آرامگاه سعدی در شیراز
نخستین روز اردیبهشت به نام سعدی شاعر بزرگ ایرانی نام گذاری شده است.
سعدی را ما بیشتر به عنوان شاعری ناصح می شناسیم و آن قدر که به مفهوم حکایات و اشعار او توجه نشان داده ایم به اصل سخن دانی او نپرداخته ایم.
حال آن که مقام اول سعدی همان «استادی سخن» است و این که زبان او را می توان زبان معیار درست نویسی در پارسی دانست تا جایی که اگر در «گلستان» از واژه «اولی تر» استفاده می کند در زبان فارسی این واژه را درست بدانیم ولو در عربی «اولی» درست باشد.
آن سعدی که در کتاب های درسی معرفی می شود با سعدی واقعی و سخن دان فاصله دارد و شور و شوق چندانی در نوآموزان برنمی انگیزد و هر چه زمان می گذرد پارسی زبانان درمی یابند که سعدی تا چه اندازه یگانه است.
وجه دیگر اشتهار سعدی جهان گردی اوست اما درباره اصالت همه داتان ها و حکایت ها تردید وجود دارد. برخی بر این باورند که بعضی از این سفرها داستانپردازی باشد.
برای خواندن شعرهای بیشتر از سعدی شیرازی
میتوانید به بهترین اشعار زیبا و آموزنده سعدی سر بزنید.
زیرا بسیاری از آنها پایه نمادین و اخلاقی دارند نه واقعی. مسلم است که شاعر به عراق، شام و حجاز سفر کرده است ولی درباره سفر او به سرزمین هایی هندوستان، ترکستان، آسیای صغیر، غزنه، آذربایجان، فلسطین، چین، یمن و آفریقای شمالی اتفاق نظر وجود ندارد.
سعدی در همان محل زندگی خود به خاک سپرده شده؛ در 4 کیلومتری شمال شرقی شیراز، در دامنه کوه فهندژ، در انتهای خیابان بوستان و در کنار باغ دلگشا . این مکان خانقاه شیخ بوده و سعدی اواخر عمر خود را در آنجا میگذرانده و سپس در همان جا به خاک سپرده شدهاست.
هر چند نام سعدی ماندگار است و آرامگاه او زیارت گاه و مکان گردش گری است و شیراز را با سعدی و حافظ می شناسند اما همچنان صیت سخن اوست که جهان گیر است و زبان فارسی را با ان می شناسیم.
شماری از اشعار سعدی ضرب المثل و زبانزد شده و از همه مشهورتر:
بنى آدم اعضاء یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوى بدرد آورد روزگارد
دگر عضوها را نماند قرار
البته بر خلاف آنچه بسیاری می پندارند این شعر بر سر در سازمان ملل نصب نشده بلکه در یکی از کریدورهای آن در قالب قالیچه ای نقش بسته اما سعدی در زمره شناخته شده ترین شاعران ایران در سطح جهان به شمار است.
برای این که تصویر امروزی تری از سعدی به دست دهیم و شما را به خواندن آثار او با نگاه امروزی هم علاقه مند کنیم همین شعر کفایت می کند:
به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار
که بر و بحر فراخ است و آدمی بسیار
چو ماکیان به در خانه چند بینی جور؟
چرا سفر نکنی چون کبوتر طیار؟ گرت هزار بدیعالجمال پیش آید
ببین و بگذر و خاطر به هیچ کس مسپار
مخالط همه کس باش تا بخندی خوش
نه پایبند یکی کز غمش بگریی زار
برای خواندن زندگینامه این شاعر بزرگ به قسمت
زندگینامه سعدی شیرازی بزرگ مراجعه نمایید
ما در این قسمت اطلاعاتی جالب در مورد زندگی ایشان قرار داده ایم.
این قصیده البته ادامه دارد اما تنها به این خاطر نقل شد تا بدانیم و ببینیم که سعدی چه نگاه مدرنی داشته و با آن سعدی که در کتاب های درسی معرفی می شود چقد فاصله دارد.
روز سعدی را گرامی می داریم و امیدواریم بنیاد سعدی نیز شاعر شیرین سخن را چنان معرفی کند که هر سال بر سر این که بودجه چند میلیاردی آن دقیقا برای چه مصرف می شود بحثی درنگیرد .هر چند که رییس این بنیاد گفته است مصرف ریال به ریال آن مشخص است…