نکاتی برای رفتن به پیش روانشناس و جواب گرفتن از او
چه موقعی پیش روانشناس برویم ؟
روانشانس یکی از مهمترین دکتری ها هست در ادامه میتوانید با نکاتی برای رفتن به پیش روانشناس و جواب گرفتن از او سایت تالاب را دنبال نمایید .
نکاتی برای رفتن به پیش روانشناس و جواب گرفتن از او , به گزارش سایت تالاب در ایران اما حضور در جلسات مشاوره پیش و پس از ازدواج هنوز انقدر جا نیفتاده هست. متأسفانه این باور غلط که هرکس پیش روانشناس میرود حتماً بیمار هست و مشکل روانی دارد به شدت در جامعه پر رنگ هست.
در همه ی جهان پیش از ازدواج و حتی بعد ازآن در طول زندگی مشترک، زوجها بطور مرتب یا مقطعی به مشاور و روانشناس خانواده مراجعه میکنند. علت این امر همه ی وقت وجود یک مشکل زیاد و لاینحل نیست، بلکه در اکثر موارد برای پیشگیری از بروز اختلاف، گزینههاي غلط و پیدا کردن راه حل صحیح برای مشکلات هست.
در ایران اما حضور در جلسات مشاوره پیش و پس از ازدواج هنوز انقدر جا نیفتاده هست. متأسفانه این باور غلط که هرکس پیش روانشناس میرود حتماً بیمار هست و مشکل روانی دارد به شدت در جامعه پر رنگ هست. با تبلیغات چندان و پیشرفت برنامههاي رواندرمانی و مشاورههاي خانواده بتازگی میبینیم که افراد برای پیشگیري از بروز اشتباه در ازدواج و انتخاب فرد نامناسب گذشته از آغاز زندگی به مشاوره میروند. گاهی هم افراد بعد از ازدواج به مشاور نیاز پیدا می کنند و به این جلسات میروند.
مشاوره، یک جریان آموزش هست که از طریق رابطه بین دو نفر صورت میگیرد
در هرحال کمپانی در جلسات رون درمانی و مشاوره به خصوص برای مواردی مثل ازدواج نه تنها عیب نیست بلکه نشان دهنده درک بالای زوجین هست. اگر شما هم عقیده دارید هرگز هیچکس نیاز به مشاوره ندارد با خواندن این گزارش شاید نظرتان عوض شد.
روان درمانی چیست؟
رواندرمانی یا درمان روانشناختی، روشی هست که از طریق درمانگری آموزش دیده به شکل حرفهاي، در رابطه با مشکلات و اختلالات روانی انجام گیرد. رواندرمانی کاربرد آگاهانه و عمدی روشهاي بالینی هست و هدف آن کمک به افراد هست تا رفتارها، تشخيصها، هیجانها و یا سایر ویژگیهاي شخصی خودرا در جهت محبوب تغییر دهند.
ولبرگ رواندرمانی را نوعی درمان تعریف میکند که هدف آن، معالجت مشکلاتی هست که ماهیت عاطفی دارند. دراین درمان، شخصی تربیت یافته، آگاهانه ارتباطی حرفهاي با بیمار برقرار می کند. هدف از ایجاد چنین ارتباطی برطرف ساختن، تعدیل کردن، یا کند ساختن نشانهها و الگوهای آشفته رفتار، و کمک به رشد و نمو مثبت و تعالی بخشیدن به شخصیت بیمار هست.
مراجعه به روان درمانگر طبق معمولً حاوی قضایا متعددی می شود مثلاً اختلالاتی مثل افسردگی، وسواس، استرسهاي قطعی مثل استرس امتحان، انواع ترس و فوبیا، احساس غم و اندوه شدید، بازرسی خشم و امثال این ها از جمله مشکلاتی هست که نیاز به رواندرمانی دارد.
اینروزها روشهاي درمانی زیادی در رواندرمانی بهرهگیری می شود. انواع درمانهایي که معمول تراست، عبارتاند از:
مراجعه به روان درمانگر طبق معمولً حاوی قضایا متعددی می شود
رفتاردرمانی شناختی: درمانگر به شناختن نگرش غير حقیقی تان نسبت بخود، دنيا و آينده کمک میکند. شما الگوهای رفتاری و فکری جديدی پيدا خواهيد کرد که شما رابه سمت زندگي سالمتر هدایت می کند.
درمان متمرکز بر درمانجو «رواندرمانی بی رهنمود»: درمانگر به حرفهاي شما گوش میدهد و بشما در فهميدن بهتراحساسات کمک میکند.
روانکاوی: دراین روش درمانگر هدفش کشف تجربیات و احساسات نيمه آگاه و عميق مرتبط به زمان کودکی شما هست. زمان روانکاوی شما باید درمانگرتان را هر هفته چهار بار يا بيشتر دیدار کنيد.
رواندرمانی پويشی: دراين روش درمانگر بدون بهرهگیری از روانکاوی رسمی، احساسات ناخودآگاه شما رابه آگاهی آورده و آنرا تعبير و تفسير میکند. اين نوع درمان، غالباً متضمن اين هست که هر چه به ذهنت ان می آید، بگوييد. «تداعی آزاد»
رواندرمانی مقدور هست جلسات محدودی وقت بگيرد
پسيکودرام «نقش گذاری روانی»: از اين نوع درمان براي بيان احساسات مخفی بهرهگیری می شود. از شما خواسته میشود در نقش افراد مختلفی که در زندگی تان وجود دارند، بازی کنيد و خود رابه جای انها قرار دهید. اين روش هم میتواند به صورت گروهی انجام شود و هم به صورت دو نفره.
رواندرمانی مقدور هست جلسات محدودی وقت بگيرد و يا سالهاي زيادی طول بکشد. اين مسئله بستگی به وسعت مشکلات شما دارد. شما بايد به طورجدی در مورد اینکه چه مدت تحت درمان باشيد، تصميم بگيريد. شما «نه درمانگر» تصميماتی که می گیرید، روی زندگیتان تأثير مهمی دارد.
مشاوره چیست؟
راجرز و پاترسون و تعداد زیادی از مشاوران و رواندرمانگران معتقدند که بین مشاوره و رواندرمانی، اختلافی وجود ندارد و این دو اصطلاح را میتوان بجای یک دیگر بکار برد؛ اما مشاوره و رواندرمانی از نظر آمادگیها و برنامهریزیهاي مقدماتی باهم تفاوت دارند. این تفاوتها به لحاظ هدف، نوع مراجع، روش و مکان کاربرد این دو شیوه بررسی میشود.
بین مشاوره و رواندرمانی، اختلافی وجود ندارد
گاستاد، مشاوره را چنین تعریف میکند:
«مشاوره، یک جریان آموزش هست که از طریق رابطه بین دو نفر صورت میگیرد. دراین رابطه، مشاور با داشتن مهارتها و صلاحیتهاي علمی و حرفهاي، میکوشد تا با روشهاي منطبق بر نیازمندیهاي مراجع، وی را یاری کند تا خودرا بیشتر بشناسد و بینشی راکه به این طریق درمورد خویشتن کسب میکند، در اساس هدفهاي معین که آن ها رابه صورت واقعبینانهاي درک کرده، بطور مؤثری مورد بهرهگیری قرار دهد ودر نتیجه، به فردی خلاقتر و شادمانتر در جامعه خود تبدیل شود.»
مثلاً زمانی که شما میخواهید فرزندتان رابا کمترین درصد اشتباهات پرورش دهید و پیچ و خم هاي رفتار و هیجانهایش را بشناسید نیاز به مشاوره دارید. یا در آستانه ازدواج قرار دارید و می خواهید از درست بودن تصمیمتان آگاه شوید، رواندرمانی مناسب شما نیست. دراین موارد و اتفاقاتی نمونه آن شما باید به مشاور مراجعه کنید.
هدف مشاوره، در اصل ارائه یا توصیه کمک به مراجع هست، به این ترتیب او در بکار بردن آن، آزاد و مختار هست. در رابطه مشاور و مراجع هیچ اجباری در کار نیست؛ چون دراین صورت این عمل، تحمیل عقاید مشاور هست، نه مشاوره. مشاوره رابطهاي مختارانه بین مشاور و مراجع هست که هدف آن، ارائه و توصیه کمک به مراجع هست. مضمون مهم در مشاوره، برقرار شدن ارتباطهاي مکرر بین مراجع و مشاور هست، زیرا غالباً به صرف گرفتن اطلاعات یا انجام یک گفت و گو، مشکلات دریک جلسه حل نمیشود، بلکه بعلت پیچیدگی موجود انسانی، اکثر اوقات جلسات مشاوره متعدد ضروری هست.
مقدور هست شما با مطالعه یک کتاب، احساس کنید رنجهایتان کاهش یافته، ولی چون دراین عمل، ارتباط مستقیم شخص با شخص وجود ندارد، اینکار نمی تواند، مشاوره باشد؛ به عبارت دیگر، دریافت اطلاعات یا تسکین روحی از راه مطالعه کتاب، مشاوره نیست.
تفاوتهاي مشاوره و رواندرمانی
برای این که بدانیم در چه مواردی باید به مشاور یا رواندرمانگر مراجعه کنیم ابتدا باید تفاوت آن ها را بشناسیم.
هدف مشاوره، پیشگیری هست ولی هدف رواندرمانی، معالجت هست. این مهم ترین اختلاف آنهاست. شما هرگز برای اتفاقی که افتاده نباید به مشاور مراجعه کنید بلکه باید گذشته از این که مشکل رخ دهد پیش مشاور بروید و تا حد امکان جلوی اتفاقات را بگیرید. مشاوره به موارد عادی و ساده زندگی می پردازد، ولی رواندرمانی به موارد مریضی روانی، مرضی، درگیریها و ناسازگاریهاي شخصیتی عمیق دقت دارد.
خدمات مشاوره بیشتر در مدارس و سازمانهاي تربیتی و اجتماعی انجام می شود؛ در حالیکه طبق معمولً سروکار رواندرمانی با امور روانی هست و اینکار در بیمارستانها انجام میگیرد. تعداد جلسات و زمان صرف شده در مشاوره طبق معمولً کمتر از رواندرمانی هست. در مشاوره، اموری مورد بررسی قرار می گیرد که فرد آگاهی کامل به آن ها دارد در حالیکه در رواندرمانی، به وجدان ناخودآگاه مراجع دقت میشود.
هدف مشاوره، پیشگیری هست ولی هدف رواندرمانی، معالجت هست
مشاوره بیشتر از رواندرمانی، به امر تشخيص در مراجع می پردازد
در مشاوره، به مراجع از جهات خودشناسی و رشد در اساسهاي استقلال، تصمیمگیری، خودیاری در رفع مشکلات و نظایر انها کمک میشود، در حالیکه حوزهٔ فعالیت رواندرمانی، قضایا مرتبط به تضاد درونی فرد هست. کار مشاوره در اصل کمکهاي مرتبط به خلاقیت هست و کار رواندرمانگر درمان مریضیهاي روانی هست.
در رواندرمانی، در محاسبه و تشخیص، غالباً از گفتگو بالینی بهرهگیری می شود و گرفتن تست و وسایل روانسنجی مورد نیاز این رشته هست اما در مشاوره نیازی به این قضایا نیست. مشاور و مراجع فقط باهم صحبت میکنند ودر طی چندین جلسه در مورد مشکلات فرد به نتیجه میرسند.
مشاوره بیشتر از رواندرمانی، به امر تشخيص در مراجع میپردازد ولی در رواندرمانی، قضایا عاطفی حاد کمتر بررسی میشود. رواندرمانی در پی دستیابی به هدفهاي بازسازی و مشاوره در پی دست یافتن به هدفهاي بازپروری هست.
اختلاف نظر
دراین بین عدهاي میباشند که معتقدند رواندرمانی و مشاوره هیچ فرقی باهم ندارند. انها برای این ادعای خود چند علت هم میآورند.
چند نفر مشاور در حل مشکل به یک مراجع کمک می کنند
مثلاً این که میگویند جدا کردن رفتارها و حالتهاي عادی و غیرعادی، با اینکه به ظاهر آسان هست ولی در عمل بسیار دشوار هست. طبیعی و غیرطبیعی، در امتداد یک خط مستقیم قراردارند این که بتوان مشخص کرد نقطهاي که حد فاصل این دو حالات را تعیین می کند کجاست کار سادهاي نیست. فروید معتقد هست آن چه که در مورد افراد غیرعادی صادق هست در مورد افراد عادی نیز مصداق دارد.
در مورد محل انجام مشاوره و رواندرمانی، معتقدند که رواندرمانگر در بیمارستان، کلینیک و هرجای دیگر که کار کند، در اصل همان خدمات مشاور را انجام میدهد چون مشاور افزون بر رهنمونی تحصیلی و حرفهاي، به رواندرمانی هم می پردازد.
از طرف دیگر، در برخی بیمارستانها، مشاور به انجام مشاوره ودر تعداد زیادی از مدارس، روانشناس بالینی به ارائه خدمات رواندرمانی اشتغال دارند. بنابر این هر دو درعینحال هر دو کار را انجام میدهند پس فرقی باهم ندارند. این گروه بر این باورند که چون در مشاوره، رواندرمانی هم وجوددارد، پس ضرورتی ندارد که بین آن ها اختلافی قائل شویم.
از نظر میزان دقت وجدان خودآگاه یا ناخودآگاه مراجع، یا تعداد جلسات و زمان صرف شده، یا جنبههاي مرتبط به پیشگیری و درمان، هیچ تفاوتی بین این دو روش وجود ندارد. درضمن معتقدند در هر دو نوع درمان رشد مراجع موردنظر هست و هم مشاوره هم رواندرمانی، خدمات مشترکی را ارائه می کنند. راجرز خودش را رواندرمانگر و مشاور می داند و بین این دو رشته، تفاوتی قائل نیست.
اختلافهایي در روش، بهرهگیری از وسایل متمایز، یا درنظر گرفتن هدفهاي به ظاهر گوناگون، یا متمایز بودن نوع قضایا مورد بررسی و نظایر آن ها وجوددارد که میتوان انها رابه طور کلی برای متمایز بودن مشاوره از رواندرمانی، عنوان کرد، ولی در هیچ یک از این موارد، مرزهای مشخصی برای تمایز قائل شدن بین این دو رشته وجود ندارد و درواقع، هر دو در اساسهاي گوناگون دارای وجوه مشترک میباشند.
مشاوره فردی و گروهی
مشاوره انواع گوناگونی دارد و از دیدگاههاي گوناگون مشاوره به انواع متفاوتی تقسیم میشود.
مشاوره تحصیلی، مشاوره شغلی، مشاوره شخصی، مشاورهٔ خانواده و ازدواج، مشاوره اجتماعی و مشاورههاي تخصصی مشابه مشاوره حقوقی و دکتری. این زیر آلبوم از نظر موضوعی مشاوره را تقسیمبندی می کند ولی در تقسیمبندی از نوعی دیگر، تعداد مطرح میشود؛ در صورتیکه هم مشاور و هم مراجع یک نفر باشد، مشاوره فردی هست ودر صورتی که تعداد بیش از یک نفر باشد مشاوره گروهی هست.
چند نفر مراجع به وسیله یک نفر مورد مشاوره قرار میگیرند
مشاوره فردی از نظر روش ایفا به سه نوع مستقیم، غیر مستقیم و انتخابی تقسیم میشود. مشاورهٔ گروهی هم از نظر تعداد مشاور و مراجع سه حالت دارد:
یک مشاور و چند مراجع: دراین نوع مشاوره، چند نفر مراجع که دارای مشکل یا علایق مشابهی میباشند، به وسیله یک نفر مورد مشاوره قرار میگیرند.
چند مشاور و یک مراجع: دراین حالت، چند نفر مشاور در حل مشکل به یک مراجع کمک می کنند. این نوع مشاوره بیشتر در کارهای اداری، اجتماعی و سیاسی مورد بهرهگیری واقع میشود. مشاورههاي مدیران کمپانیها یا رئیسجمهورها در امور مهم کاری از این نوع میباشند.
چند مشاور و چند مراجع: این نوع مشاوره، کمتر کاربرد دارد ولی در موارد مشکلات حاد اتفاق میافتد. نمونهاي از این نوع مشاوره، وضعیتی هست که پدر، مادر و تعدادی از اعضای خانواده، در مقابل ناسازگاری کودکشان، از شورایی از متخصصان روانی و تعلیم و تربیت کمک می گیرند و خواهان نظر جمعی آنان میشوند. این گروه، با یک دیگر به مشاوره می نشینند تا در جهت سازگاری کودک، به اعضای خانواده کمک کنند.
