11 اتفاق ترسناک و عجیب در کشور کره شمالی

اتفاق های عجیب کره شمالی

کره شمالی یکی از عجیب ترین کشورهای حال حاضر در جهان هست در ادامه می توانید با 11 اتفاق ترسناک و عجیب در کشور کره شمالی تالاب را دنبال نمایید .

از نام بی مُسمای این کشور «جمهوری دموکراتیک خلق کره» باوجود داشتن دیکتاتوری ترین حکومت جهان گرفته تا وب سایت دولتی عجیب‌وغریب و آماتوری، از گزارشات و حکایت های بیشمار در رسانه ها در مورد رفتارهای غیرانسانی و وحشیانه حاکمان این کشور برای نشان دادن قدرت خود گرفته تا تهدیدهای بی محابا و خشونت آمیز علیه همسایه ها وکشورهای مخالف.

به گزارش تالاب در کل میتوان جمهوری دموکراتیک خلق کره را یک جوک ژئوپولتیک دانست که همه ی چیز در آن به یک نمایش کارناوال گونه مضحک شبیه هست. در ادامه ی این مطلب می‌خواهیم به رویدادها جالب و غیر قابل یقین اشاره کنیم که به قول رسانه ها در این کشور منزوی رخ داده هست.

1-مرگ با گلوله ضد هوایی

اعدام به شیوه های مختلف در کره شمالی چیز کمیاب و عجیبی نیست اما بیشتر این اعدام ها طبق معمول به صورت پنهانی و بدون آگاهی سازمان های بین المللی «بعلت سانسور مطلق و عدم دسترسی خبرنگاران آزاد به این کشور» انجام می گیرد که طبق معمول در بازداشتگاه ها و اردوگاه های کار اجباری به وقوع می پیوندند.

بنابر این سخت هست که شمار دقیق افرادی که در این کشور در طول سال کشته میشوند را تخمین زد اما در بعضی از موارد شخص اعدام شده چنان شخصیت بلند مرتبه ای در این کشور دارد که رسانه های خارجی خیلی زود متوجه ماجرا میشوند و رسانه های داخلی نیز با دراماتیزه کردن ماجرا آن رابه گوش جهانیان می رسانند.

درسال 2016، دولت کره شمالی به رهبری کیم جونگ اون جوان حکم پاک‌سازی وسیعی در سیستم سیاسی این کشور را صادر کرد که طی آن حداقل دو وزیر بازداشت و بی درنگ اعدام شدند که یکی از انها وزیر کشاورزی و دیگری وزیر تعلیم و پرورش بود.

پاک‌سازی در این کشور امری عادی هست و طبق معمول بی درنگ اعدام در انتظار متهم نگون اقبال خواهد بود. به قول ی رسانه ها وزیر تعلیم و پرورش بعلت این که دریک نشست با رهبر این کشور چرت زده بود به مرگ محکوم شده و همراه با وزیر کشاورزی با شلیک توپ ضد هوایی اعدام شدند

تا مایه عبرتی برای دیگر مقامات کشوری باشد. بر اساس گزارش منابع اطلاعاتی کره جنوبی در اوایل سال 2017، بیش از 5 نفر دیگر نیز بهمین روش در کره شمالی اعدام شده اند.

2-اعدام در استادیوم شهر

در کره شمالی اعدام تنها مختص مقامات بلند پایه کشور نیست ودر شمار زیادی از موارد نیز اتباع و رعیت های مستضعف نیز به چنین سرنوشت دردناکی مبتلا میشوند. به گزارش تالاب درسال 2007، مدیر یک کارخانه در استان سان چئون بعلت این که حضور پدر خود در دولت قبلی را کتمان کرده بود به مرگ محکوم شد. علاوه بر این وی به سرمایه گذاری خصوصی و داشتن تماس های بین المللی متهم شده بود.

برخلاف دیگر اعدام ها که طبق معمول در خفا ودر حبس ها و اردوگاه های مختص انجام می گیرد، آقای مدیر برای این که عبرت سایرین شود دریک ورزشگاه بزرگ در شهر خودش در مقابل چشم هزاران نفر اعدام شد. بر اساس بعضی گزارشات در مراسم اعدام این مدیر 74 ساله بیش از 170.000 نفر حضور داشتند

و همین ازدحام جمعیت باعث شد که بیش از 6 نفر از تماشاگران موقعخارج شدن از ورزشگاه زیر دست و پا له شوند. علاوه بر این تعدادی از مقامات محلی که با این مدیر تماس داشتند نیز اخراج شدند.

3- سرنوشت اسیران جنگی آمریکایی

در طول جنگ کره، سرباز جوانی به نام وین مینارد که در سن 17 سالگی به ارتش ایالات متحده مستمر و تنها دو سال از حضور او در ارتش این کشور می گذشت در حمله ی نیروهای چینی به نیروهای سازمان ملل در نزدیکی رودخانه ی چونگ چون مفقود شد. بر اساس گزارش مسئولان رسیدگی

به امور اسرای جنگی، مینارد درسال 1951 و تنها یک ماه پس از این پیشامد بعلت گرسنگی و شکنجه در یکی از اردوگاه های اسرای جنگی جان داد. ماهیت مرگ مینارد چیز غیرطبیعی نبود زیرا شمار زیادی از سربازانی که در این جنگ اسیر می‌شدند عاقبتی جز مرگ در اردوگاه ها نداشتند.

شوکه کننده این که بقایای جنازه این سرباز آمریکایی تنها در اواخر سال 2016 و بعد از بیش از نیم قرن به کشورش بازگردانده شد. حتی امروزه ودر سال 2017 نیز هیچ اطلاعی در مورد بیش از 8.000 سرباز آمریکایی که در جنگ کره کمپانی داشتند در دست نیست. با توجه به رویه ی متداول کره شمالی

در رفتار با اسرای جنگی این افراد بعد از بردگی یا کشته شده و یا در اثر شکنجه و گرسنگی جان شان را از دست داده اند و هیچ گاه یک مراسم تدفین درخور برای انها برگزار نخواهد شد.

4- فرمان تاراج مزارع ذرت

گرسنگی و قطحی شبحی هست که هر روزه در مقابل چشمان شمار زیادی از اتباع کره ای «شمالی» قرار دارد و موضوع کمک های غذایی همواره از اولین موارد مذاکره و صحبت با مقامات این کشور بوده هست. در تابستان سال 2017، شرایط برای کشاورزان این کشور سخت تر شد زیرا مقامات به سربازان این کشور حکم دادند که درصورت گرسنگی و نداشتن غذا می توانند به مزارع ذرت کشاورزان حمله کرده و انها را تاراج کنند.

به گزارش تالاب به قول ی یک مقام این کشور که از کره شمالی فرار کرده بود این فرمان بدین علت صادر شد که شمار زیادی از سربازان این کشور بعلت کمبود مواد غذایی و شدت تمرینات گرسنه در دسترس گرسنگی و ناتوانی جسمی قرار داشتند بهمین علت مقامات به انها اجازه دادند که به تاراج مزارع ذرت بپردازند

زیرا می خواستند انها را برای جنگی که به یقین انها بزودی رخ می دهد حاضر نگه دارند. بدین ترتیب کشاورزان وادار به دفاع از مزارعشان در مقابل نیروهای ارتش شده و سربازان نیز پس از تاراج مزارع، ذرت های دزدیده شده را در بازارهای استان ریانگ گانگ به فروش رسانده اند.

5- سیستم سانگ بان

سیستم «سانگ بان» «songbun»- سانگ بان به معنای «عنصر» یا «پیشینه» هست- یک سیستم شناسایی طبقه ای بود که در اواخر دهه ی 1960 در کشور کره شمالی به ایفا درآمد. در حالیکه کیم این سونگ قدرت و اختیارات مطلق خودرا در کشور به حد اعلا می رساند، وی این سیستم رابه راه انداخت

تا شهروندانی که خطری بالفعل برای رژیم او قلمداد می‌شدند را شناسایی نماید. بر اساس فعالیت هایی که اتباع و والدین آن ها انجام داده بودند بیش از سه میلیون نفر از اتباع این کشور در سه دسته ی هسته، نوسان «مردد» و دشمن رده بندی شدند. اگر از اطرافیان کیم بودید یا در نیروهای پایداری علیه ژاپنی ها حضور داشتید در گروه هسته قرار می‌گرفتید.

اگر زمین دار، بازرگان یا روشنفکری در زمان حکومت زاپنی ها بودید در ذیل گروه دشمنان قرار داشتید. این طبقه شما بود که مکان زندگی شما، شغلی که داشتید و احتمال این که مورد انگ و بازجویی قرار گیرید را تعیین میکرد. سیستم سانگ بان در دهه ی 1990 پس از یک قطحی بزرگ کنار گذاشته شد

زیرا مقامات دریافتند که با رشوه دادن به مقامات کشوری میتوان جایگاه اجتماعی را تغییر داده و از طبقه ای به طبقه ی دیگر رفت. امروزه نظام سیاسی و اداری این کشور چنان فاسد هست که با رشوه دادن میتوان از اتهامات گریخت یا هر چیزی که برایتان غیر قابل تصور هست را بدست آورید.

حالا سیستم دیگری در جریان هست و آن این که افرادی که توانایی رشوه دادن را ندارند همواره تحت سلطه ودر رنج و تنگدستی به سر میبرند و طبقات بالاتر از آن ها سوء استفاده می نمایند.

6- نت فلکیس دیکتاتور مآبانه

به رغم تمامی اعدام ها، شکنجه ها و قحطی ها بازهم چگونگی تلاش مقامات کره شمالی برای نهادینه کردن حس وفاداری و وطن پرستی در اتباع قابل توجه و البته شوکه کننده هست. برای نظیر درسال اخیر تلویزیون دولتی این کشور اعلام کرد که نیت دارد سرویس استریمینگ مختص خودرا مانند سرویس نت فلیکس احداث نماید. احتمالاً رندان با شنیدن این موضوع ذکر حکایت رمان «1984» نوشته جورج اورول بیفتند.

این سرویس که «مان بانگ» «Manbang» نام دارد و به معنای «همه ی جا» هست به اتباع بخش های خاصی از این کشور این امکان را خواهد داد تا بیش از 5 کانال را تماشا کنند که برنامه های مستند، گزارش های خبری و مقالاتی که از طریق دولت تهیه و تایید شده اند را تماشا کرده و مطالعه نمایند.

با این وجود شمار زیادی از کارشناسان به این ادعای رژیم با دیده ی تردید می نگرند زیرا دسترسی به اینترنت که مهم ترین ملزومه برای دسترسی به چنین سرویسی به شمار می آید در این کشور بسیار محدود می‌باشد. در واقع بنظر می رسد که چنین سیستم نظارت جامعه اورولی هیچ نتیجه ای برای این کشور نخواهد داشت.

7- قتل با تبر

ماجرای قتل با تبر یکی از تیره ترین اتفاقاتی هست که در تاریخ روابط بین کره شمالی و ایالات متحده رخ داده هست. در 18 آگوست سال 1976، گروهی از سربازان آمریکایی به منطقه ی غیرنظامی حائل بین دو کره فرستاده شدند تا درخت معروفی را قطع نمایند که دید سربازان سازمان ملل بطرف «پل بی بازگشت»

موجود در این منطقه را محدود میکرد. در طی این ماموریت دو نفر از افسران آمریکایی از طریق سربازان کره شمالی که در روستایی در نزدیکی این درخت قرار داشتند با تبرهای خودشان به قتل رسیدند. ازدحام بالا گرفت و سه روزبعد دو گروهان بزرگ از نیروهای مشترک کره جنوبی و ایالات متحده برای قطع کردن درخت و نشان دادن قدرت خود به محل اعزام شدند.

کره شمالی نیز با ارسال کردن 200 نظامی دقیقاً مسلح به این تهدید پاسخ محکمی داد. تیربارها مستقر شده، نظامیان همه به حال حاضر باش درآمدند و یک پایگاه نظامی هوایی در ژاپن نیز برای عملیات حاضر شد. در انتها این درخت بدون درگیری بیشتر قطع شد. امروزه بقایای این درخت به عنوان یادگاری از این که چطور یک موضوع ساده نزدیک بود به جنگی تمام عیار تبدیل شود در منطقه ی غیرنظامی بین دو کره برجای باقی مانده هست.

8- فشار به سالمندان برای خودکشی

درسال های اخیر، به لطف افزایش قیمت دارو و درمان، افزایش قحطی و گرسنگی و بی عاطفگی شدید نسبت به سالمندان، شمار زیادی از خانواده های کره شمالی سالمندان خود رابه سوی خودکشی سوق می دهند. بر اساس گزارشات، سالمندانی که زندگی تحت سیستم اجباری رفاه اجتماعی را غیر قابل بردباری می دانند در طول روز خانه هایشان را ترک می کنند تا از درگیری با فرزندانشان جلوگیري نمایند.

بعلت خرج های مالی مواظبت از سالمندان خانواده، شمار زیادی از این افراد از والدین سالمند می خواهند که به علت کاهش سختی دیگر اعضای خانواده دست به خودکشی بزنند. و طبق متداول این دشوار تنها مردم گرسنه و رعیت را درگیر کرده و مقامات رسمی و اتباع درجه یک کره شمالی با چنین مشکلی دست به گریبان نیستند.

9- مرگ اوتو ورمبیر

در طول سال های گذشته و در میان اتباع آمریکایی که در زمان حضور در کره شمالی بازداشت شده اند، مورد اوتو ورمبیر ترسناک ترین و شناخته ترین انها بوده هست. این جوان آمریکایی در ژانویه سال 2016 ودر سن 22 سالگی به جرم دزدیدن یک پوستر تبلیغاتی دولتی از اتاق هتل محل اقامتش بازداشت شد، جاییکه وی در زمان گردش در این کشور در آن اقامت داشت. ورمبیر که دانشجوی دانشگاه ویرجینیا بود در دادگاهی که کمتر از یکساعت به طول انجامید به 15 سال زندانی شدن در اردوگاه کار اجباری محکوم شد.

درسال 2017 ورمبیر در حالتی نیمه هوشیار و با مغزی به شدت صدمه دیده به ایالات متحده بازگردانده شد. وی توانایی تکلم، دیدن و پاسخ دادن به فرامین شفاهی را نداشت و مدت کوتاهی بعد از بازگشت به خانه درگذشت. به رغم این که مقامات رژیم پیونگ یانگ هر گونه شکنجه و بدرفتاری

با ورمبیر را نفی کردند اما به گزارش تالاب پزشکان علت مرگ او را شکنجه های صورت گرفته از طریق ماموران امنیتی کره شمالی در طول زمان اسارات ورمبیر و ضربات وارد شده به سرش را علت مرگ او اعلام کردند. هنوز هم سه شهروند آمریکایی در کره شمالی در حبس به سر میبرند.

10- ماجرای پولگاساری

این که کره شمالی افرادی را برای ربودن اهداف خود در بیرون از کشور استخدام می کند بر کسی پوشیده نیست اما یکی از جالب ترین و غیر قابل یقین ترین این موارد مرتبط به ربوده شدن یک کارگردان مشهور اهل کره جنوبی به نام شین سانگ اوک بود. همسر شین که او نیز یک بازیگر مشهور به شمار می آمد

از طریق یک نقشه حساب شده از طریق ربایندگان کره ای «شمالی» به چین کشانده شده و آنگاه ربوده شد. در ادامه آقای شین که برای پیدا کردن ردی از همسر خود به چین رفته بود نیز مفقود گردید.

به فرمان کیم جونگ ایل،رهبر وقت کره شمالی، آقای شین هفت فیلم را در کره شمالی بابازی همسرش تهیه و کارگردانی نمود. مشهور ترین این فیلم ها «پولگاساری» «Pulgasari» نام داشت که در آن هیولایی شناخته شده شبیه گودزیلا با یک امپراطور پلید مبارزه کرده و او را شکست میدهد.

این فیلم در کره شمالی با پیشباز زیادی روبه‌رو شده و کیم را تحت تاثیر قرار داد به گونه ای که تصمیم گرفت شرایط را برای شین و همسرش بهتر کند. بنابر این وقتی که این دو برای یک کار تجاری- سینمایی به وین فرستاده شدند به سفارت ایالات متحده در اتریش پناهنده شده و ماجرا رابا آن ها در میان گذاشتند. بی درنگ پس از این رخداد، نمایش فیلم «پولگاساری» در کره شمالی ممنوع شد.

11- ربودن ژاپنی ها

در طول دهه ی 70 و 80 میلادی ده ها شهروند ژاپنی به فرمان مقامات کره شمالی ربوده شده و به این کشور منتقل گردیدند. کیم جون ایل درسال 2002 این ربوده شدن ها را تایید کرد و گفت که این افراد -که در میان انها یک متخصص آرایش و زیبایی، یک دختر مدرسه ای و یک زوج جوان دیده می شد که در ساحل دزدیده شده بودند- از طریق نیروهای مخصوصاً «خودسر» دزدیده شده اند.

وی همچنین اعلام کرده که 8 نفر از این افراد مرده و 4 نفر دیگر نیز هنوز زنده بوده ودر پیونگ یانگ زندگی میکنند. به قول ی مقامات رژیم کره شمالی این افراد برای تعلیم زبان ژاپنی به جاسوسان کره ای و تهیه نمودن هویت های قلابی برای این جاسوسان ربوده شده اند. کارشناسان بر این باورند که شمار زیادی از این افراد ربوده شده بی درنگ پس از پخش شدن خبر های مرتبط به دزدیده شدنشان در دهه ی 1990 به قتل رسیده اند.