگاه رضا پهلوی می باشد. در آن یک خانه بسیار زیبا قرار دارد که منصوب به خانه پدربزرگ رضا شاه است. پدربزرگ رضا شاه مرادعلی خان نام داشت. که در جنگ هرات در سال ۱۸۵۶ میلادی کشته شده است.
آلاشت دارای یک بافت تاریخی می باشد و محله پالونیخیل در آن قرار دارد که به نام موزه مردم شناسی معروف است. در قسمت پایین شهر محله پهلوان خلیل وجود دارد که در انتهای جاده پایین آن شهر است. این جاده در غرب شهر قرار گرفته طراحی آن بسیار خاص است. افراد می توانند با عبور از این جاده آلاشت را از پایین دور بزنند و به وسط شهر برسند.
خانه پدربزرگ رضا شاه در ابتدا در اختیار مصطفی خان برادر عباسعلی خان پدر رضا شاه بود. اما وزارت فرهنگ و هنر در سال ۱۳۴۸ این خانه را خرید و آن را به عنوان بافت تاریخی استان ثبت ملی کرد. از آن زمان این خانه به عنوان موزه رضا شاه پهلوی احیا شده و نگهداری می شود. یک سال از این خانه به عنوان مدرسه استفاده شد اما به دلیل تخریبهایی که در آن صورت گرفت در سال های بعد دیگر از آن به عنوان مدرسه استفاده نکردند.
بعد از گذشت چند سال آن را به کتابخانه تبدیل کردند. چند سال دیگر نیز از کتابخانه بودن آن گذشت و به نمایشگاه مردم شناسی تبدیل شد. این عمارت با خشت ساخته شده و دارای دو طبقه می باشد. قدمت آن به ۲۰۰ سال قبل بر می گردد. این خانه دارای دو ایوان بزرگ سرشیرهای چوبی و بنایی بسیار زیبا می باشد و دارای معماری قابل توجهی است.
بهترین زمان سفر به آلاشت
آب و هوای آلاشت حالتی سرد و کوهستانی دارد. معمولاً میانگین بارندگی آن در طول سال ۵۰۰ تا ۷۰۰ میلی متر می باشد. این میزان بارندگی موجب شده که هوای آلاشت همیشه حالتی خنک و مطبوع داشته باشد. در فصل تابستان این شهر بسیار خنک است و بهترین زمان برای سفر از مناطق گرمسیر ایران به این شهر می باشد. معمولاً گردشگران اواسط بهار تا آخر تابستان به این شهر سفر می کنند.
فصل بهار آلاشت دارای آب و هوایی سرد می باشد در ماه های اردیبهشت و خرداد این سرما حالت مطبوع تری به خود گرفته و مناسب برای سفر است. تابستان های آن دارای پوشش گیاهی بسیار سرسبز و متراکم و هوایی کاملاً مطبوع می باشد. معمولا افرادی که از گرمای سایر نقاط ایران خسته شده اند برای استراحت به این شهر پناه می آورند. با اینکه آب و هوای آلاشت در تابستان و اواخر بهار بسیار مطبوع و دلنشین می باشد اما پاییزهای بسیار دیدنی و جذاب دارد.
به شما پیشنهاد می شود که حتماً در این فصل نیز به این شهر سفر کنید. اما لازم است بدانید که در این فصل بسیار سرد می باشد. اگر تحمل هوای سرد را دارید به شما پیشنهاد می شود که حتماً پاییز هزار رنگ آلاشت را ببینید. زیرا مناظری در این فصل وجود دارند که ما را به وجد می آورد. دمای هوا در فصل زمستان در این شهر بسیار کاهش می یابد. اصلاً به شما توصیه نمی شود که در این فصل به آلاشت سفر کنید.
