متاسفانه کشور جمهوری اسلامی ایران چند برابر کشورهای اروپایی مصرف آب دارد و همین موضوع باعث شده که خشکسالی 30 ساله را سخت تر کند. نبود ابیاری های اخیر در بخش کشاورزی و همین طور نبود زیر تولید های مناسب انتقال اب برای کارخانجات صنعتی و همین طور تاسیس بعضی شهرک های صنعتی و کارخانجات ذوب آهن و فولاد در مناطق کم آب…
باید برای مبارزه با خشکسالی در ایران برنامه ریزی دقیقی داشت…
آن چه مسلم هست بايد از توان و تدبير مسئولان مملكتي قطع اميد كرد چراكه امامزاده انها نه كور ميكند، نه شفا ميدهد! و در نهايت باز بايد به اتكاي همت و تلاش جمعي اثرات سوء اين معضل را هم تا حد امكان خنثي كرد.
البته برخي از مسئولان در تلاش میباشند كه اين پديده ناميمون را در قالب يك بحران دور از انتظار تعريف كنند،به گزارش تالاب اما واقع امر اين هست كه طي بيش از يك دهه فعالان محيط زيست مدام امكان و احتمال وقوع پديده خشكسالي و خطر كاهش ميزان بارندگيها را گوشزد كرده و هشدار داده بودند.
اما مسئولان ما همواره با توجيههای خاص خود مانع از شنيده شدن اين هشدارها شدند و هر مسئول درصدد تحويل ميز رياست خود با تمام مشكلات و معضلات حوزه تحت مديريتش به رئيس و مدير بعدي بود و به اين صورت مسئله ادامه داشت تا به امروز!
تالاب در اينباره نوشته هست:
« بر زمینه اطلاعات سازمان هواشناسي، ميانگين ارتفاع بارش كشور در سال زراعي اخير نسبت به ميانگين چند ساله،منفي 7/3 درصد كاهش داشته هست و به دليل كاهش ميزان بارندگي در تهران و مناطق اطراف آن، اين كلانشهر در شرايط حاد قرار گرفته هست به طوري كه بر زمینه اعلام سازمان هواشناسي پيشبيني ميشود در بلندمدت تهران با معضل خشكسالي روبهرو شود.
در اين باره محمد اصغري، كارشناس سازمان محيطزيست اظهار ميدارد: از ابتداي سال زراعي 1/7/92 تا تاريخ 24/1/93 ميانگين ارتفاع بارش كشور برابر 9/183 ميليمتر هست كه نسبت به ميانگين چند ساله، منفي 7/3 درصد كاهش داشته هست.
اين در حالي هست كه ارتفاع ميانگين بارش سال زراعي قبل كشور 1/7/91 برابر 9/187 ميليمتر بوده هست كه دو درصد كاهش نسبت به ميانگين بلندمدت داشته هست.
استان هرمزگان در سال زراعي اخير با افزايش33درصدي ميزان بارشها ركورددار ميزان بارشها بوده هست، استانهای بوشهر، ايلام و سيستان و بلوچستان به ترتيب برابر 30، 22 و 19 درصد نسبت به ميانگين بلندمدت افزايش داشته هست.
به گفته اصغري، استان سمنان در سال زراعي 1/7/92 تا 2/1/93، 46 درصد كاهش بارش را نسبت به ميانگين بلندمدت كه استانهای البرز، خراسان شمالي و تهران نسبت به تجربه كرده هست كه اين استان در كاهش بارشها ركورددار بوده هست.
ميانگين بلند مدت به ترتيب 41، 41 و 40 درصد افت بارشها را تجربه كردند. هماكنون استانهای اطراف كلانشهر تهران از جمله سمنان، البرز و گلستان به لحاظ بارندگي و ذخيره آبي در شرايط بحراني و حاد قرار دارند. يادآور ميشود كه بروز پديده خشكسالي براي بلندمدت در پايتخت دور از انتظار نخواهد بود.
چندي پيش سيدحسين هاشمي، استاندار تهران نيز درمورد بروز پديده كمآبي در كلانشهر تهران هشدار داد. وي با بيان اينكه در حال حاضر بالغ بر 8 ميليون و 500 هزار نفر در تهران زندگي ميكنند، ادامه ميدهد: در صورت عدم صرفهجويي، آب در تهران جيرهبندي ميشود و اگر شهروندان 20 درصد صرفهجويي نكنند قطعاً با قطعي آب و جيرهبندي مواجه خواهيم شد.
خشكسالي هجوم ريزگردها را تشديد ميكند
همچنين نورالدين مونا، نماينده فائو در ايران گفت كه بخش اعظمي از اراضي كشور ايران شامل اكوسيستم خشك و نيمهخشك با ميزان بارش كم در اندازه 250 ميليمتر در سال تشكيل ميدهد كه نتيجه آن كاهش رويش گياهان و كاهش توليد هست. وي اضافه ميكند:
اكنون دیدن ميكنيم كه سراسر دنیا تنوع زيستي، امنيت غذايي تحت تأثير اين مسئله قرار گرفته هست به گونهای كه مسئله بيابانزايي، توليد محصولات كشاورزي را كاهش داده و كشورها به ويژه كشورهای در حال توسعه را با خطر جدي مواجه كرده هست كه به همين منظور بايد استراتژيهايي براي سازگاري با اين پديده شوم طراحي كرد. بايد به خاطر داشته باشيم كه بروز پديده خشكسالي تأثير قابل توجهي بر افزايش ريزگردها و توفانها خواهد داشت كه در آينده تهديد بزرگي خواهد بود.
ايمان بابائيان، سرپرست گروه پژوهشي تغيير اقليم مركز ملي اقليمشناسي، مردادماه سال قبل به خبرگزاري مهر گفت: گزارشهای سازمانهای جهاني نشان ميدهد كه حدود 40سال ديگر، منطقه خاورميانه و از جمله ايران با 30سال خشكسالي شديد مواجه خواهد شد كه اين خشكسالي در سالهای اخير آغاز شده هست.
بر زمینه دادههای به دست آمده از مطالعات دماي هواي كشور، تا 90 سال آينده ميزان بارش كاهش و ميزان دما افزايش مييابد ضمن آنكه سفرههای آب زيرزميني نيز از بين ميروند.
بد نيست در پايان به برخي از تبعات و خسارات خشكسالي بر محيطزيست و حيات وحش پرداخت كه در اين باره ميتوان به كوچ و مهاجرت بيرويه حيوانات وحشي به لحاظ كمبود آب و غذاي كافي، افزايش آسيبپذيري شكار، افزايش بيماري و تنش در گونههای در معرض خطر، كاهش باروري و جمعيت وحوش و انقراض محلي، بروز بيماريهای گوناگون در بين حيات وحش و مرگ و مير بيشتر در نتيجه افزايش ارتباطات با توليدات كشاورزي از قبيل بهره گیری از حيوانات از مزارع و خشك شدن اكثر زيستگاههای آبي طبيعي و انسان تولید كه زيستگاه پرندگان مهاجر و كنار آبزي هست، اشاره كرد.
منبع :mehrnews.com