انشا در مورد شهادت امام علی (ع) برای تمام پایه ها
شهادت امام علی «علیه‌السّلام»؛ امام اول شیعیان و چهارمین خلیفه از خلفای راشدین نزد اهل سنت، در شب نوزدهم ماه رمضان سال ۴۰ هجری قمری رخ داد. ایشان در حالیکه برای اقامه نماز صبح بـه مسجد کوفه رفته بودند، توسط ابن ملجم مرادی با شمشیر زهرآلود مورد حمله قرار گرفتند ودر اثر آن ضربت، در بیست و یکم ماه رمضان بـه شهادت رسیدند. مراسم تدفین امام علی «علیه‌السّلام» بـه صورت مخفیانه انجام شد و امروزه مدفن ایشان در شهر نجف از مهمترین زیارتگاه‌هاي شیعیان بـه شمار می رود.
نگاهی به زندگینامه امام علی «ع»
امام علی «علیه‌السّلام»؛ مشهور بـه امیرالمؤمنین و اولین امام شیعیان، در ۱۳ رجب سال ۳۰ عام‌الفیل «مطابق با حدود ۶۰۰ میلادی» در کعبه، مکه متولد شدند. پدر ایشان ابوطالب و مادرشان فاطمه بنت اسد بودند. امام علی «ع» از اولین کسانی بودند که بـه پیامبر اسلام «ص» ایمان آوردند ودر تمامی جنگ‌هاي اسلامی بـه جز جنگ تبوک شرکت داشتند. ایشان پس از رحلت پیامبر «ص»؛ بـه عنوان چهارمین خلیفه مسلمانان و اولین امام شیعیان بـه امامت رسیدند.
دوران امامت امام علی «ع» با چالش‌هاي بسیاری همراه بود، از جمله جنگ‌هاي جمل، صفین و نهروان. ایشان بـه دلیل عدالت و دانش فراوانشان در بین مسلمانان از جایگاه ویژه‌اي برخوردار هستند و بـه عنوان یکی از مهم ترین شخصیت‌هاي تاریخ اسلام شناخته می شوند. امام علی «ع» در ۲۱ رمضان سال ۴۰ هجری قمری «مطابق با ۶۶۱ میلادی» بـه شهادت رسیدند و مدفن ایشان در شهر نجف اشرف واقع در عراق، یکی از مهم ترین زیارتگاه‌هاي شیعیان بـه شمار می رود.
1. انشا با موضوع شهادت امام علی «ع»
مقدمه:
حضرت علی «ع» چهارمین خلیفه مسلمانان و امام اول شیعیان هستند. ایشان فرزند ابوطالب و فاطمه بنت اسد و همسر دختر پیامبر اکرم «ص» می باشند. حضرت علی «ع» از کودکی در دامان پیامبر «ص» پرورش یافتند و از همان دوران، تحت تعلیمات ایشان قرار گرفتند. ایشان در تمامی جنگ هاي پیامبر «ص» حضور داشتند و رشادت هاي بسیاری از خود نشان دادند.
بدنه:
پس از رحلت پیامبر «ص»؛ حضرت علی «ع» بـه مدت سه سال و چهار ماه بـه عنوان خلیفه مسلمانان حکومت کردند. ایشان دراین مدت، تلاش کردند تا جامعه اسلامی را بر اساس تعالیم اسلام اداره کنند. اما با مخالفت گروهی از مسلمانان مواجه شدند ودر نهایت، در مسجد کوفه بـه دست ابن ملجم مرادی بـه شهادت رسیدند.
حضرت علی «ع» شخصیتی جامع و کامل بودند. ایشان در تمامی زمینه هاي علم، اخلاق، سیاست و جنگ، سرآمد بودند. ایشان همچنین، از نظر معنوی، فردی بسیار وارسته و متقی بودند. حضرت علی «ع» دارای ویژگی هاي بسیاری بودند که از جمله مهم ترین آنها میتوان بـه موارد زیر اشاره کرد:
1. علم و دانش: حضرت علی «ع» از نظر علم و دانش، فردی سرآمد بودند. ایشان در علوم مختلف، از جمله فقه، کلام، فلسفه، تاریخ، شعر و ادب، تبحر داشتند.
2. اخلاق و فضیلت: حضرت علی «ع» فردی بسیار اخلاقی و با فضیلت بودند. ایشان در تمامی رفتار و گفتار خود، بـه اخلاق اسلامی پایبند بودند.
3. شجاعت و دلاوری: حضرت علی «ع» فردی بسیار شجاع و دلاور بودند. ایشان در تمامی جنگ ها، رشادت هاي بسیاری از خود نشان دادند و بـه عنوان یکی از بزرگ ترین جنگجویان تاریخ اسلام شناخته می شوند.
4. عدالت و انصاف: حضرت علی «ع» فردی بسیار عادل و منصف بودند. ایشان در حکومت خود، همواره تلاش میکردند تا عدالت را در جامعه برقرار کنند.
5. مهربانی و رأفت: حضرت علی «ع» فردی بسیار مهربان و رأفتمند بودند. ایشان همیشه بـه کمک نیازمندان می شتافتند و بـه محرومان رسیدگی میکردند.
نتیجه:
حضرت علی «ع» شخصیتی بی نظیر و اسطوره اي هستند. ایشان در تمامی زمینه هاي علم، اخلاق، سیاست و جنگ، سرآمد بودند و الگوی بسیاری از انسانها در طول تاریخ بوده اند. سخنان و آموزه هاي ایشان، همواره راهگشای انسانها در زندگی بوده اسـت.
مطالب مشابه: شعر و متن تسلیت شهادت حضرت علی «ع»
2. انشای ادبی شهادت امام علی «ع»
مقدمه:
نام علی برایم مقدس اسـت و چه قدر نامش اعجاب انگیز اسـت. مردی از تبار آفتاب و دیار روشنایی، اسطوره حلم و عقل و بردباری ؛ مردی که قرنهاست مردم او را می شناسند. بـه نامش بغض میکنند و قسمش بعد از نام خدا بالاترین نام بود. هرکس که نام او را در بین می آورد، حرفش رد درست و صحیح اسـت.
بدنه:
نام امام اول شیعیان اسـت. مردی از تبار خورشید و دانایی و مردی که در پاک ترین مکان دنیا یعنی کعبه متولد شده ودر مقدس ترین مکان هم بـه شهادت رسیده اسـت. مردی از تبار قرن ها پاکی و عشق و عموزاده پیامبر. مردی که برای همه ی جهانیان حتی غیر مسلمانان هم پاک و مقدس اسـت. مردی فداکار که در شب هجرت پیامبر در رختخواب ایشان خوابید و دین اسلام کامل شد.
مردی که در جنگ بین کفر و اسلام همواره سر آمد بودو برای رشد و تعالی اسلام بسیار زحمت کشید. مردی از فرزندان ابوطالب که در تمام عمرش در خدمت حضرت محمد و اسلام بودند. همسر حضرت زهرا بودو پدر حضرت امام حسین و امام حسن بود. مردی از دیار باران و پاکی و آسمان.
مردی از تبار آسمان، از نسل پیامبران حنیف و مردان پاک و عاشق. علی اکمل، علی مولا، علی سرور، علی سید، علی بالا، علی مینو، علی رضوان، علی بارگاه، علی کعبه، علی معبد، علی سجده و علی نماز، مردی که حتی بـه قاتلش رحم می‌کند. در نماز اخرش بود که می رفت.
علی قران ناطق بودو پر از رازهایی که فقط بـه چاه می گفت. سخنانی که هیچکس کششی نداشت و فقط علی میداند و خدا . او چه قدر مظلوم بود که فاطمه را و فدک را در مقابل چشمش سوزاندند و او برای مصلحت دم نزند.
نتیجه گیری:
علی «ع» مرد نمونه و برتر دنیا و پر از دانایی و علم و دانش بود. مردی که در تمام خلقت بی نظیر بودو هیچکس چون او بـه وجود نخواهد آمد. مردی از تبار خدا و پیامبر و سرتاسر دین و دانش و عبادت. اگر می‌خواهید خود و خدا را خوب بشناسید، بـه شناخت علی اقدام کنید که او قرآن ناطق اسـت.
کاش مردم بدانند که اگر بـه راه رسم علی زندگی کنند، هیچوقت با سختی و مشکلات روبه رو نخواهند شد. علی حاکمی صادق و مردم دوست بود. کاش حاکمان ما هم مثل او بـه فکر تهی دستان و فقرا باشند که هیچ گاه خودرا بر دیگری برتری نداد.
3. انشای کودکانه شهادت امام علی «ع»
مقدمه:
علی اي نور دو عالم و توازن هردو جهان، من و همه ی قلمهای جهان در وصف تو و مرام و اخلاق و بزرگی و منش تو ناتوان هستند و تاکنون جهان هیچ مردی و پیشوایی بـه رستگاری و درستی تو ندیده اسـت. تو نوری و سوری و شوری و جهان چون تو مردی وارسته بـه خود نخواهد دید.
بدنه:
روزی که کعبه شکافته شد و فاطمه بنت اسد با قنداقه ي نور ازآن بیرون آمد، تاریخ جهان دگر گون شد. از روزی که علی اولین مرد مسلمان بعد نبی خدا بود، تاریخ خودرا گم کرد. در شبی که علی در بستر رسول خدا خوابید تا تاریخ روشن هجرت رقم بخورد، تمام رویداد های گذشته پاک شدند و علی مورخ شد.
روزی که علی در خیبر بر داشت و جهانیان مبهوت شدند، تاریخ دوباره حسرت کشید و با خود گفت کاش پیش از اینها تاریخ وجود نداشت و من با دست علی رونمایی شوم. روزی که علی درکنار پیامبر رکاب می زد و از او محافظت می کرد، دین مبین اسلام بـه خودش بالید که چنین رهبر و پیشرویی دارد.
روزی که در جنگ احزاب تمام کفر و اسلام در مقابل هم قرار گرفتند و علی با افتخار عمر بن عبدود را شکست داد، دین مبین اسلام و پیروانش بار دیگر بر خود بالیدند و قد کشیدند. آری علی را فقط خدا می شناسد و خدا. علی «ع» در تمام رویداد های حساس و مهم تاریخ اسلام حضور داشته و بـه صراحت میتوان گفت که بازوی راست پیامبر و تاریخ مجسم اسلام بوده اسـت.
در تمام جنگ ها و صلح ها، ماجراهای سرنوشت ساز که گاهی جانش هم بـه خطر می افتاد. او بزرگ مردی بود که برای این که در بین مردم خون‌ریزی و جنگ بـه راه نیفتد، حدود ۲۵ سال خانه نشین شد و از حقش گذشت. این مرد راستین در راه نشر و اشاعه دین اسلام هم زحمات بسیاری کشید. او نمونه کامل عدالت مجسم بود که بین برادر و غریبه در دادن بیت‌المال هیچ تفاوتی نمیدید و از شمع بیت‌المال برای روشنایی خانه اش استفاده نمیکرد.
نتیجه گیری:
حضرت علی «ع» نمونه کامل یک حاکم عادل و دلسوز بود که برای پیرزنی نان خمیر می کرد ودر حین سوختن تنور بـه خودش عذاب روز جزا را یاد آوری می کرد. حاکمان ما هم باید کمی بـه او و رفتارها و دستوراتش مراجعه کنند ودر حیف و میل و صرف بیت‌المال دقت نمایند.
4. انشای شهادت امام علی «ع» برای پایه دهم
حضرت علی «ع» اولین امام شیعیان، چهارمین خلیفه اهل سنت، داماد و پسرعموی حضرت محمد «ص» و کاتب وحی میباشد. آن حضرت در خانه کعبه بـه دنیا آمد ودر محضر پیامبر گرامی اسلام «ص» رشد یافت. حضرت علی «ع» پیشوایی خردمند و مقتدر، فرمانده‌اي شجاع، همراهی دلسوز و یار و یاور محرومان بود که در سراسر زندگیش صبر، استقامت، فداکاری در راه اصول و ارزش‌ها، حرکت در مسیر حق و عدالت موج می‌زد.
در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان سال ۴۰ هجری قمری هنگامیکه مشغول اقامه نماز صبح بود، بر اثر ضربه شمشیر زهرآلود یکی از خوارج بـه نام ابن ملجم مرادی فرق سرش شکافته شد و دو روزبعد یعنی در بیست و یکم ماه رمضان بر اثر شدت جراحت وارده بـه شهادت رسید. بارگاه آن امام بزرگوار در شهر نجف در کشور عراق، محل زیارت دوستداران و پیروان آن حضرت میباشد.
5. انشای در مورد وفات امام علی «ع» برای پایه دهم
مقدمه انشا حضرت علی :
حضرت علی «ع» امام اول شیعیان اسـت که در ۱۳ رجب بـه دنیا امده ودر ۲۱ ماه رمضان بـه شهادت رسید.
بدنه:
علی بن ابیطالب در ۱۳ رجب ۳۰ عام‌الفیل برابر با ۲۳ قبل از هجرت متولد شد. او فرزند ابوطالب و فاطمه بنت اسد، همسر فاطمهٔ زهرا، و پدر حسن، حسین و زینب اسـت. سخن گفتن از امام علی سخن دیروز ما نیست، بلکه موضوع امروز ما اسـت. امروزه در همه ی عرصه ها از عبادت و تربیت گرفته تا سیاست و عدالت، توجه بـه اندیشه و گفتار حضرت علی حقیقتی انکارناپذیر اسـت.
علی بن ابیطالب همواره از سوی شیعیان، جایگاه و منزلت ویژه‌اي داشته و پس از پیامبر «ص»؛ بهترین، باتقواترین و عالم‌ترینِ انسانها و جانشین برحق حضرت محمد «ص» بوده اسـت. بر این اساس برخی از صحابه از همان زمان حیات پیامبر اسلام «ص»؛ پیروان علی «ع» و دوستداران وی یعنی شیعه دانسته می‌شده‌اند.
حضرت علی «ع» اولین فرزند خانواده هاشمی اسـت که پدر و مادر او هردو فرزند هاشم اند. پدرش ابوطالب فرزند عبدالمطلب فرزند هاشم بن عبدمناف اسـت و مادر او فاطمه دختر اسد فرزند هاشم بن عبدمناف میباشد.
فاطمه دختر اسد بـه هنگام درد زایمان راه مسجدالحرام را در پیش گرفت و خودرا بـه دیوار کعبه نزدیک ساخت و گفت: خداوندا! بـه تو و پیامبران و کتاب هایي که از طرف تو نازل شده اند و نیز بـه سخن جدم ابراهیم سازنده این خانه ایمان راسخ دارم. پرودگارا ! بـه پاس احترام کسیکه این خانه را ساخت، و بـه حق کودکی که در رحم من اسـت، تولد این کودک را بر من آسان فرما!
لحظه اي نگذشت که دیوار جنوب شرقی کعبه شکافته شد. فاطمه وارد کعبه شد، و دیوار بـه هم پیوست. فاطمه تا سه روز در شریف ترین مکان گیتی مهمان خدا بود. دختر اسد از همان شکاف دیوار که دوباره گشوده شده بود بیرون آمد و گفت : پیامی از غیب شنیدم که نامش را علی بگذار.
حضرت علی «ع» تا سه سالگی نزد پدر و مادرش بسر برد و از آنجا که خداوند میخواست ایشان بـه کمالات بیشتری نائل آید، پیامبر اکرم «ص» او را از بدو تولد تحت تربیت غیر مستقیم خود قرار داد. تا آنکه، خشکسالی عجیبی در مکه واقع شد. ابوطالب عموی پیامبر، با چند فرزند با هزینه سنگین زندگی روبه‌رو شد. رسول اکرم «ص» با مشورت عموی خود عباس توافق کردند که هر یک از آنان فرزندی از ابوطالب را بـه نزد خود ببرند تا گشایشی در کار ابوطالب باشد. عباس، جعفر را و پیامبر «ص»؛ علی «ع» را بـه خانه خود بردند.
بـه این طریق حضرت علی «ع» بـه طور کامل درکنار پیامبر قرار گرفت. علی «ع» آن چنان با پیامبر «ص» همراه بود، حتی هرگاه پیامبر از شهر خارج می شد و بـه کوه و بیابان می رفت او را نیز همراه خود میبرد. امام علی«ع» سرانجام در محراب مسجد کوفه در حال نماز بـه دست یکی از خوارج بـه نام ابن ملجم مرادی بـه شهادت رسید و مخفیانه در نجف بـه خاک سپرده شد. حرم ایشان از مکان‌هاي مقدس در فرهنگ شیعه بوده و زیارت آن مورد توجه اسـت.
6. انشای ساده در مورد وفات امام علی «ع»
امام علی علیه السلام اولین امام ما شیعیان می باشند. ایشان پسر عموی پیامبر اسلام و همسر گرامی حضرت فاطمه «س» و پدر بزرگوار امام حسن و امام حسین علیه السلام می باشند و نقش مهمی در پیروزی اسلام در جنگ هاي مختلف داشته اند.
حضرت علی علیه السلام اولین مردی بودند که بـه اسلام ایمان آوردند و مسلمان شدند و فداکاری هاي زیادی در راه دین انجام دادند که یکی از مهم ترین آنها خوابیدن در بستر پیامبر بود زمانی که مشرکان مکه قصد داشتند شبانه پیامبر را در خانه اش بکشند.
امام علی مرد بسیار بزرگ و جنگجوی فوق العاده ماهری بودند ودر زمینه اخلاق و ایمان نیز الگوی تمام مردان مسلمان می باشند. ایشان همسری مهربان برای حضرت زهرا و پدری دلسوز برای فرزندان خود بودند و روز ولادت ایشان نیز بـه عنوان روز پدر در بین ما ایرانی ها انتخاب شده اسـت.
پیامبر در آخرین سالی که برای حج بـه مکه مکرمه مشرف شدند در مکانی بـه نام غدیر خم اعلام کردند که حضرت علی ولی مسلمانان می باشند اما بعد از رحلت پیامبر بسیاری از مسلمانان خلافت امام علی را رد کردند. ایشان بیست سال بعد بـه عنوان خلیفه چهارم بـه خلافت رسیدند و مدتی بعد توسط ابن ملجم مرادی در محراب مسجد بـه شهادت رسیدند.
همه ی شیعیان احترام و ارادت خاصی برای امام اول خود قائل هستند و از او بـه عنوان شیر خدا، امیر المومنین و اولین شهید محراب یاد میکنند. مزار مطهر ایشان در شهر نجف قرار گرفته و هر سال شیعیان زیادی از سراسر دنیا برای زیارت حرم ایشان بـه کشور عراق سفر میکنند.
7. انشای کودکانه در مورد وفات امام علی «ع»
مقدمه:
علی اي نور دو عالم و توازن هردو جهان، من و همه ی قلمهای جهان در وصف تو و مرام و اخلاق و بزرگی و منش تو ناتوان هستند و تاکنون جهان هیچ مردی و پیشوایی بـه رستگاری و درستی تو ندیده اسـت. تو نوری و سوری و شوری و جهان چون تو مردی وارسته بـه خود نخواهد دید.
بدنه:
روزی که کعبه شکافته شد و فاطمه بنت اسد با قنداقه ي نور ازآن بیرون آمد، تاریخ جهان دگر گون شد. از روزی که علی اولین مرد مسلمان بعد نبی خدا بود، تاریخ خودرا گم کرد. در شبی که علی در بستر رسول خدا خوابید تا تاریخ روشن هجرت رقم بخورد، تمام رویداد های گذشته پاک شدند و علی مورخ شد.
روزی که علی در خیبر بر داشت و جهانیان مبهوت شدند، تاریخ دوباره حسرت کشید و با خود گفت کاش پیش از اینها تاریخ وجود نداشت و من با دست علی رونمایی شوم. روزی که علی درکنار پیامبر رکاب می زد و از او محافظت می کرد، دین مبین اسلام بـه خودش بالید که چنین رهبر و پیشرویی دارد.
روزی که در جنگ احزاب تمام کفر و اسلام در مقابل هم قرار گرفتند و علی با افتخار عمر بن عبدود را شکست داد، دین مبین اسلام و پیروانش بار دیگر بر خود بالیدند و قد کشیدند. آری علی را فقط خدا می شناسد و خدا. علی «ع» در تمام رویداد های حساس و مهم تاریخ اسلام حضور داشته و بـه صراحت میتوان گفت که بازوی راست پیامبر و تاریخ مجسم اسلام بوده اسـت.
در تمام جنگ ها و صلح ها، ماجراهای سرنوشت ساز که گاهی جانش هم بـه خطر می افتاد. او بزرگ مردی بود که برای این که در بین مردم خون‌ریزی و جنگ بـه راه نیفتد، حدود ۲۵ سال خانه نشین شد و از حقش گذشت. این مرد راستین در راه نشر و اشاعه دین اسلام هم زحمات بسیاری کشید. او نمونه کامل عدالت مجسم بود که بین برادر و غریبه در دادن بیت‌المال هیچ تفاوتی نمیدید و از شمع بیت‌المال برای روشنایی خانه اش استفاده نمیکرد.
نتیجه گیری:
حضرت علی «ع» نمونه کامل یک حاکم عادل و دلسوز بود که برای پیرزنی نان خمیر می کرد ودر حین سوختن تنور بـه خودش عذاب روز جزا را یاد آوری می کرد. حاکمان ما هم باید کمی بـه او و رفتارها و دستوراتش مراجعه کنند ودر حیف و میل و صرف بیت‌المال دقت نمایند.
8. انشا در مورد امام علی «ع»
علی بن ابیطالب زادهٔ ۱۳ رجب ۳۰ عام‌الفیل برابر با ۲۳ قبل از هجرت امام اول تمامی شاخه‌هاي مذهب شیعه، خلیفهٔ چهارم از خلفای راشدین اهل سنت و پسرعمو او فرزند ابوطالب و فاطمه بنت اسد، همسر فاطمهٔ زهرا، و پدر حسن، حسین و زینب استوی از سال ۳۵ تا ۴۰ هجری، کمتر از پنج سال، بـه‌عنوان خلیفه بر خلافت جز شام حکومت کرد. او در بین طیف وسیعی از مسلمانان از جایگاه برجسته‌اي برخوردار اسـت.
سخن گفتن از امام علی سخن دیروز ما نیست، بلکه موضوع امروز ما اسـت. امروزه در همه ی عرصه ها از عبادت و تربیت گرفته تا سیاست و عدالت، توجه بـه اندیشه و گفتار حضرت علی حقیقتی انکارناپذیر اسـت. علی بن ابیطالب همواره از سوی شیعیان، جایگاه و منزلت ویژه‌اي داشته و پس از پیامبر «ص»؛ بهترین، باتقواترین و عالم‌ترینِ انسانها و جانشین برحق حضرت محمد «ص» بوده اسـت. بر این اساس برخی از صحابه از همان زمان حیات پیامبر اسلام «ص»؛ پیروان علی «ع» و دوستداران وی یعنی شیعه دانسته می‌شده‌اند.
شیعیان کسانی هستند که امام علی «ع» را جانشین بلافصل پیامبر «ص» از سوی خدا میدانند؛ در برابر اهل سنت، جانشینی پیامبر را حاصل انتخاب مردم می دانند. حضرت علی «ع» اولین فرزند خانواده هاشمی اسـت که پدر و مادر او هردو فرزند هاشم اند. پدرش ابوطالب فرزند عبدالمطلب فرزند هاشم بن عبدمناف اسـت و مادر او فاطمه دختر اسد فرزند هاشم بن عبدمناف میباشد.
فاطمه دختر اسد بـه هنگام درد زایمان راه مسجدالحرام را در پیش گرفت و خودرا بـه دیوار کعبه نزدیک ساخت و گفت: خداوندا! بـه تو و پیامبران و کتاب هایي که از طرف تو نازل شده اند و نیز بـه سخن جدم ابراهیم سازنده این خانه ایمان راسخ دارم. پرودگارا ! بـه پاس احترام کسیکه این خانه را ساخت، و بـه حق کودکی که در رحم من اسـت، تولد این کودک را بر من آسان فرما!
لحظه اي نگذشت که دیوار جنوب شرقی کعبه شکافته شد. فاطمه وارد کعبه شد، و دیوار بـه هم پیوست. فاطمه تا سه روز در شریف ترین مکان گیتی مهمان خدا بود. دختر اسد از همان شکاف دیوار که دوباره گشوده شده بود بیرون آمد و گفت : پیامی از غیب شنیدم که نامش را ”علی” بگذار.
حضرت علی «ع» تا سه سالگی نزد پدر و مادرش بسر برد و از آنجا که خداوند میخواست ایشان بـه کمالات بیشتری نائل آید، پیامبر اکرم «ص» او را از بدو تولد تحت تربیت غیر مستقیم خود قرار داد. تا آنکه، خشکسالی عجیبی در مکه واقع شد. ابوطالب عموی پیامبر، با چند فرزند با هزینه سنگین زندگی روبه‌رو شد. رسول اکرم «ص» با مشورت عموی خود عباس توافق کردند که هر یک از آنان فرزندی از ابوطالب را بـه نزد خود ببرند تا گشایشی در کار ابوطالب باشد. عباس، جعفر را و پیامبر «ص»؛ علی «ع» را بـه خانه خود بردند.
بـه این طریق حضرت علی «ع» بـه طور کامل درکنار پیامبر قرار گرفت. علی «ع» آن چنان با پیامبر «ص» همراه بود، حتی هرگاه پیامبر از شهر خارج می شد و بـه کوه و بیابان می رفت او را نیز همراه خود میبرد.
مطالب مشابه: اشعار و نوحه خوانی زیبا برای شهادت امام علی «ع»
9. انشا در مورد کودکی امام علی «ع»
عصر خلافت امام على علیه السلام بود. مردى ایرانى از همدان و حلوان «شهرى نزدیک بغداد» مقدارى عسل و انجیر براى امیرالمؤمنین علیه السلام در کوفه آورد. امام هماندم دستور داد کودکان یتیم را حاضر نمایند. کودکان یتیم را حاضر نمودند، آن حضرت سر مشک هاى عسل را در اختیار آنها قرار داد تا ازآن عسل ها بخورند، سپس آن عسل را در بین ظرف ها ریخت و بین مردم تقسیم نمود.
بـه حضرت اعتراض کردند که چرا اجازه مى دهید یتیمان خود از سرظرف ها بخورند؟ حضرت فرمود: آن الامام ابوالیتامى و انما العقتهم هذا برعایة الاباء؛ امام پدر یتیمان اسـت و باید بـه عنوان پدر بـه فرزندان خود اجازه چنین کارى را بدهد تا آنان احساس یتیمى نکنند.
10. انشا در مورد فضیلت های امام علی «ع»
مقدمه:
مردی بزرگ و مسلمان راستین که در تمام قطور و سطور تاریخ چون او نخواهید یافت. مردی که در پاکی و اخلاق و حکومت و مردم داری بی نظیر بود. مردی که بر سر نماز از ترس خدا می لرزید و هیچکس ندید که علی در تمام عمرش چه کشید و چه گفت ..فقط چاهی بودو چاهی…
بدنه:
علی را چون طنین رعد کوهستان دوست می دارم. مردی قاطع و پر از ایمان که تمام جهان مبهوت اوست. مردی که تمام اعراب را چون ذره اي در پیش رو داشت و ترسی از هیچکس نداشت. او سکاندار حکومتی عادل و فرمانروایی بزرگ بود که هیچوقت مردم از او ظلم و بدی ندیدند. مردم دردمند را دوست داشت و با بیماران و درماندگان هم سفره بود. مردی که هیچ گاه از چراغ بیت‌المال برای خانه‌اش نوری نگرفت و همیشه در حوالی ستم دیدگان بود.
نان و خوراکش ساده بودو دلش دلسوز مردم. او قران را چون کف دستش می شناخت و بر اثر مطالعه قران بود که نهج‌البلاغه را نوشت. کتابی که هنوز جایگاه و موقعیت خودش را حفظ کرده و مردم هنوز بـه آن عمل میکنند. علی انسانی وارسته و شایسته بود که برای جلوگیری از خون و خون ریزی ۲۵ سال در خانه ماند و سکوت اختیار کرد.
او میدانست که اگر با حاکمان درگیر شود اصل دین و اسلام بـه خطر افتاده و خون مردم بی گناه ریخته می شود. او جنگش با عمر ابن عبدود هم از روی نفس نبود ودر لحظه آخر هم خشمش را فرو خورد و بـه خدا پناه برد. علی همدم تنهایی‌اش شب بودو چاه، شعر مشهور شهریار دراین زمینه بـه خوبی گویای این مطلب اسـت.
علی آن شیر خدا شاه عرب الفتی داشته با این دل شب
شب ز اسرار علی آگاه اسـت دل شب محرم سراله اسـت
نتیجه گیری:
تمام طول تاریخ بشریت و پدیدار شدن جهان مردی بـه بزرگی و شرافت او دیده نشده اسـت. مردی که حتی دشمنان و مخالفانش هم برایش تعظیم کردند. من شیعه چه کار کرده‌ام و چگونه از او پیروی کرده‌ام. او اولین مرد مسلمان بود ولی ما نتوانستیم شیوه عدل او را در جامعه اجرا و پیاده کنیم.کمی مانند او زندگی کنیم و درد مردم را درک کنیم.
11. انشا در مورد فضیلت های امام علی «ع» برای تمام پایه ها
امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب «علیه السلام» امام اول شیعیان، چهارمین خلیفه نزد اهل سنت، پسر عمو و داماد حضرت محمد «صلی الله علیه و آله»؛ همسر حضرت زهرا «سلام الله علیها» و پدر امام حسن و امام حسین «علیهما السلام» اسـت. آن حضرت اولین مردی اسـت که بـه پیامبر اسلام ایمان آورد و همواره یار و یاور ایشان بود.
پیامبر اکرم آن حضرت را بـه دستور خدا بـه عنوان جانشین خود تعیین نمود و از مردم برای او بیعت گرفت، اما پس از رحلت پیامبر درسال ۱۱ هجری، عده اي از مهاجرین و انصار در سقیفه بنی ساعده بـه طور خودسرانه از این دستور سرپیچی نموده و با ابوبکر بـه عنوان خلیفه مسلمانان بیعت نمودند! این واقعه موجب شد که آن حضرت عملا از سال ۳۵ هجری قمری و پس از عثمان بـه خلافت برسد.
دوران ریاست ایشان بر حکومت اسلامی عموما بـه درگیری با معاویه، اصحاب جمل و خوارج گذشت و سرانجام آن حضرت درسال ۴۰ هجری در ۶۳ سالگی بـه دست یکی از خوارج بـه نام ابن ملجم مرادی بـه شهادت رسید.
پدر ایشان ابوطالب عموی گرامی رسول خدا «صلی الله علیه و آله» و مادرش فاطمه بنت اسد نام داشتند که هردو از تیره بنی هاشم از قبیله قریش در مکه بودند. علی بن ابی طالب ۱۰ سال پیش از بعثت رسول خدا در روز جمعه سیزدهم ماه رجب در خانه کعبه متولد شد. هنگامى که امام علی «علیه السلام» متولّد شد، مادرش فاطمه بنت اسد، او را «حیدرة» «بـه معنای شیر» نامید. سپس او و ابوطالب، بـه الهام الهى توافق کردند که وى را «على» بنامند.
امام علی «علیه السلام» در ذى حجّه سال دوم هجرى ودر سن ۲۴ سالگی با حضرت فاطمه زهرا «سلام الله علیها» دختر پیامبر اسلام ازدواج نمود. فرزندان آن حضرت از حضرت فاطمه سلام الله علیها عبارتند از:
امام حسن علیه السلام
امام حسین علیه السلام
حضرت زینب سلام الله علیها
حضرت ام کلثوم سلام الله علیها
ایشان تا زمان شهادت فاطمه «سلام الله علیها» همسر دیگری نداشتند. ولی پس از شهادت ایشان همسرانی اختیار کرد؛ امامه دختر ابی العاص، اسماء دختر عمیس، فاطمه دختر حِزام «ام البنین» از همسران آن حضرت بودند.
در مورد تعداد فرزندان امام على «علیه السلام» مورّخان، بر عدد واحدى اتّفاق ندارند. شیخ مفید، آنان را ۲۷ پسر و دختر مى داند و ابن سعد، تعداد آنان را بـه ۳۴ نفر مى رساند و مِزّى، آنان را ۳۹ نفر مى شمارد.
اختلاف موجود درکتاب هاى تاریخى را مى توان ناشى از تداخل نام ها و کنیه ها و تکرار برخى از آنها دانست. حضرت عباس علیه السلام فرزند ام البنین و محمد بن حنفیه فرزند خوله بنت جعفر، دو فرزند دیگر آن حضرت هستند که شهرت تاریخی دارند.
امام علی علیه السلام، القاب و اوصاف بسیارى دارد که هر کدام، اشاره دارد بـه بُعدى از ابعاد والاى شخصیت ایشان دارد. بیشتر این القاب را پیامبر خدا «صلی الله علیه و آله و سلم» بـه ایشان داده بودند. برخى از این القاب چنین اند: «أعلمُ الاُمّة»؛ «أقضَى الاُمّة»؛ «أوّلُ مَن أسلَمَ»؛ «أوّلُ مَن صلّى»؛ «خیر البشر»؛ «أمیر المؤمنین»؛ «إمام المتّقین»؛ «قائد الغُرِّ المُحَجَّلین»؛ «سید المسلمین»؛ «سید المؤمنین»؛ «یعسوب المؤمنین»؛ «الأنزع البطین»؛ «عمود الدین»؛ «سید الشهداء»؛ «سید العرب»؛ «رایة الهدى»؛ «باب الهدى»؛ «حَیدر»؛ «المرتضى»؛ «الولىّ» و «الوصىّ» و… . در بین القاب على علیه السلام، دو لقب از بقیه مشهورتر اسـت:
امیرالمؤمنین
وصی
12. انشا در مورد خصوصیات امام علی «ع» برای تمام پایه ها
فضائل زیادی برای امام علی«ع» برشمرده‌اند؛ پیامبر«ص» در یوم الدار او را بـه عنوان وصی و جانشین خود برگزید. او هنگامیکه قریش قصد کشتن پیامبر«ص» را داشتند، در بستر پیامبر اسلام«ص» خوابید تا پیامبر«ص» بتواند مخفیانه بـه مدینه هجرت کند. پیامبر«ص» عقد اخوت خودرا با وی بست. بنابر منابع شیعه و برخی منابع اهل سنت، حدود ۳۰۰ آیه از قرآن کریم، درباره فضایل وی اسـت مانند آیه مباهله، آیه تطهیر، آیه ولایت و برخی دیگر از آیات که بر عصمت وی دلالت دارد.
بنا بـه نوشته تاریخ نویسان، در سیزدهم رجب سال ۳۰ عام الفیل، حادثه بس عجیبی رخ داد که هرگز در تاریخ بشریت سابقه نداشته و بعد ازآن نیز تکرار نشده اسـت ودر این روز حضرت علی «ع» در خانه خدا متولد شدند. پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف «عموی پیامبر«ص»» و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود. بنابر این امام علی«ع» از هردو طرف هاشمی نسب اسـت.
القاب مشهور آن حضرت ” اسدالله، مرتضی، امیرالمؤمنین و اخو رسول‌الله” بوده و کنیه‌هاي ایشان نیز “ابوالحسن و ابوتراب” اسـت. بـه دنیا آمدن امیرمومنان علی علیه السلام در درون خانه خدا فضیلتی اسـت که محدثان شیعه و دانشمندان علم انساب آنرا در کتابهای خود نقل کرده‌اند و در بین دانشمندان اهل تسنن گروه زیادی بـه این حقیقت، تصریح و آنرا یک فضیلت بی‌نظیر خوانده‌اند که بـه نمونه‌هایي ازآن اشاره می شود؛
13. انشا در مورد ضربت خوردن امام علی «ع»
قنبر مى گوید: روزى امـام عـلى عـلیه السّلام از حال زار یتیمانى آگاه شد، بـه خانه برگشت و برنج و خـرمـا و روغـن فـراهـم کـرده در حـالى که آنرا خـود بـه دوش کـشـیـد، مـرا اجـازه حمل نداد، وقتى بخانه یتیمان رفتیم غذاهاى خوش طعمى درست کرد و بـه آنان خورانید تا سیر شدند. سـپـس بـر روى زانـوهـا و دو دسـت راه مـى رفـت و بـچـّه‌ها رابا تقلید از صداى بَع بَع گوسفند مى خنداند، بچّه‌ها نیز چنان مى کردند و فراوان خندیدند.
سپس از منزل خارج شدیم. گفتم : مولاى من، امروز دو چیز براى من مشکل بود. اوّل : آنکه غذاى آنها را خود بر دوش مبارک حمل کردید. دوم : آنکه با صداى تقلید از گوسفند بچّه‌ها را مى خنداندید. امام على علیه السّلام فرمود: اوّلى براى رسیدن بـه پاداش، دوّمـى بـراى آن بـود که وقـتـى وارد خـانه یتیمان شدم آنها گریه مى کردند، خواستم وقتى خارج مى شوم، آنها هم سیر باشند و هم خندان.
14. انشا در مورد به شهادت رساندن امام علی «ع»
علی بن ابی طالب «۲۳ قبل از هجرت – ۴۰ق.»؛ امام اول شیعیان، صحابی، راوی، پسرعمو و داماد پیامبر اکرم «صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم»؛ کاتب وحی و چهارمین خلیفه از خلفای راشدین نزد اهل سنت اسـت. در بردباری و گذشت، علی از همه ی مردمان گوی سبقت را ربوده بود.برای اثبات این گفته، کافی اسـت بالاترین مراتب حلم او را بـه طور اعم در رفتار با اهل جمل و بـه طور اخص با مروان بن حکم و عبد الله بن زبیر ملاحظه کنیم.
او در جنگ جمل بر مروان دست پیدا کرد.با آنکه این شخص از دشمن‌ترین مخالفان علی «ع» بود، اما حضرت علی«ع» از وی درگذشت. همچنین آن حضرت بر عبید الله بن زبیر که یکی از سرسخت‌ترین دشمنانش بودو بـه علی آشکارا ناسزا می گفت، دست یافت و او را اسیر کرد ولی او را مورد عفو قرار داد و بـه او گفت: «برو!نمی‌خواهم تو را ببینم.»
و سخنی بیشتر از این بر زبانش نراند. سعید بن عاص نیز پس از واقعه جمل در مکه بـه دست علی «ع» گرفتار آمد ولی آن حضرت بـه او سخنی نگفت و از او کناره گرفت و هیچکس از شرکت کنندگان در جنگ جمل و مردم بصره را مورد مجازات و قهر خود قرار نداد و منادی آن حضرت در شهر ندا می‌داد:
«هر کس که از میدان گریخته، تعقیب نمیشود.با مجروحان کاری نیست و هیچ اسیری کشته نخواهد شد و آن کس که سلاح خودرا بر زمین گذارد امان خواهد یافت.»و دقیقا شیوه پیامبر «ص» را در فتح مکه در پیش گرفت.
در جنگ صفین ابتدا مردم شام، راه آب را بر او و یارانش بستند و ایشان را از دسترسی بـه آب بازداشتند.
اما زمانی که زمام جنگ بـه دست حضرت علی «ع» و یارانش افتاد، بـه وی گفتند: آیا آب را بر روی سپاه شام ببندیم، همانگونه که خود آنها چنین کردند؟
آن حضرت پاسخ داد: خیر سوگند بـه خداوند«هرگز کردار آنها را در پیش نخواهم گرفت »و پیوسته بـه سپاهیانش سفارش میکرد کسانی را که از میدان کارزار می‌گریزند، تعقیب نکنند و مجروحی را بـه قتل نرسانند.
15. انشا کودکانه در مورد به شهادت رساندن امام علی «ع»
روزى در کوچه هاى کوفه بـه تنهائى راه مى رفت، همانند همه ی مسلمین در کمال سادگى با نرمى و آرامش و همه ی جا را زیر نظر داشت، چون مسئول بودو نقش رهبریت جامعه را ایفا مى کرد، در راه زنى را ملاحظه فرمود که مشک آب بر دوش و ازنفس افتاده، بـه آرامى نزدیک آمد و آن زن را خسته و رنجیده خاطر یافت، مشک آب را بدوش گرفت تا زن مقدارى استراحت کند،
در راه جویاى احوال آن زن شد؟ زن عرضه داشت: شوهرم در یکى از جنگها در سپاه على بن ابى طالب شهید شد، حال من و چند کودک یتیم، بدون سرپرست مانده و آهى در بساط نداریم. امام على علیه السلام برگشت و آن شب را تا سپیده صبح بـه ناراحتى گذراند. صبح زنبیل طعامى با خود برداشت و بـه طرف خانه زن روان شد. بین راه، کسانى از حضرت تقاضای مى کردند زنبیل را بدهید ما حمل کنیم.
حضرت مى فرمود: روز قیامت اعمال مرا چه کسى بـه دوش مى گیرد؟ بـه خانه آن زن رسید ودر زد. زن پرسید: کیست ؟ حضرت جواب دادند: کسى که دیروز تو را کمک کرد و مشک آب را بـه خانه تو رساند، براى کودکانت طعامى آورده، در را باز کن! زن گفت: خداوند از تو راضى شود و بین من و على بن ابیطالب خودش حکم کند. حضرت وارد شد، بـه زن فرمود: نان مى پزى یا از کودکانت نگهدارى مى کنى؟
زن گفت: من در پختن نان تواناترم، شـما کودکان مرا نگهدار! زن آرد را خمیر نمود. امام على علیه السلام گوشتى را که همراه آورده بود کباب مى کرد و با خرما بـه دهان بچه ها مى گذاشت. با مهر و محبت پدرانه اى لقمه بر دهان کودکان مى گذاشت و هر بار مى فرمود: از خدا بخواهید که على را ببخشد.
خمیر که حاضر شد امیرمؤمنان علیه السلام تنور را هیزم کرد و شعله ور ساخت و چهره مبارک خودرا نزدیک مى آورد و بـه خود خطاب مى کرد: یا على آتش دنیا را مى بینی چه سوزان اسـت! بدان که آتش آخرت بسیار سوزان تر اسـت.
دراین میان یکى از زنان همسایه که امام را می شناخت، وارد شد و بـه مادر کودکان نهیب زد: واى بر تو! می دانى این آقا کیست؟! این پیشواى مسلمین و زمامدار کشور، على بن ابى طالب علیه السلام اسـت. زن که از گفتار خود شرمنده بود با شتاب زدگى گفت: یا امیرالمؤمنین! از شـما خجالت مى کشم، مرا ببخش ! اما حضرت با تواضع و فروتنى زیادى فرمودند: شـما ببخشید که تاکنون مشکلات شـما را حل نکرده بودم، از درگاه خدا بخواهید که على را مورد عفو و بخشش خود قرار بدهد.
مطالب مشابه: گلچینی از انشا در مورد شب قدر برای تمام پایه ها
در پایان
علت بـه شهادت رسیدن امام علی «علیه‌السّلام» توطئه‌اي بود که توسط گروهی از خوارج پس از جنگ نهروان طراحی شد. این گروه، امام علی «ع» را مسئول نابسامانی‌هاي مسلمانان میدانستند و او را جایز القتل می‌شمردند.
