اولین دستی که دست به دست فرشته هاي آسمانی
فرشته هاي زمینی رابه ودیعه می ستاند
بهارت بی خزان باد…
15 اردیبهشت – پنجم ماه می میلادی روز جهانی ماما میباشد.
5 ماه می میلادی ؛ ازسوی سازمان بهداشت جهانی و کنفدراسیون بین المللی مامایی به نام روز جهانی ماما نام گذاری شده است . برای اولین بار درسال 1980 این روز بعنوان روز جهانی ماما پیشنهاد و سپس از سال 1992 به صورت رسمی ؛ به افکار عمومی جهان اعلام شد.
کنفدراسیون بین المللی مامایی هم بیانیه اي را خطاب به کلیه ي سازمانها و نهادهای بین المللی مامایی اعلام کرد ودر ان از تمامی ماماها دعوت به همکاری کرد و از آن ها خواست تا بیشتر از سال هاي دیگر ؛ مرگ و میرهای ناشی از زایمان رابه افکار عمومی مردم خود ؛ نشان دهند .
گروه سلامت تالاب : در بخشی از این بیانیه آمده است که : 5 می و مصادف با این روز ؛ این کنفدراسیون از تمامی اعضای سازمان های مامایی و حامیان انها در سراسر دنیا خواست تا در روز جهانی مامایی به خیابان ها بیایند .
این کنفدراسیون از سازمان های ملی و سرویس هاي محلی خواست تا در انجمن هاي محلی خود ترتیب راهپیمایی پنج کیلومتری را بدهند و بدین گونه تعهد خودرا در مواجهه با نابرابری هاي جهانی در مرگ و میر نوزادان و مادران نشان دهند و بر دغدغه هاي منطقه شان ؛ در اجرای مفاد و قوانین سرویس هاي مامایی تاکید ورزند .
هرسال 340000 زن در دنیا می میرند و میلیون ها نفر از عفونتها و نا توانایی هاي که به خاطر جلوگیري از مادرشدن به وجود میآیند رنج میبرند . کنفدراسیون بین المللی مامایی همراه با نمایندگان سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی و همراه با تعداد وسیعی از دیگر شرکای بین المللی متعهد می شود تا مرگ و میر و امراض ناشی از زایمان مادران را از راه دسترسی به مراقبت هاي لازم مامایی در سراسر جهان نشان دهد به خصوص در کشور های درحال توسعه که 90 درصد از مرگ و میرهای ناشی از زایمان در ان ها اتفاق میوفتد .
این راهپیمایی 5 کیلومتری در اولین مرحله اش از جاده ي منتهی به دوربان آغاز می شود که دراین منطقه ماماها از سراسر دنیا در کنفدراسیون سه سالانه ي کنفدراسیون مامایی گردهم میآیند و به کنفدراسیون خاطرجمعی خواهند بخشید که تعهدات جهانی مامایی به شعارهایش وفادار مانده است .
با نگاهی به پیشینه شکلگیری جمعیت مامایی ایران آشکار می گردد که این جامعه همواره با مشکلات و نارسایی هایي روبهرو بوده است که آثار ناگواری در چگونگی ارائه خدمات و میزان آگاهی این گروه را فراهم می آورده است . براین اساس برخی از ماماهای کشور در شهریور 1323 « کانون مامایی » را پایه گذاری نموده و شروع به فعالیت کردند .
این کانون پس از اتخاذ نام هاي مختلف مانند سندیکای مامایی و جمعیت ماماها درسال 1342 با کانون همکاری ماماها که اعضای ان را پرستار ماماها تشکیل می دادند یکی گردید و بدین ترتیب انجمن تازه اي به نام انجمن ماماهای ایران تشکیل یافت .
ولی بنظر می آید که انجمن نامبرده توانایی لازم را برای برطرف کردن نارساییها نداشته ودر اواخر سال 1367 بدلیل دشواریهای گوناگون حرفه اي ازقبیل نامعین بودن جایگاه مامایی ؛ منطبق نبودن برنامه هاي آموزشی با شرح وظایف ؛ عدم وجود شرح وظایف معین و مناسب ؛ عدم حضور ماماها در سیاستگزاری و تصمیم گیریهای مربوط به رشته ؛ جذب نشدن ماماهای فازغ التحصیل در محیط هاي کاری ؛ نداشتن نماینده در سطح وزارت بهداشت ؛ درمان و آموزش دکتری در ابعاد مختلف و بسیاری دیگر ؛ گروهی از ماماهای جوان باردیگر برای حل مشکلات و تامین کمبودها همت گماشتند و پس از بررسی مشکلات موجود زمینه را برای تاسیس جمعیت مامایی ایران فراهم آورند و طی دوسال فعالیت و پیگیری درسال 1369 جمعیت موفق به کسب پروانه فعالیت از وزارت کشور گردید و به ثبت شرکتها رسید .
جمعیت مامایی ایران از سال 1380 عضویت کنفدراسیون بین المللی ماماها را پذیرفته و فعالانه در کنگره این کنفدراسیون که اواخر فروردین ماه در کشور اتریش برگزار گردید شرکت نموده است .
کنفدراسیون بین المللی ماماها درسال 1919 در بلژیک با نام اتحادیه بین المللی ماماها تاسیس گردیده و از سال 1954 در لندن به کنفدراسیون بین المللی ماماها تغییر نام یافته است ؛ درحال حاضر 83 انجمن مامایی از بیش از هفتاد کشور جهان عضویت ان را دارا می باشند .
این کنفدراسیون از سال 1957 با سازمان بهداشت جهانی ارتباط رسمی داشته و با یونیسف ؛ بانک جهانی ؛ فدراسیون بین المللی تنظیم خانواده ؛ مجمع جمعیت و فدراسیون بین المللی زنان و مامایی همکاری نزدیک دارند .
اهم فعالیت هاي کنفدراسیون شامل برگزاری کنگره بین المللی ؛ کنفرانسها و کارگاههای منطقه اي ؛ انتشار شرح وظایف بین المللی ؛ تلاش در راه آغاز یک دوره مادری شالم و بی خطر و همکاری نزدیک با کارگاههای پیش از کنرگره سازمان بهداشت جهانی و یونیسف می باشد .
مامایی در ایران
قدمت رشته مامایی در ایران به شکل آموزش عالی پس از تحصیلات دبیرستان به 80 سال قبل بر میگردد.
اولین آموزشگاه مامایی به نام مدرسه قابلگی با 10 نفر شاگرد درسال 1298 در بیمارستان بانوان شهر تهران تأسیس شد، پس از گذشت 10 سال، اولین آموزشگاه عالی مامایی درسال 1308 و با اعطای مدرک معادل لیسانس بعنوان یکی از شعب مدرسه طب آغاز بکار کرد.
درسال 1313 دانشگاه تهران تأسیس شد و سپس دانشکده دکتری ان نیز افتتاح شد؛ لذا چند سال بعد درسال 1319 بیمارستان زنان به دانشکده دکتری ملحق شد از این آموزشگاه تا سال 1331 در مجموع 462 نفر فارغالتحصیل شدند.
از سال 1335 تا 1358 برنامه آموزشی آموزشگاه به برنامه 1.5 ساله پرستاری و مامایی برای لیسانسیههاي پرستاری تغییر یافت.
پس از ان در پی سه سال تعطیلی انقلاب فرهنگی از آغاز سال 1362 با نام «مدرسه عالی مامایی» آغاز بکار کرد و مجددا از ورودی دیپلم به تربیت کاردان و کارشناس مامایی اختصاص یافت.
درسال 1365 پس از انتقال آموزش گروههاي دکتری از آموزش عالی به وزارت بهداشت، دانشکدههاي پرستاری و مامایی تأسیس شد ودر بهمن 1368 مصوب شد و همین حالا در تربیت دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد مامایی ارائه خدمت می کنند.
به مخاطره افتادن استقلال حرفه مامایی از مهمترین مشکلات کنونی جامعه مامایی در ایران است و این در حالی است که بنابر تعاریف سازمان بهداشت جهانی و دستورالعملهاي وزارت بهداشت، رشته مامایی کاملا مستقل تعریف شده و میتواند بدون نیاز به سرپرست وظایف خودرا انجام دهد.
گروه سلامت تالاب » اموری که در حیطه کاری ماماها قرار دارد، شامل تمام مراقبتهاي عادی دوران بارداری، مشاورههاي دوران بلوغ، تشخیص و درمان بیماریهاي شایع دستگاه تناسلی و مشکلات دوران پیری میشود.
دومین مشکل این صنف، عدم عقد قرارداد دفاتر خصوصی؛ اداری و سازمانهاي بیمه با آن ها است.
در تمام دنیا خدمت دهنده زیر پوشش بیمه قرار میگیرد چه خدمت از سوی دکتر انجام شود و چه ماما، اما در کشور ما آن گونه نیست.
عدم عقد قرارداد سازمانهاي بیمهگر و پذیرش سونوگرافی در دفترچه بیمه از سوی ماماهای کشور موجب می شود، بیماران نتوانند از بیمه خدمات درمانی و تأمین اجتماعی استفاده کنند، قرارداد نداشتن بیمهها با ماما موجب میشود میل خانوادهها که ترجیح میدهند برای کوچک ترین مشکلی به دکتر متخصص مراجعه کنند، تشدید شود.
این موضوع هم از نظر اقتصادی پرهزینه و هم وقت متخصصان رابه امور سادهتری که از عهده ماما هم به اسانی بر می آید، اختصاص میدهد، حتی برای سازمانهاي بیمهگر نیز هزینههاي بیشتری به وجود میآورد.
پنجم ماه می به نام روز جهانی ماما نام گذاری شده است
با توجه به شیفتهاي شب طولانی و محیط کاری استرسزا مامایی باید جزو مشاغل سخت و زیان آور شناخته شود در حالیکه هنوز از مزایای این قانون برخوردار نشده است، این نیز جزو مشکلات این شغل است.
و اما اکنون تو اي فرشته مهربان و تو اي کلید سلامت خانواده؛ امروز روز تازهاي است.
روزی که سپاس از عمق قلبها بر میخیزد و میکوشد تا راه خودرا بیابد و بر زبان آید.
میخواهم از تو بگویم از تو که فروزنده عشقی از تو که مادر مهری از تو که همواره با راز خلقت آدمی عجین شدهاي و همواره شکفتن نو غنچههاي امید را نظارهگری.
تو اولین رحمت الهی در نجات انسانی؛ قلبهاي پر اضطراب هر مادری با نگاههاي دوست داشتنیات آرام می گیرد و آمدن عزیزترین موجود زندگی را نوید میبخشد.
درود به تو که هر لحظه از زمان حیاتی را امید میبخشی، درود به تو که زیبایی زندگی را نوید می دهي.
درود به تو که اولین نفس، اولین نگاه، اولین فریاد، اولین اشک و اولین عشق را میبینی؛ روزت مبارک.
ماما با شوق و رنج می آموزد تا رنج انسان رابه شوق و آرامش برساند
روز ماما مبارک.
گروه سلامت تالاب