خشم را قبل از اینکه به نقطه انفجار برسد کنترل کنید (کنترل خشم)
همه ی ما می‌دانیم خشم چیست و همه ی ان را احساس کرده ایم، چه بـه عنوان یک اذيت زودگذر و چه بـه عنوان خشم تمام عیار. خشم یک احساس کاملاً طبیعی و طبق معمولً واکنش سالم انسانی اسـت. اما زمانی کـه از بازرسی خارج می شود و ویرانگر می شود، کـه می تواند منجر بـه مشکلاتی شود مثل مشکلات در محل کار، در روابط شخصی ودر کیفیت کلی زندگی شـما. خشم می تواند باعث شود کـه احساس کنید در احساسی غیر قابل پیشبینی و نیرومند هستید.
خشم چیست؟
خشم یک حالت احساسی اسـت کـه شدت ان از تحریک خفیف تا خشم شدید متغیر اسـت. مانند سایر احساسات، با تغییرات فیزیولوژیکی و بیولوژیکی همراه اسـت. هنگامی کـه عصبانی می شوید، ضربان قلب و فشار خون شـما بالا میرود، همان طور کـه سطح هورمون هاي انرژی، آدرنالین و نورآدرنالین شـما بالا میرود.
خشم می تواند ناشی از رویداد های بیرونی و درونی باشد. ممکن اسـت از یک شخص خاص «مانند یک همکار یا سرپرست» یا رویداد «ترافیک، یک پرواز لغو شده» عصبانی باشید یا عصبانیت شـما ممکن اسـت ناشی از نگرانی یا فکر کردن درباره مشکلات شخصی شـما باشد. خاطرات رویداد های آسیب زا یا عصبانی نیز می تواند باعث ایجاد احساسات خشم شود.
راه های ابراز خشم و تخلیه خود
راه طبیعی و غریزی برای ابراز خشم، پاسخ پرخاشگرانه اسـت. خشم پاسخی طبیعی و سازگار بـه تهدیدات اسـت. این احساسات و رفتارهای نیرومند، اغلب رفتار پرخاشگرانه را تلقین می کند، کـه بـه ما اجازه می دهد وقتی مورد حمله قرار میگیریم بجنگیم و از خود دفاع کنیم. بنابر این، مقدار مشخصی از خشم برای بقای ما ضروری اسـت.
از سوی دیگر، ما نمیتوانیم هر شخص یا شیئی را کـه ما را اذيت می دهد، از نظر فیزیکی مورد تهاجم قرار دهیم. قوانین، هنجارهای اجتماعی و عقل سلیم محدودیت هایي را در مورد این کـه خشم ما تا کجا می تواند ما را ببرد تعیین می کند.
افراد از انواع فرآیندهای خودآگاه و ناخودآگاه برای مقابله با احساسات عصبانی خود استفاده می کنند. سه رویکرد اصلی ابراز خشم عبارتند از بیان، سرکوب و آرام کردن هستند.
1.ابراز احساسات خشمگینانه خود بـه شیوه اي قاطعانه – نه پرخاشگرانه – سالم ترین راه برای ابراز خشم اسـت. برای انجام اینکار، باید بیاموزید کـه چگونه نیازهای خودرا روشن کنید، و چگونه انها را بدون آسیب رساندن بـه دیگران برآورده کنید. قاطع بودن بـه معنای زورگو بودن یا مطالبه گری نیست. این بـه معنای احترام بـه خود و دیگران اسـت.
2.خشم را میتوان سرکوب کرد، و سپس تبدیل یا تغییر جهت داد. این زمانی اتفاق می‌افتد کـه خشم خودرا حفظ کنید، بـه ان فکر نکنید و روی چیز مثبت تمرکز کنید. هدف این اسـت کـه خشم خودرا مهار یا سرکوب کنید و ان را بـه رفتار سازنده تر تبدیل کنید. خطر دراین نوع واکنش این اسـت کـه اگر اجازه ابراز بیرونی داده نشود، خشم شـما می تواند بـه درون خود تبدیل شود. خشم بـه سمت درون ممکن اسـت باعث فشار خون بالا یا افسردگی شود.
3. عصبانیت ابراز نشده می تواند مشکلات دیگری ایجاد کند. این می تواند منجر بـه عبارات آسیب شناختی خشم، مانند رفتار منفعلانه-پرخاشگرانه «بازگشت بـه افراد بـه طور غیرمستقیم، بدون گفتن دلیل، بـه جای مواجهه رودررو با آن ها» یا شخصیتی کـه همیشه بدبین و خصمانه بـه نظر می رسد، شود. افرادی کـه مدام دیگران را تحقیر می کنند، از همه ی چیز انتقاد می کنند و نظرات بدبینانه می دهند، یاد نگرفته اند کـه چگونه خشم خودرا سازنده بیان کنند. جای تعجب نیست کـه آن ها بـه احتمال زیاد روابط موفق زیادی ندارند.
در نهایت، می توانید در درون خود آرام شوید. این بدان معناست کـه نه تنها رفتار بیرونی خودرا نظارت کنید، بلکه پاسخ هاي درونی خودرا نیز بازرسی کنید، اقداماتی را برای کاهش ضربان قلب خود انجام دهید، خودرا آرام کنید و اجازه دهید احساسات فروکش کنند.
“زمانی کـه هیچ یک از این سه تکنیک کار نمی‌کند، زمانی اسـت کـه کسی – یا چیزی – آسيب میبیند.”
مدیریت خشم
هدف از مدیریت خشم کاهش احساسات عاطفی و برانگیختگی فیزیولوژیکی ناشی از خشم اسـت. شـما نمیتوانید از شر چیزها یا افرادی کـه شـما را عصبانی می کنند خلاص شوید یا از انها دوری کنید و نه می توانید آن ها را تغییر دهید، اما می توانید یاد بگیرید کـه واکنش هاي خودرا بازرسی کنید.
آیا شما خیلی عصبانی هستید؟
تست‌هاي روان‌شناختی وجوددارد کـه شدت احساسات خشم را اندازه‌گیری می کند، این کـه چقدر مستعد عصبانیت هستید و چقدر خوب ان را مدیریت می کنید. اما این احتمال وجوددارد کـه اگر مشکلی با عصبانیت دارید، از قبل ان را میدانید. اگر متوجه می شوید بـه گونه‌اي رفتار می کنید کـه خارج از نظارت و ترسناک بـه نظر میرسد، ممکن اسـت برای یافتن راه‌هاي بهتر برای مقابله با این احساس بـه کمک نیاز داشته باشید.
چرا برخی از مردم بیشتر از دیگران عصبانی هستند؟
عده اي از افراد واقعاً «سرگرم‌تر» از دیگران هستند. آن ها آسان تر و شدیدتر از افراد عادی عصبانی می شوند. همچنین کسانی هستند کـه عصبانیت خودرا با صدای بلند و تماشایی نشان نمیدهند، اما بـه طور مزمن تحریک پذیر و بدخلق هستند. افرادی کـه بـه اسانی عصبانی می شوند همیشه فحش نمیدهند و چیزها را پرتاب نمی‌کنند. گاهی اوقات آن ها از نظر اجتماعی کناره گیری می کنند، عصبانی می شوند یا از نظر جسمی بیمار می شوند.
افرادی کـه بـه اسانی عصبانی می شوند طبق معمولً چیزی را دارند کـه عده اي از روانشناسان ان را تحمل ناامیدی پایین می‌نامند، بـه این معنی کـه بـه سادگی احساس می کنند کـه نباید در دسترس ناامیدی، ناراحتی یا اذيت قرار گیرند. انها نمی توانند بـه آرامی آرام بگیرند و بـه‌ویژه اگر وضعیت بـه‌گونه‌اي ناعادلانه بـه نظر میرسد عصبانی می شوند: برای مثال، اصلاح شدن برای یک اشتباه جزئی.
چه چیزی باعث می شود این افراد آن گونه باشند؟یکی از دلایل ممکن اسـت ژنتیکی یا فیزیولوژیکی باشد: شواهدی وجوددارد کـه نشان می دهد عده اي از کودکان تحریک پذیر، حساس و عصبانی بـه دنیا می‌آیند و این علائم از سنین بسیار پایین وجوددارد. دیگری ممکن اسـت اجتماعی و فرهنگی باشد. خشم اغلب منفی تلقی می شود. بـه ما آموزش داده شده اسـت کـه ابراز اضطراب، افسردگی یا سایر احساسات اشکالی ندارد اما ابراز خشم اشتباه اسـت. در نتیجه، ما یاد نمیگیریم کـه چگونه ان را مدیریت کنیم یا ان را بـه صورت سازنده هدایت کنیم.
تحقیقات همچنین نشان داده اسـت کـه پیشینه خانوادگی دراین امر نقش دارد. بـه طور معمول، افرادی کـه بـه اسانی عصبانی می شوند، از خانواده هایي هستند کـه مخل، آشفته اند ودر ارتباطات عاطفی مهارت ندارند.
آیا این خوب است که ” خشم خود را نشان دهید و بیرون بریزید؟”
روانشناسان اکنون می گویند کـه این یک افسانه خطرناک اسـت. برخی افراد از این نظریه بـه عنوان مجوزی برای آسیب رساندن بـه دیگران استفاده می کنند. تحقیقات نشان داده اسـت کـه «اجازه دادن بـه خشم» در واقع عصبانیت و پرخاشگری را تشدید می کند و هیچ کمکی بـه شـما «یا شخصی کـه با او عصبانی هستید» در حل این وضعیت نمی‌کند.
بهتر اسـت دریابید کـه چه چیزی باعث خشم شـما می شود، و سپس استراتژی هایي را برای پیش گیری از این کـه این محرک ها شـما را از لبه خارج کنند، ایجاد کنید.
راهکارهایی برای دور نگه داشتن خشم
آرامش
ابزارهای آرام سازی ساده، مانند تنفس عمیق و عکسهای آرامش بخش، می توانند بـه آرام کردن احساسات عصبانی کمک کنند. کتاب‌ها و دوره‌هایي وجود دارند کـه می توانند تکنیک‌هاي آرام‌سازی را بـه شـما آموزش دهند، و پس از یادگیری تکنیک‌ها، میتوانید در هر شرایطی از انها استفاده کنید. اگر در رابطه‌اي هستید کـه هردو طرف تندخو هستند، ممکن اسـت ایده خوبی باشد کـه هر دوی شـما این تکنیک‌ها را یاد بگیرید.
چند مرحله ساده کـه می توانید امتحان کنید:
از دیافراگم خود عمیق نفس بکشید. نفس کشیدن از قفسه سینه شـما را آرام نمی‌کند. نفس خودرا تصور کنید کـه از “روده” شـما بیرون می‌آید.
بـه آرامی یک کلمه یا عبارت آرام مانند “آرام باش”؛ “آرامش را بگیر” را تکرار کنید. در حالی کـه عمیق نفس می‌کشید، ان رابا خود تکرار کنید.
یک تجربه آرامش بخش را از حافظه یا تخیل خود تجسم کنید.
تمرینات غیر سخت و آهسته یوگا مانند می تواند ماهیچه هاي شـما را شل کند و بـه شـما احساس آرامش بیشتری بدهد.
این تکنیک ها را روزانه تمرین کنید. یاد بگیرید زمانی کـه دریک موقعیت پرتنش هستید از آن ها بـه طور خودکار استفاده کنید.
بازسازی شناختی
بـه عبارت ساده، این بـه معنای تغییر طرز فکر شماست. افراد عصبانی تمایل دارند کـه فحش دهند یا با عبارات بسیار بدی صحبت کنند کـه افکار درونی انها را منعکس می کند. وقتی عصبانی هستید، تفکر شـما می تواند بسیار اغراق آمیز و بیش از حد نمایشی شود. سعی کنید این افکار رابا افکار منطقی تر جای گزین کنید.
بـه عنوان مثال، بـه جای این کـه بـه خود بگویید: “اوه، ترسناک اسـت، همه ی چیز خراب اسـت”؛ بـه خود بگویید، “این ناامید کننده اسـت، و قابل درک اسـت کـه من از این موضوع ناراحت هستم، اما این پایان دنیا و عصبانی شدن نیست. بـه هرحال قرار نیست ان را درست کند.”
هنگام صحبت در مورد خود یا شخص دیگری مراقب کلماتی مانند “هرگز” یا “همیشه” باشید. «شـما همیشه چیزها را فراموش می کنید» نه تنها دقیق نیستند، بلکه بـه شـما کمک می کنند احساس کنید عصبانیت شـما موجه اسـت و راهی برای حل مشکل وجود ندارد. انها همچنین افرادی را کـه ممکن اسـت در غیر این صورت مایل بـه همکاری با شـما در راه حل باشند، بیگانه و تحقیر می کنند. بـه خود یادآوری کنید کـه عصبانی شدن چیزی را درست نمی‌کند، کـه باعث نمی شود حس بهتری داشته باشید «ودر واقع ممکن اسـت باعث شود کـه احساس بدتری داشته باشید».
منطق خشم را شکست می دهد، زیرا خشم، حتی زمانی کـه موجه باشد، می تواند بـه سرعت غیرمنطقی شود. پس از منطق سخت سرد برای خود استفاده کنید. بـه خود یادآوری کنید کـه دنیا “برای بدست آوردن شـما نیست”؛ شـما فقط عده اي از نقاط سخت زندگی روزمره را تجربه می کنید.
اینکار را هر بار کـه احساس کردید عصبانیت شـما را بـه بهترین شکل ممکن می کند، انجام دهید، و این بـه شـما کمک می کند دیدگاه متعادل تری داشته باشید. افراد عصبانی تمایل دارند چیزهایی را مطالبه کنند: انصاف، قدردانی، موافقت، تمایل بـه انجام کارها بـه روش خود. همه ی این چیزها را میخواهند و همه ی ما وقتی بـه انها دست پیدا نمی کنیم آسيب دیده و ناامید میشویم، اما افراد عصبانی انها را مطالبه میکنند و وقتی خواسته‌هایشان برآورده نمیشود، ناامیدی آن ها تبدیل بـه عصبانیت میشود.
بـه عنوان بخشی از بازسازی شناختی، افراد عصبانی باید از ماهیت مطالبه گر خود آگاه شوند و انتظارات خودرا بـه خواسته ها تبدیل کنند. بـه عبارت دیگر، گفتن “من دوست دارم” چیزی سالم تر از گفتن “من تقاضا دارم” یا “من باید داشته باشم” اسـت. هنگامی کـه نمیتوانید بـه انچه میخواهید برسید، واکنش هاي معمولی را تجربه خواهید کرد – ناامیدی، آسیب – اما نه خشم. عده اي از افراد عصبانی از این خشم بـه عنوان راهی برای اجتناب از احساس آسیب استفاده می کنند، اما این بدان معنا نیست کـه آسیب از بین میرود.
حل مشکل
گاهی اوقات، عصبانیت و ناامیدی ما ناشی از مشکلات بسیار واقعی و اجتناب ناپذیر در زندگی ما اسـت. همه ی خشم ها نابجا نیستند و اغلب پاسخی سالم و طبیعی بـه این مشکلات اسـت. همچنین یک باور فرهنگی وجوددارد کـه هر مشکلی راه حلی دارد و این بر ناامیدی ما می افزاید کـه متوجه شویم همیشه اینطور نیست. بنابر این، بهترین نگرش برای رسیدن بـه چنین موقعیتی، تمرکز بر یافتن راه حل نیست، بلکه تمرکز بر نحوه برخورد و برخورد با مشکل اسـت.
برنامه ریزی کنید و پیشرفت خودرا در طول مسیر بررسی کنید. تصمیم بگیرید کـه بهترین کار را انجام دهید، اما اگر بلافاصله پاسخی دریافت نکردید، خودرا تنبیه نکنید. اگر بتوانید با بهترین نیت و تلاش خود بـه ان نزدیک شوید و تلاش جدی برای رویارویی با ان انجام دهید، کمتر احتمال دارد کـه صبر خودرا از دست بدهید ودر فکر همه ی چیز یا هیچ باشید، حتی اگر مشکل بـه درستی حل نشود.
ارتباط بهتر
افراد عصبانی تمایل دارند بـه نتیجه گیری بپردازند و بر اساس ان عمل کنند، و عده اي از این نتیجه گیری ها می تواند بسیار غلط باشد. نخستین کاری کـه باید انجام دهید اگر دریک بحث داغ هستید این اسـت کـه سرعت خودرا کم کنید و بـه پاسخ هاي خود فکر کنید. نخستین چیزی کـه بـه ذهنت ان می رسد را بـه زبان نیاورید، بلکه سرعت خودرا کم کنید و بـه دقت درباره انچه میخواهید بگویید فکر کنید. در عین حال، بادقت بـه صحبت هاي طرف مقابل گوش دهید و قبل از پاسخ دادن وقت بگذارید.
بـه انچه در خشم نهفته اسـت نیز گوش دهید. بـه عنوان مثال، شـما مقدار مشخصی از آزادی و فضای شخصی را دوست دارید، و “دیگری مهم” شـما خواهان ارتباط و نزدیکی بیشتری اسـت. اگر او شروع بـه شکایت از فعالیت‌هاي شـما کرد، با ترسیم کردن شریک زندگی‌تان بـه‌عنوان زندانبان تلافی نکنید.
طبیعی اسـت کـه وقتی مورد انتقاد قرار میگیرید حالت تدافعی بـه خود بگیرید، اما با ان مقابله نکنید. درعوض، بـه انچه در زیربنای کلمات نهفته اسـت گوش دهید: این پیام کـه این شخص ممکن اسـت احساس کند مورد غفلت قرار گرفته و مورد بی مهری قرار گرفته اسـت.
ممکن اسـت سؤالات صبورانه زیادی از طرف شـما لازم باشد، و ممکن اسـت نیاز بـه کمی فضای تنفسی داشته باشد، اما اجازه ندهید در عصبانیت شـما یا شریک زندگی‌تان بحث از نظارت خارج شود. حفظ خونسردی می تواند از تبدیل شدن وضعیت بـه یک وضعیت فاجعه آمیز پیشگیری کند.
استفاده از طنز
“طنز احمقانه” می تواند از طرق مختلف بـه خنثی کردن خشم کمک کند. برای یک چیز، می تواند بـه شـما کمک کند دیدگاه متعادل تری داشته باشید. وقتی عصبانی می شوید و کسی را بـه اسم صدا میزنید یا با عبارتی تخیلی بـه او اشاره میکنید، بایستید و تصور کنید کـه ان کلمه بـه معنای واقعی کلمه چگونه اسـت.
اگر سر کار هستید و فکر میکنید یک همکار یک «کیسه خاک» یا «شکل زندگی تک سلولی» اسـت، برای مثال، یک کیسه بزرگ پر از خاک «یا یک آمیب» را تصور کنید کـه پشت میز همکارتان نشسته ودر حال صحبت کردن اسـت. اگر می توانید، تصویری از انچه ممکن اسـت واقعی بـه نظر برسد بکشید. این خیلی از عصبانیت شـما را از بین می‌برد. و همیشه میتوان بـه شوخ طبعی برای کمک بـه رفع گره از یک موقعیت پرتنش اعتماد کرد.
پزشک دفن باکر میگوید پیام اصلی افراد بسیار عصبانی این اسـت کـه “چیزها باید بر اساس من پیش بروند!” افراد عصبانی طبق معمولً احساس میکنند کـه از نظر اخلاقی درست میگویند، هرگونه مسدود کردن یا تغییر برنامه‌هایشان توهینی غیر قابل تحمل اسـت و نباید اینگونه رنج ببرند. شاید دیگران اینکار را کنند، اما آن ها نه!
وقتی چنین میل دارید، او پیشنهاد می کند، خودرا بـه عنوان یک خدا یا الهه تصور کنید، یک فرمانروای عالی، کـه مالک خیابانها، فروشگاه ها و فضای اداری اسـت، بـه تنهایی قدم میزند ودر همه ی موقعیت ها راه خودرا ادامه می دهد در حالی کـه دیگران بـه شـما تعلل می کنند. هر چه بتوانید جزئیات بیشتری را وارد صحنه هاي خیالی خود کنید، شانس بیشتری برای درک این موضوع خواهید داشت کـه شاید غیرمنطقی هستید. همچنین متوجه خواهید شد کـه چیزهایی کـه واقعاً از انها عصبانی هستید چقدر بی اهمیت هستند.
در استفاده از طنز دو احتیاط وجوددارد. اول، سعی نکنید فقط بـه مشکلات خود «خنده بزنید». در عوض، از شوخ طبعی استفاده کنید تا بـه خودتان کمک کنید تا بـه شکل سازنده‌تری با آن ها روبه‌رو شوید. دوم، تسلیم طنز خشن و طعنه آمیز نشوید. این فقط شکل دیگری از ابراز خشم ناسالم اسـت.
وجه مشترک این تکنیک ها، امتناع از جدی گرفتن خود اسـت. خشم یک احساس جدی اسـت، اما اغلب با ایده هایي همراه اسـت کـه اگر بررسی شود، می تواند شـما را بخنداند.
تغییر محیط
گاهی اوقات این محیط اطراف ما اسـت کـه باعث عصبانیت ما می شود. مشکلات و مسئولیت‌ها میتوانند بر دوش شـما سنگینی کنند و از «تله‌اي» کـه بـه نظر می رسد در ان گرفتار شده‌اید و همه ی افراد و چیزهایی کـه ان تله را تشکیل می دهند، عصبانی شوید.
بـه خودت استراحت بده مطمئن شوید کـه برای ساعاتی از روز کـه میدانید استرس زا هستند، «زمان شخصی» برنامه ریزی شده اسـت. یکی از نمونه ها مادر شاغلی اسـت کـه یک قانون ثابت دارد کـه وقتی از سر کار بـه خانه می‌آید، در 15 دقیقه اول “هیچ کس با مادر صحبت نمی‌کند مگر این کـه خانه آتش بگیرد.” پس از این زمان کوتاه، او احساس می کند کـه آمادگی بیشتری برای رسیدگی بـه خواسته‌هاي فرزندانش دارد، بدون این کـه بـه آن ها سر بزند.
چند نکته دیگر برای راحت کردن خود
زمان‌بندی: اگر شـما و همسرتان هنگام بحث در مورد مسائل شبانه باهم دعوا می کنید – شاید خسته هستید، یا حواس‌تان پرت شده اسـت، یا شاید فقط عادت اسـت – سعی کنید زمان‌هایي را کـه در مورد مسائل مهم صحبت میکنید تغییر دهید تا این صحبت‌ها بـه بحث تبدیل نشود.
اجتناب: اگر اتاق پر هرج و مرج فرزندتان هر بار کـه از کنار ان عبور می کنید شـما را عصبانی می کند، در را ببندید. خودت را وادار نکن بـه چیزی کـه تو را عصبانی می کند نگاه کند. نگویید: “خب، فرزندم باید اتاق را تمیز کند تا من عصبانی نشم!” مساله این نیست. نکته این اسـت کـه خودرا آرام نگه دارید.
یافتن راه‌حل‌هاي جای گزین: اگر رفت‌وآمد روزانه‌تان از طریق ترافیک، شـما را در حالت خشم و ناامیدی قرار می دهد، پروژه‌اي را بـه خودتان بدهید—مسیری متفاوت را بیاموزید یا ترسیم کنید، مسیری کـه خلوت تر یا دیدنی‌تر اسـت. یا جای گزین دیگری مانند اتوبوس یا قطار شهری پیدا کنید.
آیا نیاز به مشاوره دارید؟
اگر احساس می کنید عصبانیت شـما واقعاً نظارت نشده اسـت، اگر بر روابط و بخش‌هاي مهم زندگی‌تان تأثیر می گذارد، ممکن اسـت برای یادگیری نحوه مدیریت بهتر ان؛ مشاوره بگیرید. یک روان‌شناس یا سایر متخصصان بهداشت روان دارای مجوز می توانند در ایجاد طیف وسیعی از تکنیک ها برای تغییر تفکر و رفتار شـما با شـما همکاری کنند.
هنگامی کـه با یک درمانگر آینده نگر صحبت می کنید، بـه او بگویید کـه در مورد خشم مشکلی دارید کـه میخواهید روی ان کار کنید ودر مورد رویکرد او در مدیریت خشم بپرسید. مطمئن شوید کـه این فقط یک اقدام طراحی شده برای «در ارتباط با احساساتتان و بیان آن ها» نیست – ممکن اسـت دقیقاً مشکل شـما همین باشد. روانشناسان می گویند کـه با مشاوره، یک فرد بـه شدت عصبانی می تواند بسته بـه شرایط و تکنیک هاي مورد استفاده درحدود 8 تا 10 هفته بـه محدوده متوسط خشم نزدیک شود.
در پایان
بـه یاد داشته باشید، شـما نمیتوانید خشم را از بین ببرید – و اگر می توانستید ایده خوبی نخواهد بود. باوجود تمام تلاش هاي شـما، اتفاقاتی رخ می دهد کـه باعث عصبانیت شـما می شود. و گاهی عصبانیت قابل توجیه خواهد بود. زندگی پر از ناامیدی، درد، از دست دادن و اقدامات غیر قابل پیشبینی دیگران خواهد بود.
شـما نمیتوانید ان را تغییر دهید. اما شـما می توانید روشی را کـه اجازه می‌دهید چنین رویدادهایی روی شـما تأثیر بگذارد تغییر دهید. بازرسی پاسخ‌هاي عصبانیت می تواند از انها جلوگیري کند کـه در طولانی‌مدت شـما را ناراضی‌تر نکنند.
